Chickenfoot

Οι Chickenfoot έρχονται να προστεθούν στον σταθερά αυξανόμενο αριθμό των λεγόμενων supergroup. Το project ξεκίνησε από τον πρώην (και λογικά κάποια στιγμή μέλλοντα) τραγουδιστή των Van Halen, Sammy Hagar, και τον συνοδοιπόρο μπασίστα Michel Anthony να τζαμάρουν σε ένα κλαμπ ιδιοκτησίας του πρώτου, παρέα με τον Chad Smith, γνωστό drummer των Red Hot Chili Peppers. Κάπου εκεί, μεταξύ φιλίας και PR, τη θέση του κιθαρίστα ήρθε να αναλάβει ο «πολύς» Joe Satriani, για να ολοκληρωθεί μια πολλά υποσχόμενη σύνθεση.Χωρίς μεγάλες χρονοτριβές, οι Chickenfoot, αφού δε μπόρεσαν να βρούν καλύτερο όνομα, κυκλοφορούν τον πρώτο ομώνυμο δίσκο τους. Με βάση το groove και τους Van Halen, όπως αναμενόταν, παρουσιάζουν ένα δίσκο αμερικανικού hard rock από αυτό που ενδεχομένως θα λατρευτεί στις Η.Π.Α., αλλά θα περάσει χωρίς αντίστοιχο αντίκτυπο στην Ευρώπη. Προσωπικά, όλο το στήσιμο του δίσκου μου δίνει την εντύπωση πως είναι προσαρμοσμένο στην αμερικανική αγορά.Σε θεωρητικό επίπεδο δε χωράνε και πολλές συζητήσεις. Ο Hagar έχει καταπληκτική φωνή ως χροιά και ως δύναμη, ο Satriani είναι ένας guitar hero της εποχής μας, ενώ το rhythm section είναι στιβαρό και δυναμικό. Από την άλλη πλευρά, όμως, τα καλά συστατικά δε μπορούν να εγγυηθούν το καλό αποτέλεσμα.Το album θεωρώ πως δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που έχεις από τους εν λόγω μουσικούς, χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει πως είναι και κακό. Απλά, στο τέλος της ακρόασης μένεις με μια αίσθηση ότι ο δίσκος προέρχεται από παρατεταμένα τζαμαρίσματα μέσα από τα οποία προέκυψαν τραγούδια. Οι ωραίες ιδέες είναι διάσπαρτες εδώ και εκεί, αλλά ως σύνολο μάλλον κουράζει, ενώ οι κατά βάση κλισαρισμένοι στίχοι δε λειτουργούν θετικά.Το single "Oh Yeah" λειτούργησε ως πρώτο δείγμα, κομμένο και ραμμένο για τις playlists των ειδικευμένων σε rock ραδιοφωνικούς σταθμούς, κομμάτια σαν το "Soap On A Rope" και το "Turnin' Left" συνδυάζουν το groove με τη δεξιοτεχνία του Satriani όμορφα, τα "Sexy Little Thing" και "Get It Up" αποτελούν τις πιο uptempo και εύθυμες στιγμές, ενώ το εναρκτήριο "Avenida Revoloution" είναι ένα mid tempo τραγούδι, που μπορεί να συμπεριληφθεί στις δυνατές στιγμές του δίσκου.Κατά κύριο λόγο η απόδοση του Satriani και η πολύ δυνατή παραγωγή αποτελούν τα δυνατά χαρτιά του δίσκου. Όμως, η μουσική των Chickenfoot μου δίνει την εντύπωση πως είναι περισσότερο φτιαγμένη για να την απολαύσεις live σε κάποιο club, με τα τζαμαρίσματα της κιθάρας και της φωνής να εναλλάσσονται, παρά αποτελεί ένα σύνολο συνθέσεων που θα σε συνεπάρει κατά την ακρόαση του album. Το τελικό αποτέλεσμα είναι μεν συμπαθητικό, αλλά όχι κάτι το εντυπωσιακό και στη value for money κλίμακα δε μπορώ να πω πως θα το κατέτασσα ψηλά στις επιλογές μου στην επόμενη επίσκεψη στο δισκοπωλείο.