Chelsea Wolfe

Pain Is Beauty

Sargent House (2013)
Από τον Γιάννη Βόλκα, 06/11/2013
Η Chelsea Wolfe δεν αφήνεται αβοήθητη στον πόνο, βρίσκει την ομορφιά του...
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Αξιοπρόσεκτη περίπτωση αυτή η Chelsea Wolfe. Μεγαλωμένη στο Sacramento, τριγυρνούσε από μικρή στο home studio του πατέρα της όπου στα εννιά της χρόνια έγραψε και ηχογράφησε τα πρώτα της τραγούδια. Το 2006 κυκλοφόρησε το πραγματικό ντεμπούτο της "Mistake In Parting" το οποίο σε μια επίδειξη αυτοκριτικής αποκάλεσε «ντροπιαστικά κακό» με αποτέλεσμα να παραμείνει ακυκλοφόρητο και η ίδια να αποσυρθεί από την ενεργό δράση για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Το 2010 επέστρεψε πιο αποφασιστική με το "The Grime And The Glow" καταφέρνοντας να τραβήξει την προσοχή με το ιδιόμορφο πειραματικό ύφος του δίσκου. Το no-wave των Swans, το post punk, το noise και το drone συνδυάζονται με την σκοτεινή folk δημιουργώντας ένα πρωτοποριακό αλλά ολίγον ασύνδετο μείγμα. Το επόμενο "Apokalypsis" μπορεί να άνοιγε με τις εφιαλτικές πρωτόγονες κραυγές του "Primal / Carnal" αλλά έδειξε ξεκάθαρα την ταχύτατη εξέλιξη και την μελλοντική μουσική διάθεση της Wolfe.  Ακολούθησε ένα άλμπουμ με ακουστικές συνθέσεις, μια διασκευή στο "Black Spell Of Destruction" του Burzum, support εμφανίσεις σε Sun O))), Boris και Swans ενώ φέτος περιοδεύει με τους Russian Circles μετά την συμμετοχή της στο άλμπουμ τους, "Memorial". Στιγμιότυπα της καριέρας μιας προσωπικότητας τόσο μυστηριώδης όσο και το πέπλο με το οποίο κάλυπτε το πρόσωπό της για να καταπολεμήσει την νευρικότητά της επί σκηνής.

Το φετινό "Pain Is Beauty" παρουσιάζει την Chelsea Wolfe πιο ώριμη και κατασταλαγμένη από ποτέ, με έναν δίσκο για άλλη μια φορά διαφορετικό αλλά ηχητικά πιο ενιαίο. Χωρίς τον ακουστικό προσανατολισμό του "Unknown Rooms" αλλά με έναν σαφέστατα πιο μελωδικό ήχο σε σύγκριση με το παρελθόν, εξίσου πλούσιο όμως σε ετερόκλητα στοιχεία. Το ανανεωτικό trip-hop των Portishead του "Third", τα φωνητικά που σε σημεία θυμίζουν έντονα την Elizabeth Fraser των Cocteau Twins, η ιδιαίτερη κληρονομιά της Jarboe και των Swans.

Χωρίς να απαρνείται το «σκοτάδι», η Chelsea κυκλοφορεί το πιο προσβάσιμο, «φωτεινό» και, σε σημεία, ευκολοάκουστο άλμπουμ της. Πρώτο δείγμα το "We Hit A Wall", ίσως το πιο όμορφο και πιασάρικο κομμάτι που έχει συνθέσει. Διαφορετικό αλλά εξίσου ενδιαφέρον, το electronica "The Warden" αλλά και το "Destruction Makes The World Burn Brighter" με το 60s feeling του. Τα θορυβώδη σημεία εξαλείφονται και δίνουν την θέση τους σε folk μελωδίες, έγχορδα, αργά, ρυθμικά beats και κινηματογραφικά στοιχεία. Τα φωνητικά της Chelsea ωριμάζουν δίσκο με δίσκο, αποκτούν την δική τους χαρακτηριστική χροιά και την δυνατότητα να συναγωνιστούν τις «μεγάλες» φωνές του χώρου. Περισσότερο από ποτέ, στον συγκεκριμένο δίσκο η Wolfe παραδίδει μαθήματα ερμηνείας μέσω των δώδεκα έντονα συναισθηματικών και  δραματικών συνθέσεων. Ίσως οι οπαδοί του σκληρού ήχου αρχικά να «ξινίσουν» αλλά τελικά θα αφεθούν και αυτοί στο αφοπλιστικό κάλεσμα της σειρήνας και της μαγευτικής ατμόσφαιρας του "Pain Is Beauty".

Η «αρρώστια» της Chelsea Wolfe δεν έχει γιατρευτεί ακόμα, απλά η ίδια γνωρίζει πλέον τη διάγνωση και έχει μάθει να ζει με αυτή. Στο "Pain Is Beauty" δεν ξορκίζει τους δαίμονές της, απλά μαθαίνει να συνυπάρχει, να αντλεί δύναμη και να εμπνέεται από αυτούς. Η Chelsea Wolfe δεν αφήνεται αβοήθητη στον πόνο, βρίσκει την ομορφιά του και τον απολαμβάνει. Με τον φετινό της δίσκο βρίσκουμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε και εμείς.
  • SHARE
  • TWEET