Middian

Το ότι ο Mike Scheidt διέλυσε τους Yob δε σήμαινε και πως δε θα είχαμε νέα του και μάλιστα λίαν συντόμως. Ένας τόσο ταλαντούχος μουσικός με όραμα και διάθεση δεν είναι πρέπον να μένει άπραγος κι έτσι δύο χρόνια μετά τον επικήδειο των Yob, κυκλοφορεί με τη νέα του μπάντα, τους Middian, το "Age Eternal".

Είναι εύκολο να αναλωθούμε σε συγκρίσεις επί συγκρίσεων μεταξύ των δύο συγκροτημάτων, αλλά ταυτόχρονα άδικο για τα άλλα δύο μέλη των Middian, συν του ότι θα χαθεί και η ουσία του ακούσματος, οπότε προτιμώ να περιοριστώ στα της καθεαυτής κυκλοφορίας. Ναι, το "Age Eternal" πατάει στις μουσικές φόρμες των Yob, αλλά δεν είναι παρελθοντολάγνο και φροντίζει να πάει ακόμα μακρύτερα το όραμα των δημιουργών του. Sludge doom με άποψη, σκεπτόμενο και πρωτοπόρο, μαύρο αλλά όχι πένθιμο, ψυχοβγαλτικό και συνάμα λυτρωτικό.

Τα riff ακούγονται λες κι έχουν πάρει αμέτρητα μέτρα φόρα, με σκοπό να προσκρούσουν στον τοίχο και να τον συνθλίψουν σα χάρτινο πύργο, μια δυναμική που δύσκολα θα μπορούσε να επισκιαστεί από κάτι άλλο. Κι όμως τα φωνητικά είναι εκείνα που στο φινάλε κερδίζουν τις εντυπώσεις, λόγω του απαράμιλλου συνδυασμού καθαρών-brutal. Ο M. Scheidt αποφάσισε να χαλαρώσει λίγο κι έδωσε άπλετο «βρώμικο» χώρο στο μπασίστα τους Will Lindsay για να τα κάνει Γης Μαδιάμ. Από τη μία τα ελεγειακά καθαρά, που εκλιπαρούν για βοήθεια, κι από την άλλη τα σαρκοφάγα death φωνητικά που είναι έτοιμα ν' αρπάξουν στον αέρα το πρώτο χέρι που θ' απλωθεί για την παροχή αυτής.

Συναρπαστικό, ονειρικό, ατμοσφαιρικό ταξίδι μέσα από βαλτώδη, σκοτεινή διαδρομή, με συνεχείς μεταπτώσεις της διάθεσης. Πολλοί θεωρούν πως το ταξίδι αξίζει περισσότερο από τον τελικό προορισμό, άσχετα με το αν καταφέρεις να φτάσεις σε αυτόν. Ας ακούσουν το "Sink To The Center" που κλείνει το δίσκο με τις απόκοσμες ψαλμωδίες του Ben Ward των Orange Goblin και τα ξαναλέμε. Προσωπικά σας προτρέπω να ξεκινήσετε με αυτό το κομμάτι την ακρόαση του "Age Eternal" και θα δείτε πως η κάθαρση θα επέλθει ευκολότερα του αναμενομένου. Τα σέβη μου...