Burial Hordes

Πάνε κοντά 10 χρόνια από όταν κυκλοφόρησε το "Incendium" και ήρθα σε επαφή με τους Burial Hordes. Έκτοτε, το εγχώριο black/death metal σχήμα, αποτελεί μια από τις μεγάλες μου αγάπες στη σκηνή και τον ήχο. Συνεπώς, η είδηση πως το συγκρότημα επιστρέφει με νέο δίσκο, πέντε χρόνια μετά το "Θάνατος Αιώνιος" που το βρήκε στην πιο αβυσσαλαία του εκδοχή, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Το "Ruins", όπως ονομάζεται το πέμπτο άλμπουμ της μπάντας, την βρίσκει στην καλύτερη φάση της, όσο επιφανειακή και αν ακούγεται αυτή η έκφραση.

Οι Burial Hordes, αποτελούνται από μέλη με εμπειρία ετών σε όλο το φάσμα του ακραίου ήχου και σε πληθώρα μπαντών. Συνεπώς, όταν «μαζεύονται» για να ηχογραφήσουν, έχουν ένα συγκεκριμένο και κατασταλαγμένο πλάνο κατά νου. Το "Ruins", το ξεδιπλώνει στην εντέλεια. Τα οκτώ κομμάτια, συνολικής διάρκειας 42 λεπτών, που το απαρτίζουν, είναι έξοχα δείγματα σπηλαϊκού, και αρκούντως τεχνικού, blackened death metal. Όπως φανερώνεται από συνθέσεις τύπου "Insubstantial", οι Burial Hordes, με σύμμαχο μια εντυπωσιακή παραγωγή, που επιτρέπει ταυτόχρονα την ευκρίνεια όσο και τη μετάδοση σκότους, επικοινωνούν ένα εύρος συναισθηματικών καταστάσεων.

Η ηχητική ακρότητα που ξεπροβάλλει με κάθε ακρόαση του "Ruins" δεν αναζητεί μόνο την μετάδοση ενός τυφλού μίσους. Τα αρπίσματα του "Perish" γοητεύουν μέσα στο χάος, ενώ το, μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι και εξάλεπτο "A Wandering Stream Of Wind" που ακολουθεί με ένα υποδειγματικό κτίσιμο οδηγεί σε μια κατάμαυρη έξοδο, σε μια από τις κορυφαίες στιγμές του άλμπουμ. Προηγουμένως, και συγκεκριμένα στην εκκίνηση, οι Burial Hordes, με εμφανείς επιρροές από Dead Congregation και φυσικά την αμερικάνικη death metal σχολή, δυναμιτίζουν το κλίμα με το "In The Midst Of A Vast Solitude". To υπνωτικό του δεύτερο μισό, δεν είναι παρά η πιστοποίηση πως αυτό το άλμπουμ, δεν χαραμίζει δευτερόλεπτο.

Εν γένει, το "Ruins" είναι ένας πολύτιμος μαύρος λίθος που με κάθε συναναστροφή φθείρει τον κάτοχό του. Απόμακροι, επιβλητικοί και αδυσώπητοι, οι Burial Hordes κυκλοφορούν ένα άψογο άλμπουμ, αυστηρά εντός των ορίων του ιδιώματος. Θυμίζουν άλλοτε Impetuous Ritual, ενώ άλλες στιγμές φλερτάρουν με το χάος των Teitanblood. Τραγούδια όπως το "Purgation", απηχούν νοητά λίγη από την καταστροφή των μεγάλων του είδους, παρά το εμφανώς πιο καθαρό τους παίξιμο. Στο ίδιο μήκος κύμματος, Το "Isotropic Eradication",  με μερικές από τις πιο απαιτητικές κιθάρες του δίσκου, παρέχει ψήγματα μελωδίας απαραίτητα για την διατήρηση της έντασης του δίσκου σε υψηλά επίπεδα. Το "Infinite Sea Of Nothingness" είναι το απαραίτητο κομμάτι στα μέσα του άλμπουμ που συνενώνει όλες τις πτυχές του, περιέχοντας και ωραία μελωδικά solos.

Οι Burial Hordes όμως, όσο το "Ruins" καταλαμβάνει τα ηχεία, επιβάλλονται ως ένα από τα κορυφαία εγχώρια extreme metal σχήματα. Το "Ruins", οφείλει να μην παραμεριστεί, και το ακροατήριο ευελπιστώ πως δεν θα τους αντιμετωπίσει ως μια μπάντα που ξέρει τι να περιμένει. Με δίσκο που απευθύνεται αυστηρά σε οπαδούς του ιδιώματος, αλλά και ταυτόχρονα ικανό να μυήσει ενδιαφερόμενο κόσμο σε αυτό, οι εγχώριοι extreme metallers επέστρεψαν κινούμενοι σε πολύ υψηλά ποιοτικά επίπεδα. Δεν γνωρίζω πως θα φερθεί ο χρόνος στο "Ruins". Είμαι όμως βέβαιος, πως σε προσωπικό επίπεδο, θα το προσεγγίζω ως την πιο ολοκληρωμένη κυκλοφορία της μπάντας, και μια από τις καλύτερες στον ήχο σήμερα.

Bandcamp | YouTube