Blueneck

Αν έπρεπε να ξεχωρίσω δέκα συγκροτήματα από την αχανή post-rock σκηνή, οι Bristol-έζοι Blueneck θα ήταν σίγουρα ένα από αυτά. Έχοντας δύο δίσκους στις αποσκευές τους, το "Scars Of The Midwest" του 2006 και το "The Fallen Host" του 2009, έχουν καταφέρει να πλάσουν εντεταμένα ηχοτοπία που είναι μόνο για μικρές ώρες και ιδιαίτερες διαθέσεις, ακόμα και για τα δεδομένα του μουσικού είδους γύρω από το οποίο περιστρέφονται. Και οι δύο αυτοί δίσκοι είχαν ηχογραφηθεί σε ένα studio καταχωνιασμένο κάπου στη μελαγχολία της υπαίθρου του Somerset. Για το "Repetitions" οι Blueneck κατηφόρισαν στην πόλη, όμως δεν κατάφεραν -ούτε νομίζω να το θέλησαν ποτέ- να αποτάξουν από πάνω τους την ατμόσφαιρα που απεικονίζεται με μεταφορική σαφήνεια στο εκπληκτικό εξώφυλλο του ντεμπούτου τους.

Το "Repetitions" είναι η φυσική συνέχεια του ήχου των Blueneck, ο οποίος πατάει πάνω σε πατρικές φιγούρες του είδους, όπως οι Godspeed You! Black Emperor και οι Mogwai, και καταλήγει να είναι ακόμα πιο ενδοσκοπικός, ακόμα πιο αλγεινός. Αυτή είναι και η ιδιαιτερότητά τους: το πόσο σκοτεινή και καταθλιπτική μπορεί να γίνει η μουσική τους, με όχημα το κυρίαρχο πιάνο, τις post-rock κιθάρες, τα σπαραξικάρδια φωνητικά του Duncan Attwood και τα υποβλητικά τσέλα.

Όλη η αλήθεια στο "Repetitions" βρίσκεται στο πρώτο μισό του. Ειδικά η υποβλητική αρχική τριπλέτα που ξεκινά με το "Pneumothorax", συνεχίζει με το "Sawbones" και καταλήγει στο "Venger", το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, είναι αρκετή για να κάνει θρύψαλα κάθε ίχνος αισιόδοξης σκέψης και ευδιαθεσίας. Πολύ σημαντικό πράγμα, μια μουσική να μπορεί να χαλιναγωγεί τις σκέψεις σου και οι Blueneck την κατέχουν την τέχνη. Ωστόσο, αν πρέπει αναγκαστικά να τους προσάψουμε κάτι, το μόνο πάνω στο οποίο έχουμε να σταθούμε είναι ότι δεν πάνε τον ήδη κορεσμένο αυτόν ήχο ένα βήμα παραπέρα, δεδομένου ότι και η προσθήκη φωνητικών δεν αποτελεί καινούριο φαινόμενο στο χώρο. Τον πάνε ένα βήμα βαθύτερα στο σκοτάδι, μα όχι παραπέρα, αν αυτό είναι το ζητούμενο...

Πολλοί ψάχνουν τη μουσική που εκφράζει πόνο, ζόφο και τραγικότητα σε λάθος μέρη. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι ο κλειστοφοβικός, χειμωνιάτικος ήχος των Blueneck ίσως αποτελεί τη δυνατότερη απάντηση αν ψάχνεις να προσθέσεις ένα βάρος στην ψυχή σου, ή εν τέλει να αντικαταστήσεις ένα...