Blackout Problems

Ghost

Sony (2020)
Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 13/01/2021
Γερμανοβρετανοαμερικάνικο ηλετροποπροκ με -εννοείται- πολιτικοκοινωνικό μήνυμα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μην ξεγελαστείτε από το πρώτο κομμάτι "Murderer" και τους στίχους ‘the best politician is a dead one - get your shotgun out’. Οι Βαυαροί Blackout Problems δεν είναι και δεν επιθυμούν να γίνουν μια πολιτική μπαντα. Το κομμάτι γρήγορα αναδιπλώνει και φανερώνει τον πραγματικό του χαρακτήρα όπως και το attitude των electro-rockers. Respect και Love όμως μέσα από ένα δυνατό και ρεαλιστικό πρίσμα που κοιτάει τη πραγματικότητα στα μάτια, κρίνει τη κοινωνία και δεν διστάζει να πάρει θέση σε σημαντικά ζητήματα.

Μια σκληρή ματιά πχ στο παρελθόν της πατρίδας του και πόσο ακόμα στοιχειώνει τη νεολαία η ενοχή του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Το "Germany, Germany" αποτελεί μια τέτοια ματιά που προσπαθεί να αναδείξει το σύγχρονο σκεπτικό των νέων πολιτών της, μια αντιπαράθεση της ενοχής του παρελθόντος αλλά και αγάπης για την όμορφη χώρα τους χωρίς όμως καμία διάθεση ψευτοπατριωτισμού και μισαλλοδοξίας.

Άλλωστε το όλο punk attitude των BP προτάσει κάτι διαφορετικό. Ο ήχος τους; Ένα μίγμα καλιφορνέζικου rock και βρετανικής electronica. Enter Shikari meets Blink-182. Δύο χρόνια μετά τον προκάτοχο του "Dark", album νούμερο τρία αισίως, στην οκταετή πορεία των BP με πλέον αρκετές φιλοδοξίες και σίγουρα αισθητή την συνειδητή τους μουσική και λυρική προσέγγιση. Όπως και την εμπορική αν κρίνουμε από τη μεταγραφή στη Sony. Έχουν ένα μήνυμα κοινωνικής αλληλεγγύης και προστασίας του περιβάλλοντος ("Lady Earth") να περάσουν και τί καλύτερο από μια μεγάλη εταιρεία και αν και συμφωνώ με το μήνυμα, προσωπικά έχω κουραστεί από αυτή τη μόδα πλέον όλοι να γράφουν για το περιβάλλον και τη πολιτική και αυτό το μόνιμο πατρονάρισμα από τους 'νέους'.

Μουσικά παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον και σίγουρα θα βρείς κομμάτια που προκαλούν χαμόγελο, ευεξία, ενιοτε και χορό. Μου άρεσαν πολύ οι χαλαρές, ήρεμες στιγμές του ομώνυμου "Ghost", η ενέργεια που βγάζει το "Brother" και η γερμανοποπ new-age αισθητική του "Dark". Ωστόσο το μήνυμα και το στυλ μοιάζουν επιτηδευμένα και τολμώ να πω μετά από δυο-τρείς ακροάσεις κουράστηκα. Υπάρχει κάτι επαναλαμβανόμενο και μονότονο που κρύβεται πίσω από την φαινομενικά ευχάριστη μουσική και ευαισθητοποιημένους στίχους. Είναι όμορφο να νομίζεις ότι μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο με τη μουσική αλλά θα πρέπει να είσαι λίγο πιο επαναστατικός έτσι όπως έχει καταντήσει ο κόσμος γιατί τα προβλήματα δεν λύνονται με τριαντάφυλλα στις κάνες των τουφεκιών. Ίσως απλά γέρασα και έχω γίνει περισσότερο κυνικός απ’ όσο πρέπει.

  • SHARE
  • TWEET