Bjork

Είναι λεπτή η γραμμή μεταξύ της καλλιτεχνικής δημιουργίας και των υποχρεώσεων των επαγγελματιών μουσικών. Πόσο επιτρέπεται να ξεσκεπάσει τον εαυτό του ο δημιουργός χωρίς να το παρακάνει, χωρίς το αποτέλεσμα να θεωρηθεί επιτηδευμένο... Το φαινόμενο αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο όταν έχουμε να κάνουμε με μια προσωπικότητα του βεληνεκούς της Björk της οποίας η ζωή περνά καθημερινά από το μικροσκόπιο των αμέτρητων fans ενώ παράλληλα η μουσική της βρίσκει αντίστοιχα πολλούς πολέμιους λόγω της ιδιαίτερης φύσης της. Από το 1965, όταν εξωγήινο σκάφος προσγειώθηκε στην απομονωμένη Ισλανδία, επέλεξε την νεογέννητη Björk ώστε να μεταδώσει τον πολιτισμό τους. Τα πρώτα δείγματα ήρθαν από την παιδική ηλικία, η εξέλιξη σταδιακή μέχρι να καταλήξει σε μια από τις πιο ιδιόμορφες περσόνες του μουσικού πλανήτη. Η μουσική της χαρακτηριζόταν ως «περίεργη» από τις εποχές του "Debut" άλλα κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πως και πόσο θα εξελισσόταν μέχρι τις μέρες μας.

Προχωρώντας στο φετινό "Vulnicura" σημαντικό είναι να αναφέρουμε ότι το άλμπουμ ήταν προγραμματισμένο να διατεθεί στην αγορά τον Μάρτιο αλλά το πρόσφατο leak οδήγησε στην πρόωρη κυκλοφορία μέσω iTunes. Εσπευσμένα βγήκαν στα φώτα της δημοσιότητας και όλες οι απαραίτητες πληροφορίες οι οποίες παρουσίασαν την πηγή έμπνευσης του "Vulnicura", το χρονικό του χωρισμού της Björk με τον σύντροφο και ενίοτε συνεργάτη της (βλ. Drawing Restraint 9) Matthew Barney.

Η ιστορία της μουσικής έχει να παρουσιάσει ουκ ολίγα break up άλμπουμ με σημαντικότερα παραδείγματα αυτά των Bob Dylan ("Blood On The Tracks") και Marvin Gaye ("Here, My Dear") μέχρι τα πιο πρόσφατα των Coldplay ("Ghost Stories"), Kanye West ("808s And Heartbreak") και Bon Iver ("For Emma, Forever Ago"). Φυσικά η λίστα είναι και θα παραμείνει ατελείωτη αφού το θέμα του έρωτα και των προσωπικών σχέσεων είναι αδύνατο να αφήσει ανεπηρέαστο των εκάστοτε καλλιτέχνη.

Σε ένα από τα πιο προσωπικά concept άλμπουμ λοιπόν, η  Björk μας αυτοπαρουσιάζεται απογυμνωμένη με στίχους τόσο ξεκάθαρους που κάνουν τον ακροατή να νοιώθει ακόμα και άβολα που εισβάλλει στην ιδιωτική ζωή της. «Family was always our sacred mutual mission which you abandoned». Αυτό δείχνει να είναι το τέλος της ιστορίας που ξεκίνησε το 2001 όταν η Björk δήλωνε ξεκάθαρα στο "Pagan Poetry" «Ι love him, I'm gonna keep it to myself». Ο δίσκος χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο μέρη, τρεις συνθέσεις πριν των χωρισμό και τρείς μετά από αυτόν. Ο θεσμός της οικογένειας και η γυναικεία φύση έρχονται να συμπληρώσουν στιχουργικά τον δίσκο.

Μουσικά το "Vulnicura" φαίνεται πιο δεμένο συγκριτικά με το «περίεργο» "Biophilia". Ο συνδυασμός έγχορδων και beats που άθελα παραπέμπει στην εποχή της συνθετικής τελειότητας των "Homogenic" και "Vespertine" δείχνει να ταιριάζει απόλυτα ενώ λείπουν τα απότομα ξεσπάσματα του προηγούμενου δίσκου. Η ατμόσφαιρα παραμένει βαριά σχεδόν κατά όλη την διάρκεια του άλμπουμ με εξαίρεση ίσως το "Atom Dance", αν και ο Antony Hegarty που συμμετέχει δεν αποτελεί ορισμός της αισιοδοξίας. Απόλυτα ταιριαστές οι φωνές τους για άλλη μια φορά, όπως και στις συνθέσεις του "Volta". Οι Arca και Haxan Cloak έκαναν φανταστική δουλειά στην παραγωγή προσφέροντας τον πιο ισορροπημένο ήχο σε δίσκο της Björk τα τελευταία χρόνια. Παρά την φορτισμένη ψυχική της κατάσταση, η Björk βρίσκεται μουσικά σε μεγάλη φόρμα, τόσο ώστε να την οδηγήσει σε καταπληκτικές ερμηνείες αλλά και στην δημιουργία της μεγαλύτερης σε διάρκεια σύνθεσής της, του δεκάλεπτου "Black Lake". Αμέτρητα μουσικά στοιχεία, διαφορετική ρυθμοί και φωνές να ολοκληρώνουν το πλούσιο αποτέλεσμα.

Το τέλος του δίσκου με το "Quicksand" με άφηνε πάντα να κάθομαι αποσβολωμένος προσπαθώντας εις μάτην να βγάλω ένα συμπέρασμα. Η Björk, επιδιώκοντας την δική της λύτρωση, μας παρέδωσε έναν δίσκο-κατάθεση ψυχής.