Being As An Ocean

Πέντε Καλιφορνέζοι υπό την ονομασία Being As An Ocean επηρεασμένοι από ένα γνωμικό του διάσημου πολιτικού, στοχαστή και ακτιβιστή Gandhi, παίζουν post-hardcore και το εμπλουτίζουν με αρκετούς κοινωνικούς προβληματισμούς στους στίχους τους.

Κοινοποίησαν τα πρώτα τους demo μέσω του MySpace, και το 2012 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, "Dear G-d", στην συνέχεια βγήκαν σε περιοδείες σε Βόρεια Αμερική και Καναδά για την προώθηση του, όμως με την επιστροφή στην βάση τους ήρθε η αποχώρηση δύο μελών του συγκροτήματος, του ενός κιθαρίστα και του ντράμερ. Έτσι το συγκρότημα πέρασε μια περίοδο αναζήτησης νέων μελών και αφού κάλυψαν τις κενές θέσεις, έβαλαν μπροστά για το καινούργιο τους πόνημα που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2014 με τίτλο "How We Both Wondrously Perish".

Το post-hardcore στοιχείο επικρατεί στον δίσκο, η ένταση και ο γρήγορος παλμός υπερισχύουν, με κάποιες παύσεις για να δοθεί χώρος σε πιο μελωδικά μονοπάτια, είναι αυτά που χαρακτηρίζουν τον ήχο τους. Με κομμάτια όπως το "Death's Great Black Wing Scrapes The Air", "The Poets Cry For More", "Even The Dead Have Threir Tasks" και "Mediocre Shakespeare" όπου τα screams και η μελαγχολία συνδυάζονται πολύ αρμονικά και τον Joel Quartuccio, frontman του συγκροτήματος, να ξεσπάει μέχρι να κηρύττει για τα λάθη της ανθρωπότητας. Έχει επίσης κομμάτια όπως τα "Mothers" και "Natures" που η ένταση πέφτει αρκετά για χάρη του mood,  με ηλεκτρονικές ως και ορχηστρικές μελωδίες να κάνουν την εμφάνιση τους, που δεν θα έλεγα πως συμπεριλαμβάνονται στις πιο καλοδουλεμένες στιγμές του δίσκου.

Στο είδος αυτό έχουμε συνηθίσει την μεγάλη έμφαση που δίνουν τα συγκροτήματα στον στίχο τους, με όποιο θέμα και αν καταπιάνονται. Οι Καλιφορνέζοι στην προσπάθεια τους να μελοποιήσουν και να μας περάσουν τους προβληματισμούς τους, σου δίνουν την αίσθηση πως δεν ψάχτηκαν τόσο με την σύνθεση, με αποτέλεσμα τα κομμάτια να έχουν ένα συνεχές και επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Σαν να έχουν μια προκαθορισμένη συνταγή για το πώς γράφουν τα κομμάτια τους και δεν μοιάζουν διατεθειμένοι να την παρακάμψουν τολμώντας μια διαφορετική συνθετική προσέγγιση.

Το συμπέρασμα που βγάζω είναι πως έχουν πράγματα να πουν και κάποιες πολύ καλές στιγμές στο άλμπουμ. Όμως θεωρώ πως κάποια κομμάτια γράφτηκαν καθαρά στιχουργικά και απλά τα συμπλήρωσαν με αρκετά παρόμοιες συνθέσεις, πράγμα που κουράζει μετά από κάποιες ακροάσεις. Ίσως βιάστηκαν να κυκλοφορήσουν κάτι καινούριο όμως δυστυχώς έτσι αδικούν και την ίδια τους την προσπάθεια.