Bednja

Οι Κροάτες Bednja, προσδιορίζουν τον ήχο τους ως ένα συνδυασμό black metal με hardcore. Ο πρώτος τους δίσκος, "Doline Su Ostale Iza Nas", στα 33 λεπτά που διαρκεί, επιχειρεί να αποδείξει επί του πρακτέως τους ισχυρισμούς της μπάντας. Η αλήθεα είναι, πως το blackened hardcore έχει δώσει αρκετά δείγματα ισχύος την τελευταία δεκαετία. Από τους Plebean Grandstand, τους πρώιμους Oathbreaker και Downfall Of Gaia, μέχρι συγκροτήματα όπως οι Ancst, oi Hexis, oι Atrament και οι Hellkeeper, , η εν λόγω ταμπέλα μπορεί να περικλύει αρκετά.

Αν κάποιος πάντως είχε αντιληφθεί τον υπέροχο περσινό δίσκο των Πορτογάλων labelmates Gaerea, "Unsettling Whispers", τότε μπορεί να έχει μια καλή εικόνα του είδους του black metal που λειτουργεί ως θεμέλιο του ήχου των Bednja. Το black metal σκέλος της μπάντας ηχεί αρκετά πένθιμο και μελαγχολικό, με γενναίες δόσεις εκσυγχρονισμένων trademark riff, που όμως προσαρμόζονται στη hardcore πλευρά. Τα φωνητικά, τα τύμπανα και το μπάσο και γενικότερα ο τρόπος που δομούνται οι συνθέσεις, εκπέμπει μια hardcore αύρα η οποία όμως φαίνεται και στη γενικότερη νοοτροπία των Bednja.

Ο δίσκος, ανά στιγμές κατά μήκος των έξι συνθέσεων του, προσφέρει μικρές στιγμές ηχητικής ποικιλομορφίας. Σποραδικά death metal αλλά και post σημεία, πιο τεχνική και δυσαρμονική προσέγγιση, μικρά mathcore breakdowns υπάρχουν καλά κρυμμένα κάτω από την αρχική αίσθηση που θα προξενήσει το "Doline Su Ostale Iza Nas" στον ακροατή. Η μεγαλύτερη όμως και πιο ευφάνταστη έκπληξη που υπάρχει, και πιθανώς να μην έπρεπε να αποκαλυφθεί στην κριτική, είναι η εισαγωγή παραδοσιακού Κροάτικου folk, στο κλείσιμο του δίσκου, κάτι που με έπιασε απροετοίμαστο, εντυπωσιάζοντας με.

Η αλήθεια είναι, πως από τη γλώσσα, με τους στίχους όλους στη μητρική της μπάντας, μέχρι και το εξώφυλλο, οι Bednja δεν κρύβονται. Είμαι μεγάλος λάτρης του πως μπορεί μια μπάντα αγνοώντας τα «πρέπει» της μουσικής, να μπερδεύει διάφορα ιδιώματα γύρω από ένα black metal πυρήνα. Αν και αρκετοί μπορεί να ισχυριστούν πως αλλοιώνεται η ταυτότητα του black metal έτσι, προσωπικά πιστεύω πως, όχι μόνο εκσυγχρονίζεται, αλλά ταυτόχρονα διατηρεί και το αρχικό αντικομφορμιστικό του πνεύμα αληθινό.

Η παραγωγή, θυμίζει πέραν των προαναφερθέντων Gaerea, αρκετά τον ήχο που είχαν οι Mayhem στο "Chimera" και λιγότερο ας πούμε των Satyricon της προηγούμενης δεκαετίας. Μοναδικό αρνητικό που μπορώ να επισυνάψω στον συγκεκριμένο τομέα, είναι ο ήχος του ταμπούρου. Αρκετά συχνά, τα τύμπανα καθαρά και λόγω παραγωγής επικαλύπτουν τις κιθάρες, κάτι που μπορεί να αποσυντονίσει ελαφρώς, ειδικά όταν η μπότα ηχεί τόσο παλαιομοδίτικη. Βέβαια, σε τραγούδια δυναμίτες όπως το "Posljednji Krik" ο καταιγισμός που προσφέρει ένα black metal riff πάνω σε hardcore punk τυμπανιστικούς ρυθμούς δεν γίνεται να πτοεί τον ακροατή.

Η post punk αύρα του "Povratak Kralja", σύντομα θα δώσει τη θέση της σε ένα post-black metal καταιγισμό, και παρά τη μικρή του διάρκεια, αποτελεί μια από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου. Η αλήθεια όμως είναι πως η πραγματική δυναμική που αναπτύσσουν οι Bednja, υφίσταται στο καθαρά black metal σκέλος. Οι δυο μεγαλύτερες σε διάρκεια συνθέσεις του δίσκου, ηχούν, τηρουμένων των αναλογιών, αρκετά ελπιδοφόρες. Το "Ledena Palaca", που είναι μια χιονοστιβάδα, η οποία βρίσκει αναχώματα μόνο σε μικρές τεχνικές hardcore αλλαγές ρυθμών, ενώ πολλές εναλλαγές θα θυμίσουν μέχρι και Ulcerate. Αυτό, δεν σημαίνει όμως πως οι Bednja έρχονται κοντά στους Noise Trail Immersion π.χ., ή στους προαναφερθέντες Plebean Grandstand. Το συγκεκριμένο έπος κινείται σε καθαρά post μονοπάτια και το χτίσιμο του προσφέρει ένα συναισθηματικά φορτισμένο ξέσπασμα στην κορύφωση του.

Στο ίδιο μήκος κύματος, το φινάλε με το ομότιτλο, πέραν της προαναφερθείσας έκπληξης ως προς το ηχητικό σκέλος, είναι μια αρκετά επική σύνθεση. Οι Bednja, στο ντεμπούτο τους, καταφέρνουν μέσα σε 33 λεπτά να ανοίξουν την όρεξη στον ακροατή, ωθώντας τον στο να περιμένει το επόμενο βήμα τους. Παρά, τη συχνά ασαφή ηχητική του κατεύθυνση, το "Doline Su Ostale Iza Nas", ηχεί ταυτόχρονα μοντέρνο αλλά και πεισματάρικο. Μπορεί να μην υπάρχουν γενναίες hardcore δόσεις, και επιμένοντας πως ο δίσκος συνολικά τείνει ως προς το post black metal, η ετυμηγορία δεν μπορεί να μην είναι θετική. Η πρώτη δισκογραφική απόπειρα των Bednja ηχεί αρκετά ενδιαφέρουσα και ανά στιγμές εξαιρετική.

Bandcamp