Atlanter

Οι Atlanter ξεκίνησαν ως ένα folk blues ντουέτο από τον Jens Carelius (φωνή/κιθάρα) και τον Arild Hammero (φωνή/κιθάρα). Με την προσθήκη του ντράμερ Jonas Barsten Johnsen και του μπασίστα Morten Kvam μετέβησαν στην τωρινή τους υπόσταση, με καρπό ένα πραγματικά εξαιρετικό ντεμπούτο. Το "Vidde" ήταν υποψήφιο για τα νορβηγικά Grammy και εκθειάστηκε από τους ολίγους που δεν περίμεναν τις νέες indie τάσεις και τους progressive pop ανανεωτικούς αέρες από συγκεκριμένες πηγές. Για την ομορφιά του μπορείτε ενδεικτικά να διαβάσετε στις καλύτερες «υπόγειες» κυκλοφορίες του 2013 σύμφωνα με τους συντάκτες του Rocking.gr.

Καταλαβαίνει κανείς ότι περιμέναμε με ανυπομονησία το δεύτερο δισκογραφικό χτύπημα ετούτων των ταλαντούχων Νορβηγών και το αποτέλεσμα μας ανταμείβει, ακόμα και αν χάνει σε σύγκριση με το ντεμπούτο. Η απόλυτα ιδιαίτερη ηχητική ταυτότητα, το ζητούμενο για κάθε καλλιτέχνη, ολοκληρώνεται και επισφραγίζεται. Ο ήχος είναι αποκλειστικά και μόνο Atlanter -πόσοι μπορούν να το παινευτούν αυτό; Φρεσκότατο indie rock με έντονες prog και math rock επιρροές σε έναν concept δίσκο σχετικά με διαμάντια και πέρλες που επιχειρεί να μεταδώσει το μήνυμα ότι «ακόμα και αν κάποια πράγματα φαντάζουν αστραφτερά, δεν σημαίνει κιόλας πως λειτουργούν». Σε απόλυτη αντιστοιχία με τη θεματολογία και σε αντιδιαστολή με τις εκλεκτές μουσικές, το κιτς, φανταχτερό εξώφυλλο μοιάζει βγαλμένο από κάποιο υπερρεαλιστικό τριπάρισμα του Austin Powers.

Οι μουσικές των Atlanter, παρά το indie περιτύλιγμά τους, είναι προοδευτικές στην ουσία τους, με τη φωνή να τραγουδάει σε διαφορετικό ρυθμό από τα σχεδόν συνεχώς τεχνικά τύμπανα και σε διαφορετικές μελωδικές γραμμές από τις κιθάρες, που συνήθως ακολουθούν αυτόνομη πορεία. Με άλλα λόγια, το άλμπουμ θέλει προσοχή και ακροάσεις για να αφομοιωθεί. Σε στιγμές όπως το "Love Shine" υπεισέρχονται αφρικάνικοι ρυθμοί -να επισημάνουμε πως στο άλμπουμ είναι καλεσμένο το συγκρότημα Imarhan από το Μάλι που έχει τραγουδιστή μέλος των Tinariwen- ενώ αλλού, όπως στο ομώνυμο κομμάτι, δεν διστάζουν να χωθούν σε πιο funk ρυθμούς.

Το "Jewels Of Crime" είναι κατά κύριο λόγο ένας feel-good δίσκος, ο οποίος αντικατοπτρίζει το άπλετο ταλέντο μιας μπάντας που δείχνει στους μεγάλους του είδους ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να ακουστείς mainstream και στην ουσία να μην έχεις θυσιάσει τίποτα από την ποιότητά σου. Το single του δίσκου, "Jareeze", θα λέγαμε πως είναι ό,τι πιο ουσιαστικά συμβατικό συμβαίνει εδώ πέρα, ένα χιτάκι στον κόσμο των Atlanter που μπορώ να με φανταστώ να το ακούω στο ραδιόφωνο (δείτε το video clip εδώ). Βέβαια, τα ανώτερα επίπεδα τα πιάνουν στο ιδιαίτερα δομημένο ομώνυμο κομμάτι και στην πιο prog στιγμή του άλμπουμ, "Human Vs. Human", μια από τις λίγες φορές όπου μελαγχολούν. Και αν χάνουν λίγο στην ροή και στο «κάτι παραπάνω», αποζημιώνουν με μια συνολικά ολόφρεσκη, υγιέστατη και απολαυστική μουσική πρόταση. Πρόκειται, ξεκάθαρα, για συγκρότημα μεγάλων δυνατοτήτων και μόνο το μέλλον θα δείξει πόσο ψηλά θα καταφέρει να φτάσει.