At The Soundawn

Οι Ιταλοί At The Soundawn διαλέγουν τα πιο όμορφα χαρακτηριστικά του post-rock, του post-metal και του progressive και δημιουργούν έναν δίσκο που αναταράσσει τα νερά στην γείτονα χώρα. Η μπάντα έχει μόλις ένα δίσκο πίσω στο 2006 και τώρα έρχεται να κάνει το μεγάλο άλμα. Η μουσική τους δεν χαρακτηρίζεται από την σκληράδα που έχουν μπάντες που φαίνεται να τους έχουν επηρεάσει, παρότι παραμένει στο χώρο του metal, αλλά δεν παύει να διαθέτει σημεία που ανεβάζουν τον πήχη και φέρνουν το συγκρότημα πολύ ψηλά στην εκτίμηση μου.

Ειλικρινά είχα πολύ καιρό ν' ακούσω έναν δίσκο τόσο όμορφο από μια σχετικά άγνωστη μπάντα και μαζί με το πρόσφατο "Heliocentric" των The Ocean φαντάζει σαν μελωδική έκπληξη στο χώρο και διαμορφώνει έναν νέο ήχο που τα μοντέρνα και εναλλακτικά είδη της κιθαριστικής metal μουσικής είχαν ανάγκη. Από όταν έμαθα ότι οι Burst διαλύθηκαν υπήρχε ένα κενό μέσα μου. Τώρα ήρθε η ώρα να καλυφθεί και να ξεχειλίσει. Τα φωνητικά του Luca De Stefano είναι πάρα πολύ κοντά σ' αυτά των Σουηδών και ο όρος που οι ίδιοι δίνουν στον ήχο τους, ambient hardcore, νομίζω ταιριάζει απόλυτα. Εναλλαγή σκληρών και βραχνών φωνητικών με βαθιά και πολύ συναισθηματικά καθαρά. Όταν τα φωνητικά είναι τραχιά, ηχούν σαν λυσσασμένα με σαφή προέλευση την καρδιά, και όταν είναι καθαρά και μελωδικά ρέουν αβίαστα με τη μουσική δεξιοτεχνία των συνθέσεων.  Ήρεμες μελωδίες που «σπάνε» από έντονα και βαριά ξεσπάσματα. Ήρεμα περάσματα που όταν εμπλουτίζονται από την τρομπέτα κι άλλα jazz όργανα «ξεφεύγουν» τελείως.

Η ambient ατμόσφαιρα διαρθρώνεται τέλεια μέσα στις καλοσχηματισμένες μουσικές φόρμες τους. Βαριές κιθάρες που θυμίζουν απίστευτα και περήφανα Neurosis και Isis και προοδευτικά χωρία που με τον συνδυασμό tribal τύμπανων φέρνουν τον ήχο των Mogwai και των Explosions In The Sky αρκετά μπροστά. Μπλέξιμο μεταξύ των συναισθημάτων, των υπέροχων φωνητικών και της τέλειας συνθετικής τους ικανότητας. Δεν δείχνουν να είναι επιδειξίες με τις μουσικές τους δυνατότητες και το πιο σημαντικό είναι ότι η μπάντα είναι άκρως εφευρετική και δεν αντιγράφει κανέναν από τους παραπάνω. Σε γενικές γραμμές η κυκλοφορία είναι ήρεμη, αλλά όταν ανεβάζει στροφές τότε απλά «θερίζει» και σίγουρα δεν λυπάται τίποτα. Μεγάλες στιγμές στα "Mudra In Acceptance And Regret" και "Prometheus Bring Us The Fire", απίστευτα «ταξίδια» στα "7th Moon", "Caofedian" και "Black Waves"και πρωτότυπη συνταγή στο "Hades".

Χωρίς μεγάλα λόγια, θα εκφράσω ιδιαίτερη συμπάθεια από τα πρώτα κιόλας ακούσματα και προβλέπω ότι ο δίσκος θα αγαπηθεί από ακροατές διαφόρων μουσικών ειδών. Οι At The Soundawn περπατάνε σε δύσβατες περιοχές και είναι από τις λίγες μπάντες που χαρακτηρίζονται metal, παίζουν προοδευτικές rock μουσικές, εμπλουτίζουν τον ήχο τους με jazz και ambient ιδέες και εν τέλει φτιάχνουν μια πανδαισία που θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με μουσικές ιδέες των Tool. Από την άλλη αυτό είναι και το δύσκολο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουν, μιας και για πολλούς η ακρόαση αυτού του δίσκου θα είναι περπάτημα σε ένα απάτητο μονοπάτι. Οι Ιταλοί δείχνουν ότι κατέχουν τα βασικά και εξελίσσουν πανέμορφα το ατμοσφαιρικό metal με έντονες συναισθηματικές συγκινήσεις. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.