Art Of Dying

Vices And Virtues

Intoxication (2011)
Από τον Χρυσόστομο Μπάρμπα, 12/04/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Καναδοί. Ό,τι αντιπροσωπεύουν στα διάφορα δικά μας ανέκδοτα οι συμπαθέστατοι, αλλά ολίγον «παρεξηγημένοι» Πόντιοι, αυτό είναι οι προαναφερθέντες για τους Αμερικανούς. Αβάσιμες προκαταλήψεις ή βγαλμένα απ' την καθημερινότητα συμπεράσματα; Μάλλον το πρώτο, αλλά κρατώντας υπόψιν την παραπάνω σημείωση ας προβούμε στο τι εστί Art Of Dying.

Οι Art Of Dying, λοιπόν, όπως θα καταλάβατε, είναι μια μπάντα απ' τον Καναδά, η οποία ξεκίνησε τη δισκογραφική της παρουσία δειλά-δειλά, με το ομώνυμο ντεμπούτο της, το 2007. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε από ανεξάρτητη εταιρεία, χωρίς τυμπανοκρουσίες, μιας και το ίδιο το υλικό, πριν του προβαλλόμενου απ' το WWE (επαγγελματική μουφο-πάλη κι έτσι) single "Get Through This", στερούταν του ιδιαίτερου στοιχείου που θα το έκανε να ξεχωρίσει. Δύο χρόνια αργότερα, όμως, ο David Draiman και ο Dan Donegan των Disturbed μάλλον διέκριναν κάτι στους Καναδούς, αφού τους ενέταξαν στο δυναμικό της δισκογραφικής τους εταιρείας, δίνοντας τους έτσι την ευκαιρία για την πρώτη «μεγάλη» και πλήρως στηριγμένη κυκλοφορία τους.

Και κάπως έτσι έχουμε το δεύτερο μέσα στη χρονιά "Vices And Virtues" (μιας και ο τρίτος δίσκος των Panic! At the Disco, που κυκλοφόρησε προσφάτως, φέρει τον ίδιο τίτλο) και την πρώτη δισκογραφική προσπάθεια των Art Of Dying σε συνεργασία με κάποια μεγάλη δισκογραφική. Τα μόνα εναπομείναντα ιδρυτικά μέλη μπορεί να είναι ο τραγουδιστής Johnny Hetherington και ο κιθαρίστας Greg Bradley, αλλά o Donegan δεν τους άφησε «έτσι». Αυτό, διότι παρέα με εκείνον, έφερε πίσω απ' την κονσόλα έναν εκ των πιο περιζήτητων σύγχρονων παραγωγών -ιδίως στις ΗΠΑ-, τον κύριο Howard Benson (Three Days Grace, Apocalyptica, Seether, Daughtry, Skillet).

Εάν ρωτούσατε εμένα, θα σας έλεγα πως το συγκεκριμένο project ακούγεται ιδιαίτερα ελκυστικό και με αρκετές πιθανότητες επιτυχίας και στο ραδιόφωνο αλλά και σε πιο απαιτητικούς ακροατές. Μάλιστα, εάν έπρεπε να συμπεράνω αν είχαν όντως έτσι τελικά τα πράγματα, κρίνοντας αποκλειστικά και μόνο από το εναρκτήριο "Die Trying", θα απαντούσα «ναι» χωρίς δεύτερη σκέψη. Απολύτως επιτυχημένη επιλογή για πρώτο single, που θα «σπρώξει» το άλμπουμ, αφού σε κάνει να θέλεις να ακούσεις τι παραπάνω από αυτό έχει να προσφέρει η συγκεκριμένη μπάντα και φυσικά κατά πόσο στέκεται στο ίδιο επίπεδο και το υπόλοιπο υλικό. Η συνέχεια έρχεται με το γνώριμο, ήδη απ' το 2007, "Get Through This", ή  μάλλον "Get Thru This", όπως αναγράφεται στη συγκεκριμένη κυκλοφορία. Δυναμικό κομμάτι και αυτό, το οποίο κρατάει την αδρεναλίνη ψηλά. Τραγούδια από το "Art Of Dying" θα συναντήσουμε ακόμα ουκ ολίγες φορές. Το σίγουρο χιτάκι "Completely", το τσαμπουκαλεμένο "You Don't Know Me" αλλά και η σιροπιαστή μπαλάντα "I Will Be There" είναι και πάλι εδώ. Αυτό που ξεχωρίζει όμως -κυρίως λόγω της συμμετοχής του frontman των Three Days Grace, Adam Gontier- είναι το "Raining" (επανεκτέλεση του "Inside It's Raining").

Στο σύνολό του, λοιπόν, το πραγματικό ντεμπούτο των Art Of Dying, "Vices And Virtues", αποτελεί μια αρκετά καλοδουλεμένη προσπάθεια, η οποία όμως, με συνθέσεις όπως τα "Sorry", "Best I Can" και "I Will Be There", ίσως να γέρνει τελικά περισσότερο προς την εμπορικότερη κατεύθυνση και λιγότερο προς την «αγριάδα» και το «attitude» που εκπέμπουν -ως ένα βαθμό- τραγούδια στο πνεύμα των "Get Thru This", "You Don't Know Me", "Whole World's Crazy" και "Die Trying".

Εν ολίγοις, το συγκεκριμένο άλμπουμ αποτελεί ένα ευχάριστο σύγχρονο άκουσμα, που θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Πάντως, όπως και να είναι τα πράγματα, το μέλλον πιστεύω έχει αν μη τι άλλο σημαντικές προοπτικές για αυτούς τους διόλου «Πόντιους» Καναδούς.
  • SHARE
  • TWEET