Arkona

Πόση υπερηφάνεια πρέπει να νιώθουν ο Βέλες και η Κουπάλα, ακούγοντας τις ανιμιστικές, σκοτεινές μελωδίες των άξιων, ρωσικής καταγωγής, τέκνων τους που τηρούν κατά γράμμα το πρωτόκολλο και τις παραδόσεις των πρώτων Σλαβικών θεοτήτων και ακούν στο όνομα Arkona! Φλάουτα, ακορντεόν, πολεμικές γυναικείες κραυγές αντιλαλίσασες κατά μήκος και πλάτος του ψηφιακού δίσκου, κύμβαλα και κάθε λογής τύμπανα, πίπιζες και πολεμοχαρείς παραταγμένες νότες επιστρατεύτηκαν και σε αυτή την δουλειά των Ρώσων σύντροφων Arkona που βουτήχτηκαν αδίστακτα μέσα σε λάσπη, αίμα και ιδρώτα, βίωσαν την αγωνία της επιβίωσης του λαού τους και βάλθηκαν να κάνουν τις χαρές και τις λύπες τους ένα ολόγιομο τραγούδι υπό το κλάμα του σιβηρικού λύκου που θα μεταφερθεί από στόμα σε στόμα και θα συγκινήσει εν τέλει μόνο τις καρδιές των γενναίων και των καθάριων.

Κάτι τέτοιες στιγμές οι λέξεις είναι πολύ μικρές να περιγράψουν το όλο συναίσθημα της φωνής, την καθαρότητα του βλέμματος της ψυχής και τη διαστροφή της μουσικής που ξεπήδησε από τον κέλτικο πολυθεϊσμό και το νορβηγικό παγανισμό, με απώτερο σκοπό να μας παρασύρει σε ένα ατελείωτο πανηγύρι, μακριά από το σύγχρονο χωροχρόνο και την ευτελή νωθρότητα των πραγμάτων, θυμίζοντας απλά πως το folk στοιχείο όταν το λέει η καρδιά του, μπορεί.

Τέσσερεις νέοι (η Masha "Scream", ο Sergej "Lazar", ο Ruslan "Kniaz" και ο Vlad "Artist") πήραν τα παραμύθια της κούνιας και το μητρικό γάλα της γης τους, τα πασπάλισαν με κέλτικες άρπες και μεσαιωνικά μαντολίνα και τα μεταμόρφωσαν σε 14 πολεμικούς ύμνους που ακούγοντάς τους, το σύγχρονο pagan metal ορθώνει γενναία το παράστημά του, παίρνει βαθιές αναπνοές και ατενίζει με αισιοδοξία το αιματοβαμμένο μέλλον του.

Μια ακρόαση και μόνο των "Ot Serdca K Nebu" (ή αλλιώς "From Heart To The Sky"), "Oh, Pechal’- Toska" ("Oh, Sorrow- Anguish") και "Slavsia, Rus'!" ("Glory To The Russia") είναι αρκετή για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Σίγουρα θα ήταν προτιμότερο η απόδοση των στίχων να ήταν στην αγγλική για να γίνεται ευκολότερα η αφομοίωσή τους, αλλά και πάλι, το μουσικό feelin' που βγάζουν τούτα εδώ τα ξωτικίσια νυμφαία των δασών και των βοτάνων, παντρεύοντας τις νότες τους άλλοτε με black ξεσπάσματα και άλλοτε με λυρικές ωδές, είναι κάτι το ανείπωτο, το ανεπανάληπτο. Με τι συναισθήματα γέμισε η μικρόψυχη καρδιά μου όταν ήρθε αντιμέτωπη με τα δόρατα και τις κιθάρες ετούτων των εξολοκλήρου παγανιστών, πόσα δάκρυα πνίγηκαν στη δίνη των παραδοσιακών "Kupala I Kostroma" και "Tsygular"...

Επιλογή μήνα, μόνο και μόνο για να υμνήσουμε κι εμείς με τη σειρά μας την Κουπάλα, την νεοπαγανιστική θεότητα των βοτάνων, της μαγείας και του κατακαλόκαιρου (σημειώστε πως λατρεύεται κατά το θερινό ηλιοστάσιο), γνωστή και σα «Μητέρα του Νερού», ταυτισμένη με τα δέντρα και τα λουλούδια, κύρια εκπρόσωπος δυο εκ των τεσσάρων στοιχείων της φύσης, φωτιάς και νερού. Το τρεμουλιαστό τραγούδι της πίπιζας άρχισε, η φυλή πρέπει να συγκεντρωθεί στο ποτάμι...