Applicants

Όταν το δηθενόμετρο χτυπάει τιλτ, όταν η απουσία ταλέντου φαίνεται ακόμα και στις αιματολογικές εξετάσεις, όταν το punk / chinese pop / brekcore που λένε πως παίζουν οι Applicants πεθαίνει, αφήνοντας όλο το βιός του σε ιδρύματα με κοινωφελείς σκοπούς, τότε προκύπτει το "Life In The Bus Lane", μια από τις πιο απερίγραπτες αηδίες που έχω ακούσει εδώ και πολύ, μα πάρα πολύ, καιρό.

Φαίνεται τελικά ότι στη Μ. Βρετανία, οποιοσδήποτε έχει τα χρήματα τα αγοράσει μια κιθάρα και να παίξει κάτι, μπορεί να βρει και κάποιους να το στηρίξουν. Το παρόν δισκάκι είναι ένα από τα λίγα που έχω ακούσει και που υπάγονται στα (γενικότερα) ακούσματά μου και κατάφερε να με εκνευρίσει τόσο, που παραλίγο να τρακάρω μόνος μου, μέσα στο parking. Στο "Life In The Bus Lane" οι Applicants παίζουν κατά βάση punk/indie με πολλά trash στοιχεία, tv jiggles, σκρατσοηχοχρώματα και ό,τι άλλο άκυρο, ανέμπνευστο και άσχετο μπορεί να βάλει ο νους σας. Και όλα αυτά φέροντας «αστείους» στίχους, το άνω όριο των οποίων είναι το χιούμορ των «Σκερτσακίων»... Ο παραγωγός τους θυμίζει πολύ τον άσχετο τύπο που προσπαθεί να προσθαλασσώσει αεροπλάνο εν πτώση, μετά το θάνατο των πιλότων, καθώς πρέπει να μην ήξερε τι κάνει η κονσόλα και να πάταγε όλα τα κουμπιά μαζί για να δει τι θα προκύψει.

Αυτό που προέκυψε είναι η "chinese pop" των Applicants, δηλαδή μια μακροσκελής ανοησία, χωρίς ειρμό, κάποια ιδέα της προκοπής, ή κάτι άλλο άξιο λόγου, η οποία έχει ως βάση της τον punk-pop ήχο του σήμερα, με όλα τα προαναφερθέντα τερτίπια της παραγωγής στο mixer και ατάκτως πεταμένα. Ψάχνοντας στο internet, διάβασα πως το "Crappucino!" έχει κάνει κάποια επιτυχία στη Μεγάλη Βρετανία. Φαντάζομαι θα είναι η νούμερο ένα επένδυση σε διαφημίσεις παιδικών ειδών-μπεμπέ σε τοπικό μαγαζί της βρετανικής επαρχίας, δεν εξηγείται αλλιώς. Φαίνεται ότι αν μπολιάσεις τη δηθενιά με trash ήχους που να την επιτονίζουν, μπορείς μέχρι και εσύ φίλε αναγνώστη να πουλήσεις κανά δισκίο εκεί, στη Γηραιά Αλβιώνα...

Το αστείο είναι πως οι Applicants διανθίζουν (!) τα κομμάτια τους με intros του στυλ «οδηγίες για το πώς να λύσετε το σουτιέν μιας κοπέλας» και, αν κρίνεις από τη μουσική και τις φάτσες τους, το μοναδικό σουτιέν που μπορεί να έχουν λύσει και οι τρεις μαζί σε συνεργασία (δύο αγόρια και ένα κορίτσι) πρέπει να είναι της χοντρής γειτόνισσας, ενώ αυτό κρεμόταν στο σχοινί για στέγνωμα, με τη χρήση manual.

Ανεπίτρεπτα κακός δίσκος.