Anubis Gate

Horizons

Nightmare (2014)
Από τον Νίκο Καταπίδη, 02/05/2014
Ποιοτικό, πιασάρικο progressive metal που ξεχωρίζει
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Σε έναν χώρο που η φλυαρία και η επίδειξη τεχνικής αποτελούν πολλές φορές τα βασικά συστατικά της μουσικής μιας μπάντας, υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις που καταφέρνουν μέσα από την τεχνική αρτιότητα να δημιουργήσουν συνθέσεις που συνεπαίρνουν και κολλάνε στο μυαλό για καιρό. Ακριβώς αυτό το μοτίβο ακολουθεί και το "Horizons" των Anubis Gate, το οποίο καταφέρνει να συνδυάσει εξαιρετικά τη βαρύτητα με τη λυρικότητα, την πολυπλοκότητα με την προσβασιμότητα, καταλήγοντας σε μια συμπαγή και αρτιότατη δουλειά.

Με τις πρώτες κιόλας νότες του "Destined To Remember", βλέπουμε το στόχο της μπάντας να επενδύσει στη δημιουργία δυνατών μελωδικών βάσεων, στο οποίο συμβάλλει σημαντικά ο Henric Fevre με τα φοβερά φωνητικά του. Σε όλο το άλμπουμ οι γραμμές των φωνητικών και οι ερμηνείες του δίνουν στα κομμάτια το κάτι παραπάνω, όπως για παράδειγμα στο "Never Like This (A Dream)" που με το κολλητικό του ρεφρέν είναι δύσκολο να μην πιάσεις τον εαυτό σου να το σιγοτραγουδά.

Αξιοσημείωτη είναι η ικανότητα της μπάντας στο να συνθέτει κομμάτια που όχι μόνο διαθέτουν progressive προσανατολισμό, με πολυάριθμες ρυθμικές αλλαγές και groovy riff, αλλά πάντα υπάρχει μια μοναδική μελωδικότητα που ξεδιπλώνεται στα φωνητικά, όπως στο "Ηear My Call", όπου οι pop επιρροές του τραγουδιστή γίνονται εμφανείς όχι όμως με ενοχλητικό τρόπο, κάθε άλλο, συμβάλλουν στην ποικιλομορφία των κομματιών και τα κάνουν πιο ενδιαφέροντα.

Βέβαια, αν και η μουσική πατάει σε γερές metal βάσεις, υπάρχουν και οι πιο απαλές στιγμές που εξυπηρετούν την καλύτερη ροή του άλμπουμ, όπως στο "Airways", το οποίο στη συνέχεια εξελίσσεται σε ένα αρκετά progressive κομμάτι με εναλλαγές στο ύφος και το ρυθμό που εντυπωσιάζουν.

Αν κάτι μπορεί να ειπωθεί για το σύνολο του "Horizons", είναι πως κάθε τραγούδι διαθέτει τόσο δυνατές μελωδίες που άνετα μπορεί να σταθεί σαν single. Αυτό δεν είναι κάτι που θα πρέπει να αποθαρρύνει όσους απεχθάνονται το «εμπορευματοποιημένο» prog, καθώς ένας τέτοιος χαρακτηρισμός αδικεί πάρα πολύ την ολότητα του άλμπουμ. Ίσα-ίσα, είναι εντυπωσιακή η ικανότητα της μπάντας να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον στα 65 περίπου λεπτά που διαρκεί ο δίσκος, με κομμάτια όπως το 14-λεπτο έπος "A Dream Within A Dream", με τη σχεδόν poppy εισαγωγή, ξεχειλίζοντας από συναίσθημα και λυρικότητα, ενώ κι εδώ τα φωνητικά ξεχωρίζουν και κάνουν τα 14 λεπτά να περνάνε τόσο ακούραστα και ευχάριστα που νιώθεις λες κι άκουσες ένα τετράλεπτο κομμάτι.

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό που συμβάλλει στην πολύ θετική εικόνα του δίσκου, είναι η διάχυτη ενέργεια που γίνεται αισθητή σε τραγούδια όπως το "Horizons", που είναι τόσο έντονη και αντικατοπτρίζει το πάθος και την αποφασιστικότητα της μπάντας να ξεπεράσει κάθε προηγούμενη δουλειά.

Θεωρώ πως περαιτέρω ανάλυση των κομματιών δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα, όλο το άλμπουμ κινείται σε υψηλά επίπεδα ποιότητας, κι ομολογώ πως είχα καιρό να εντυπωσιαστώ τόσο από μια progressive metal δουλειά. Η προσοχή που έχει δοθεί στην ανάπτυξη των μελωδιών και των δομών των κομματιών γίνεται εμφανής με μια και μόνο ακρόαση. Εάν ψάχνετε για ένα δίσκο που διαθέτει πιασάρικα αλλά όχι προβλέψιμα κομμάτια που θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον ακόμη και μετά από πολλαπλές ακροάσεις, μην ψάχνετε πιο πέρα. Εδώ έχουμε έναν από τους καλύτερους progressive metal δίσκους της χρονιάς, κι ελπίζω πως θα δώσει την ώθηση στους Anubis Gate να αποκτήσουν τη φήμη και την αναγνώριση που τους αξίζει.
  • SHARE
  • TWEET