Andy Timmons Band

«Να ομολογήσω δημοσίως τη ζημιά που έπαθα με το που άκουσα τούτο τον δίσκο - με έριξε στο πάτωμα! Πρόκειται, δίχως την παραμικρή αμφιβολία, για ένα από τα πιο αξιόλογα πράγματα που έχω ακούσει ποτέ... Αυθεντικό, όσο και τεχνικά υπερέχον, πιστεύω πως αποτελεί τον καλύτερο ορχηστρικό, κιθαριστικό δίσκο εδώ και δεκαετίες, αν όχι απαρχής του ιδιώματος.» (Steve Lukather)

«Πωω, τι πανέμορφος δίσκος! Ο Andy είναι τεράστιος μουσικός! Και εδώ έχει σεβαστεί απόλυτα το πρωτότυπο έργο που παραμένει μνημειώδες. Είμαι σίγουρος πως οι αμετανόητοι οπαδοί των The Beatles θα τον λατρέψουν.» (Steve Vai)

Μετά τους παραπάνω διθυράμβους των διάσημων ηρώων μας, θα μπορούσα να ολοκληρώσω την παρουσίαση του εν λόγω εγχειρήματος με ένα απλό, μικροσκοπικό σχόλιο του στυλ «όπως καταλαβαίνετε, τα πολλά λόγια περιττεύουν και ποιός είμαι εγώ να προσθέσω το παραμικρό - όμως το "Plays Sgt. Pepper" είναι απόκτημα, όχι μόνο για τους φανατικούς οπαδούς των θρυλικών Σκαθαριών, ούτε αυστηρά για τους φιλόδοξους συναδέλφους του Αμερικανού κιθαρίστα, μα και για όποιον αναζητά Καλή Μουσική!». To ιδίωμα εδώ, αν πρέπει να το «κατατάξουμε» ως άκουσμα, περιγράφεται ως ορχηστρικό fusion που όμως ΔΕΝ πολυλογεί, ΔΕΝ αποζητά στείρους εντυπωσιασμούς, μα αντιθέτως αγγίζει ευαίσθητες χορδές με «χρώμα» και λυρισμό ώστε να μην απευθύνεται σε επαγγελματίες μουσικούς και μόνο.

Ο μόνος λόγος που δεν σταματώ εδώ όμως το κείμενο αυτό εν τέλει, είναι για να ενημερώσω επίσης (όσους τυχόν δεν γνωρίζουν καθόλου) το ποιός είναι ο Andy Timmons ώστε να εμπνέει το θαυμασμό σε όσους επώνυμους συναδέλφους του θαυμάζουμε εμείς. Παράδειγμα απτό και καίριο αποτελεί η περίπτωση του Steve Lukather (Toto & ένα ατελείωτο σεντόνι από session credits) που, όντας μέντορας & ζωντανό παράδειγμα του Andy, δηλώνει τα παραπάνω και άλλα πολλά...

Ο Timmons λοιπόν θα μπορούσε άνετα να έχει καθησυχαστεί νωρίς. Οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του ως έφηβος θα είχε καβαλήσει το καλάμι περιοδεύοντας με τους million-sellers Danger Danger που στα 90s άνοιγαν show τιτάνων όπως οι Kiss & Alice Cooper. Κι όμως. Παρέμεινε ανήσυχο πνεύμα και διαρκώς εξελισσόμενος καλλιτέχνης, κυκλοφορόντας μέχρι σήμερα επτά προσωπικές δουλειές, όπως και «έστησε» δύο μπάντες: το εδώ τρίο και τους blues rockers Pawn Kings.

Δεν είναι διόλου τυχαίο λοιπόν που πέρυσι (το εν λόγω άλμπουμ κυκλοφόρησε τέλη του 2011) μας χάρισε τούτο το μικρό διαμάντι, αφού η εδώ μεταχείριση ή αν θέλετε μετάλλαξη λοιπόν -από την αρχή έως το τέλος- του Ιερού "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band" που άλλαξε τον ρου της σύγχρονης Μουσικής με την κυκλοφορία του τον Ιούνιο του 1967, αποδεικνύει περίτρανα το γιατί!

Δουλεύοντας εξολοκλήρου από μνήμης (!), όπως έχει δηλώσει απερίφραστα σε συνεντεύξεις του, δίχως παρτιτούρες, διασκευάζει τους πρωτότυπους ύμνους των Lennon/McCartney/Harrison/Starr ελεύθερα και δημιουργικά με δέλτα κεφαλαίο- προσέξτε- και το πιο σημαντικό; Σεβόμενος στο έπακρο τις αείμνηστες αυτές συνθέσεις.

Απολαύστε υπεύθυνα στο σπίτι, ναι, με ποτό, μα σημειώστε στην ατζέντα σας επίσης τις δύο μέρες που θα επισκεφθεί τη χώρα μας με τη μπάντα του, στη Μουσική Σκηνή Αθηνά Live στο Ωδείο του Γιώργου Φακανά, Παρασκευή 7 & Σάββατο 8 Δεκεμβρίου, αφού ανάμεσα στο setlist της βραδιάς προβλέπεται και αναφορά στο τελευταίο του κύημα που εδώ παρουσιάζουμε.

Και αυτά τα πράγματα σπανίζουν στις μέρες μας!