Αρθρογραφεί στις διαδικτυακές σελίδες του Rocking.gr από το 2011. Όταν δεν ασχολείται με πλοία που διασχίζουν ωκεανούς, κάνει δισκογραφικές ανασκαφές ετερόκλητων μουσικών κατευθύνσεων και καταγράφει...
Βιολιτζής (κυρίως), καλό παιδί, καλλιτεχνική φλέβα, με jazz, blues και folk καταβολές, καλείται μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της σχετικά άσημης μπάντας στην οποία είναι μέλος να ανοίξει μια συναυλία στη «γενέτειρα» του συγκροτήματος, το Chicago. Τα υπόλοιπα μέλη αδυνατούν τελικά να παρευρεθούν και ο Andrew Bird μετά από πολλές σκέψεις αποφασίζει να εμφανιστεί μόνος του. Οι κριτικές αποδεικνύονται κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικές, ο σπόρος εφυτεύθη και λίγους μήνες μετά όταν και διαλύεται η μπάντα ακολουθεί solo καριέρα η οποία εκτοξεύει τις μετοχές του στο indie χρηματιστήριο στα ύψη και καταλήγει να συμμετέχει μέχρι και στο soundtrack της ταινίας του Muppet Show.
Εν έτει 2012, έχοντας σχηματίσει πια εξ' ολοκλήρου τη μουσική του ταυτότητα, καλεί τον κόσμο να «το σπάσει μόνος του» με έναν άκρως «πρωινό» δίσκο που ακτινοβολεί ξεγνοιασιά, ηρεμία και παιδικότητα ήδη από το εξώφυλλο με τα παλ χρώματα μέχρι και τις μινιμαλιστικές ενορχηστρώσεις του που του πάνε γάντι. Το "Break It Yourself" είναι εθιστικό μέσα στην απλότητά του. Laid back φωνητικές ερμηνείες, ακουστικές κιθάρες σε χαλαρά αρπίσματα, περιπαικτικά τιτιβίσματα του βιολιού, σφυρίγματα και διάσπαρτες μελωδίες που όσο περνάει ο καιρός κολλούν στο μυαλό.
Ο δίσκος ξεκινάει ιδανικά με το "Desperation Breeds", κομμάτι που αντικατοπτρίζει ολόκληρη την ουσία του δίσκου... Ποιά είναι αυτή; Ένας ψίθυρος στο αυτί: «άνοιξε το παράθυρο να μπει ο ήλιος, ξάπλωσε, κοίτα το ταβάνι και χαμογέλασε. Η ζωή είναι μια χαρά τελικά». Τα καλύτερα κομμάτια, πλην δύο εξαιρέσεων, είναι αυτά του πρώτου μισού του δίσκου, προεξεχόντων των πανέμορφων "Lazy Projector" και "Near Death Experience Experience" και όχι του πιασάρικου, συμπαθητικότατου single "Eyeoneye", που βάζω στοίχημα ότι θα τελέσει άψογα τη δουλειά του. Και ενώ τα πρώτα επτά κομμάτια είναι ένα κι ένα, από το δεύτερο μισό θα επιλέξουμε να κρατήσουμε μόνο το "Lusitania" με τη συμμετοχή της St. Vincent (aka Annie Clark) και το "Fatal Shore", με απώτερο σκοπό να ξεπεράσουμε τα σχεδόν λιμνάζοντα ύδατα.
Θα επανέρθω και θα εμμείνω στο ότι το "Break It Yourself" είναι «πρωινός» δίσκος και δουλεύει άψογα ως τέτοιος. Τώρα που φτιάχνει ο καιρός, λίγη ευαισθητοποιημένη, ποιοτική indie pop με folk ανησυχίες να σου κάνει παρέα το μισάωρο εκείνο πριν πάρεις μια από τις μεγαλύτερες αποφάσεις που καλείσαι να πάρεις στη ζωή σου -να σηκωθείς από το κρεβάτι- είναι ό,τι πρέπει. Μια ομορφιά.
Εν έτει 2012, έχοντας σχηματίσει πια εξ' ολοκλήρου τη μουσική του ταυτότητα, καλεί τον κόσμο να «το σπάσει μόνος του» με έναν άκρως «πρωινό» δίσκο που ακτινοβολεί ξεγνοιασιά, ηρεμία και παιδικότητα ήδη από το εξώφυλλο με τα παλ χρώματα μέχρι και τις μινιμαλιστικές ενορχηστρώσεις του που του πάνε γάντι. Το "Break It Yourself" είναι εθιστικό μέσα στην απλότητά του. Laid back φωνητικές ερμηνείες, ακουστικές κιθάρες σε χαλαρά αρπίσματα, περιπαικτικά τιτιβίσματα του βιολιού, σφυρίγματα και διάσπαρτες μελωδίες που όσο περνάει ο καιρός κολλούν στο μυαλό.
Ο δίσκος ξεκινάει ιδανικά με το "Desperation Breeds", κομμάτι που αντικατοπτρίζει ολόκληρη την ουσία του δίσκου... Ποιά είναι αυτή; Ένας ψίθυρος στο αυτί: «άνοιξε το παράθυρο να μπει ο ήλιος, ξάπλωσε, κοίτα το ταβάνι και χαμογέλασε. Η ζωή είναι μια χαρά τελικά». Τα καλύτερα κομμάτια, πλην δύο εξαιρέσεων, είναι αυτά του πρώτου μισού του δίσκου, προεξεχόντων των πανέμορφων "Lazy Projector" και "Near Death Experience Experience" και όχι του πιασάρικου, συμπαθητικότατου single "Eyeoneye", που βάζω στοίχημα ότι θα τελέσει άψογα τη δουλειά του. Και ενώ τα πρώτα επτά κομμάτια είναι ένα κι ένα, από το δεύτερο μισό θα επιλέξουμε να κρατήσουμε μόνο το "Lusitania" με τη συμμετοχή της St. Vincent (aka Annie Clark) και το "Fatal Shore", με απώτερο σκοπό να ξεπεράσουμε τα σχεδόν λιμνάζοντα ύδατα.
Θα επανέρθω και θα εμμείνω στο ότι το "Break It Yourself" είναι «πρωινός» δίσκος και δουλεύει άψογα ως τέτοιος. Τώρα που φτιάχνει ο καιρός, λίγη ευαισθητοποιημένη, ποιοτική indie pop με folk ανησυχίες να σου κάνει παρέα το μισάωρο εκείνο πριν πάρεις μια από τις μεγαλύτερες αποφάσεις που καλείσαι να πάρεις στη ζωή σου -να σηκωθείς από το κρεβάτι- είναι ό,τι πρέπει. Μια ομορφιά.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
