Amnutseba

Πέπλο μυστηρίου σκεπάζει τους Amnutseba. Εκτός του ότι είναι Γάλλος/οι, το πόσοι και ποιοι τους αποτελούν δεν είναι γνωστό. Τα demo τους, δύο τον αριθμό, τρία χρόνια πίσω, απλά λέγονταν "demo". Οι δε τίτλοι των κομματιών είχαν τη λατινική αρίθμηση και μόνο. Ακόμα κι όταν τα ξανά κυκλοφόρησε όλα μαζί σε βινύλιο η Iron Bonehead ουδέν περεταίρω info υπήρχε.

Εν μέσω σκότους λοιπόν έρχεται και το ολοκληρωμένο ντεμπούτο "Emanatism". Τουλάχιστον στα τραγούδια τους πλέον έχουμε τίτλους εκτός του τρίτου όπου υπάρχει απλά και μόνο μια τελεία! Πριν μπούμε στο σκιερό κόσμο τους η ονομασία του group από μόνη της σου δημιουργεί απορίες. Τι μπορεί να σημαίνει η λέξη Amnutseba; Είναι μία ή σύνθετη; Έχει αφρικάνικες ρίζες, γλώσσα Sotho, με την έννοια των ψιθύρων ή του δημιουργού τους; Ή μήπως έχει να κάνει με τη σύνθεση της λατινικής sebum (λίπος) με πρώτο προσδιοριστικό κάτι προσωπικό ή κάτι που να υποδηλώνει κίνηση;

Το φευγαλέο του ονόματός τους όπως και η αισθητική του εξωφύλλου τους αναμφίβολα πηγάζουν από τη μουσική τους έκφραση. Αυτή καθεαυτή βέβαια, ηχητικά μιλώντας, δεν έχει κάτι το απροσδιόριστο. Ίσα, ίσα που οι γενεσιουργές πηγές της είναι πρόδηλες. Η κύρια βάση του "Emanatism" είναι οι Portal. Συνεπώς θα μπορούσαμε να τους τοποθετούσαμε αρχικώς στο death metal. Απλά είναι Γάλλοι και το δείχνουν. Αυτό σημαίνει ότι οι Deathspell Omega και τα άτονα riff τους συμβαδίζουν με ακριβώς ισόποσο τρόπο με το δυσβάσταχτο όγκο που χαρακτηρίζει τους Αυστραλούς. Η δυσαρμονία θα περάσει επίσης από τους νεότερους Abigor και σίγουρα από την αρχέγονη ανάβλυση των Ved Buens Ende…

Η μουσική των Amnutseba είναι αρκετά απειλητική. Σε σημεία χτίζουν πελώριους τοίχους οι οποίοι σου δημιουργούν ασφυξία. Η χρήση της αντίστροφης αρμονίας σου βάζει πρόσθετο ψυχικό φορτίο. Έχοντας φαίνεται σπουδάσει για τα καλά, το πώς και γιατί του ήχου από τα ανωτέρω group, γνωρίζουν πως θα εκφράσουν αυτή την πνιγηρή ατμόσφαιρα. Ένα κλίμα οξύτατου εσωτερικού πολέμου μοιάζει να λαμβάνει χώρα. Ωσάν να αντιπαλεύεις σκέψεις, μνήμες ή φαινόμενα. Μια ψυχολογική διεργασία που αρχίζει από μια αντιπαράθεση εν μέσω κάποιων μακρινών σκοπών, απόμακρων αλλά αρκετά φανερών. Στο τέλος όμως και μετά το ολικό μηδενισμό του είναι σου για να τους φτάσεις, αντιλαμβάνεσαι ότι είναι είδωλα και τίποτε άλλο.

Αυτή η σύγκρουση, η ενδότερη αλληλοεξόντωση γίνεται ακόμα πιο έντονη με τις φωνητικές ακροβασίες. Εκκινούν από τα σπήλαια και τα τάρταρα, προχωρούν σε οιμωγές και άναρθρες κραυγές και καταλήγουν σε επιθετικότητα ή σιωπή. Σε στιγμές η μουσική είναι σαν να σε μαστιγώνει, σα να θέλει να σε μειώσει, να σε εξαφανίσει. Οι ανάσες που σου αφήνει λίγες. Ακόμα και το electro trip στο "Dislumen" (αρκετά DHG) μάλλον φρούδες ελπίδες δείχνει. Αλλά το όλο βίωμα, που μπορεί να παραλληλιστεί με την ένωση έσω με έξω, σου αφήνει μια γεύση γνώσης. Μια εμπειρία. Κάτι σαν black metal εκδοχή της ένωσης των περιοχών της ύπαρξης, σκοτεινή ανάκλαση των θεωριών της Tiefenpsychologie.

Ο δίσκος έχει πολλά να δώσει και φέρνει τους Amnutseba σε σημεία που υποχρεούμαστε να τους έχουμε υπ’ όψιν για το μέλλον. Πληγώνονται, ίσως για κάποιους ανεπανόρθωτα, από το ότι οι εμπνεύσεις τους δεν κρύβονται. Δεν κάνουν και τίποτα για να το καλύψουν η αλήθεια είναι. Πάντως ακόμα κι έτσι, το "Emanatism" σαν ταξίδι αξίζει.