American Football

American Football (LP3)

Polyvinyl (2019)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 12/06/2019
Ονειρική indie rock που σ' ακουμπάει στην καρδιά
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αυτό το συγκρότημα από το Σικάγο έχει ήδη κυκλοφορήσει άλλα δύο ολοκληρωμένα άλμπουμ χωρίς να δίνει κάποιον ιδιαίτερο τίτλο σε αυτά, οπότε άπλα για να τα ξεχωρίζουνε(με) αυτό θα το λέμε "LP3". Υπάρχουν από το 1998 που είχαν κυκλοφορήσει ένα EP πάλι με το όνομα τους (τι άκυρο όνομα κι αυτό...) σαν τίτλο, χωρίς πάλι κάτι να το ξεχωρίζει. Την επόμενη χρονιά, ο πρώτος τους δίσκος, πάλι απλά με το όνομα τους, έκανε το μεγάλο μπαμ. Από εκεί και πέρα, επανήλθαν με τον δεύτερο δίσκο τους πολύ αργότερα (μόλις το 2016) μιας και πέρασαν μια περίοδο που θεωρητικά είχαν διαλυθεί. Δεν έχουν ακουστεί ιδιαίτερα στην χώρα μας, όμως τότε αυτό το συναισθηματικό και εύπεπτο rock τους ήταν στην μόδα και ακούστηκε πάρα πολύ στις ΗΠΑ.

Ο ήχος τους είναι μεταξύ indie και post-rock με ιδιαιτέρα ονειρικά στοιχεία και γλυκές μελωδίες. Από το πρώτο κομμάτι της κυκλοφορίας με όνομα "Silhouettes", το οποίο βγήκε στο κοινό από πέρσι τα Χριστούγεννα, φαίνονται τα βασικά στοιχεία του ήχου τους. Θεωρούνται θρύλοι της Emo σκηνής. Προσωπικά μου θυμίζουν κάπως τους Restorations οι οποίοι παραδόξως τιτλοφορούν κάπως παρόμοια τους δίσκους τους. Τα κομμάτια έχουν μια μοντέρνα οπτική και προσπαθούν να έρθουν πιο κοντά στην εποχή. Δεν θα τα έλεγες δύσκολα, αλλά βρίσκεις πολύ ενδιαφέρουσες συνθέσεις όσο αφορά την ενορχήστρωση. Το έργο γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον με την προσθήκη dream pop στοιχείων και αρκετών shoegaze ιδεών. Επίσης τα τρία διαφορετικά γυναικεία φωνητικά (καλεσμένες) ακούγονται τολμηρά και πανέμορφα και αποδίδουν μια ακόμα πιο όμορφη αίσθηση στον ήχο και στο τελικό αποτέλεσμα. Όπως και να το κάνουμε για αυτό το λόγο τα τρία κομμάτια, "Every Wave to Ever Rise" (με την Ele_K απο τους Land Of Talk), "Uncomfortably Numb" (με την Hayley Williams των Paramore) και "I Can't Feel You" (με την Rachel Goswell των Slowdive) είναι από τα πιο ενδιαφέροντα. Φυσικά για να μην είμαστε και άδικοι τα φωνητικά του Mike Kinsella είναι επίσης όμορφα και τα χορωδιακά στο "Heir Apparent" δίνουν κάτι. Στη σύνθεση "Doom In Full Bloom" θα έδινα το πρώτο βραβείο. Ακούγεται μόνη της, ξεχωριστή και σίγουρα δημιουργεί την πιο μαγική ατμόσφαιρα.

Ο δίσκος είναι όπως θα έπρεπε να είναι. Θέλω να πω ότι το άλμπουμ ακολουθεί την εποχή και τις περιστάσεις χωρίς να διώχνει το παρελθόν και χωρίς να κρύβει τα πραγματικά καλά στοιχεία της μπάντας. Έχουν ξεκάθαρα ωριμάσει σαν μουσικοί και προφανώς σαν άνθρωποι και παρουσιάζουν κάτι απίθανα συναισθηματικό.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET