Altar Of Plagues

Teethed Glory And Injury

Candlelight (2013)
Από τον Αντώνη Κονδύλη, 05/04/2013
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Για τους Ιρλανδούς Altar Of Plagues τα έχουμε ξαναπεί. Τα δείγματα γραφής που είχαν δείξει από το ντεμπούτο τους, "White Tomb", μας είχαν προϊδεάσει για σπουδαία πράγματα. Το "Mammal" που ακολούθησε τους οδήγησε σε δύσβατα μα συνάμα σαγηνευτικά μαυρομεταλλικά μονοπάτια, δίνοντας παράλληλα την αίσθηση ότι η αναζήτηση νέων μουσικών τόπων είναι πρωταρχικής σημασίας για αυτούς.

Τι κάνουν στο φετινό τους πόνημα; Πολύ απλά επιχειρούν να μας τινάζουν τα μυαλά στον αέρα. Τουλάχιστον όσων σαγηνεύονται από πειραματισμούς και μια προοδευτική προσέγγιση.

Το "Teethed Glory And Injury" είναι ένα άλμπουμ που ξεκινάει με μια σειρήνα να σου τρυπάει τα αυτιά και συνεχίζει με τον πλέον ανορθόδοξο τρόπο. Όλα τα κομμάτια του άλμπουμ χαρακτηρίζονται από μια δυσαρμονία και μια μουσική ασυνέχεια. Ακόμα και σε στιγμές που εμφανίζεται κάποιο riff και κάποιο θέμα συγκεκριμένο, αυτό διακόπτεται από κάποιο ηλεκτρονικό sample, από κάποια απροσδιόριστη κιθαριστική παρεμβολή και διάφορες άλλες ανορθόδοξες εμπνεύσεις και πειραματισμούς των Ιρλανδών. Γενικότερα οι φόρμες και οι δομές που συναντώνται απέχουν κατά πολύ από τις παραδοσιακές και συνήθεις, όχι στο ακραίο metal, αλλά γενικότερα στο χώρο του metal.

Το black metal  έχει περιοριστεί, χωρίς να έχει εκλείψει. Είναι δεδομένο ότι οι Ιρλανδοί επιχειρούν να αποκλίνουν από αυτό και με αλλοπρόσαλλες μελωδίες, ηλεκτρονικά ambient στοιχεία, industrial layers καθώς και με την προαναφερθείσα ανορθοδοξία δημιουργούν σε αρκετές στιγμές χάος, σύγχυση, πανικό, ενώ η πολυεπίπεδη ενορχήστρωση μας «ταλαιπωρεί» ακόμα περισσότερο. Και μέσα σε όλο αυτό το χάος, πολλά καλά κρυμμένα riffs τα οποία αποκαλύπτονται σε κάθε ακρόαση. Σε κάποια άλλα σημεία παρουσιάζεται μια industrial αισθητική, σε σημείο να σε λούζει κρύος ιδρώτας. Κάποια μανιασμένα ξεσπάσματα είναι και αυτά εδώ...

...και όλα αυτά συμπλέουν με τα λυσσασμένα φωνητικά του James Kelly, τα οποία παρουσιάζονται με οργή, με αγωνία, με απόγνωση. Και αν αυτός έχει αποφασίσει να γδάρει τον λαρύγγι του, εμάς δεν μας ενδιαφέρει, απλά γουστάρουμε. Όπως επίσης μπορούμε να λατρέψουμε το έξοχο, γεμάτο νεύρο και εφευρετικότητα drumming, που συμβάλει τα μέγιστα στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος.

Σε σύγκριση με το "Mammal", το "Teethed Glory And Injury" χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη ένταση, του λείπει η απόκοσμη ατμόσφαιρα του προκατόχου του και εστιάζει περισσότερο σε μια πιο αστική ατμόσφαιρα.

Πειραματικό, προοδευτικό, απόκοσμο, ακραίο, καθηλωτικό, αντιεμπορικό, απροσδιόριστο και πάνω από όλα αυθεντικό και ανεπιτήδευτο, το νέο άλμπουμ των Altar Of Plagues μας οδηγεί μέσω πειραματισμών σε ένα σημείο που λίγοι τολμούν να το επιχειρήσουν.

Πάνω από όλα, το "Teethed Glory And Injury" είναι ένας πολυεπίπεδος δίσκος ο οποίος χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να αφομοιωθεί και να κατανοηθεί. Είναι ένα άλμπουμ που απευθύνεται κατά βάση σε αυτούς που πιστεύουν ότι ανεξάρτητα από ταμπέλες, με τόλμη και φαντασία θα ανοιχθούν νέοι δρόμοι στον ακραίο ήχο. Εσείς επενδύστε άφοβα. Οι υπόλοιποι με προσοχή.

  • SHARE
  • TWEET