After Forever

Η 'μόδα' του συμφωνικού / ατμοσφαιρικού ήχου είναι πλέον γεγονός στις μέρες μας. Αρχικά η επιτυχία των The Gathering με το πλέον κλασικό "Mandylion" δημιούργησε κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών ένα κάρο μπάντες με γυναικεία φωνητικά και ατμοσφαιρικό χαρακτήρα, σε σημείο που ο κορεσμός του ήχου να είναι αναπόφευκτος. Το επόμενο βήμα ήταν η μεγάλη εμπορική επιτυχία του "Once" των Nightwish, επιτυχία τέτοια που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν η ευρεία μάζα έχει ακούσει ποτέ το "Oceanborn". Ένα ακόμα στάδιο ήταν το πείραμα των Within Temptation με την ονομασία "Silent Force", στο οποίο ανέμειξαν στοιχεία από Nightwish και Evanescence.

Ίσως να πείτε πως είμαι ένας γεροπαράξενος, αλλά όταν άκουγα π.χ. το "The Dance" των Within Temptation και ξαφνικά, μετά από χρόνια, έβαλα το "Silent Force" στο στερεοφωνικό μου, ενώ δεν είναι κακός δίσκος, κατ' ευθείαν είπα «τι έγιναν τα metal στοιχεία;». Πραγματικά, αρκετές μπάντες πλέον σιγά-σιγά απορρίπτουν τα metal συστατικά και προσθέτουν όλο και περισσότερα με mainstream χαρακτήρα. Ενώ στην αρχή η καλή πλευρά της επιτυχίας αυτού του ήχου ήταν ότι ασχολήθηκε περισσότερος κόσμος με το metal σαν ιδίωμα, τελικά μου φαίνεται πως αρκετές μπάντες ξεχνούν το παρελθόν τους και αλλάζουν τον ήχο τους σε τέτοιο βαθμό που λες «τώρα που άρχισε να 'πουλάει' το στυλ αυτό θυμήθηκαν να αλλάξουν ύφος;». Αυτά τα λέω ανεξαρτήτως του αν είναι καλοί ως δίσκοι, επειδή όσο καλοί και να είναι, οι 'κλώνοι' σίγουρα θα ξεπηδήσουν...

Θα μου πείτε τώρα, γιατί σας ζαλίζω με αυτή την εισαγωγή; Όλα αυτά τα ανέφερα για να δείξω πως ενώ οι άλλοι έκαναν πιο mainstream το ύφος τους, οι After Forever με το νέο τους δίσκο έχουν περισσότερο metal χαρακτήρα απ' όσο μπορεί να περίμενε κανείς. Ενώ έχει και τα κλασικά για τον ήχο 'hit-άκια', όπως το "Energize Me", οι εξαιρετικές δομές στις κιθάρες των κομματιών, όπως για παράδειγμα του "Transitory", ή τα progressive θέματα στα keyboards του "Dreamfight" σου δείχνουν πως η νοοτροπία του δίσκου κάθε άλλο παρά μονοδιάστατη είναι.

Αυτό που μου άρεσε στην τελική είναι ότι δημιούργησαν έναν εμπορικό δίσκο με την καλή έννοια του όρου. Τα συμφωνικά / ορχηστρικά και ατμοσφαιρικά στοιχεία συνυπάρχουν με τα 'μεταλλικά' και δεν τα παραγκωνίζουν. Να το πω πιο απλά: ναι, έχει τα βιολιά και τα ατμοσφαιρικά του, αλλά τα 'growls' δεν πήγαν περίπατο. Πιστεύω καταλάβατε τι θέλει να πει ο ποιητής. Οι συμμετοχές των Jeff Waters (Annihilator) και Doro Pesch (ex-Warlock, Doro) δίνουν ένα παραπάνω συν στα λεγόμενα μου...

Ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμα αυτό, καθώς ο ομότιτλος δίσκος των After Forever έχει πολύ καλά κομμάτια, από πλευράς συνθέσεων, και αρκετά 'πιασάρικα' θέματα που στην πλειοψηφία τους δεν ακούγονται τόσο ρηχά όσο θα περίμενε κανείς, κρίνοντας από την κατάσταση στη σκηνή σήμερα. Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο απ' όσο περίμενα. Η έκπληξη ήταν ευχάριστη και αφήνω τα συμπεράσματα δικά σας...