Harvestman

Χρόνια τώρα, ξέρεις πως μπορείς να βρεις τον τεράστιο Steve Von Till πίσω από ηχητικά μονοπάτια που επιθυμούν να σε συνδέσουν με έναν κόσμο αρχαίο, άχρονο, αιώνιο, αθέατο, μα κυρίως αληθινό. Έμαθες να τον εμπιστεύεσαι, δικαίως. Εμπιστέψου τον ξανά καθώς θα ξεδιπλώνει το φιλόδοξο του τρίπτυχο μέσα σε τρεις πανσέληνους του 2024. Το πρώτο μέρος θα αντηχήσει μαζί με το Pink Moon, το γεμάτο φεγγάρι του Απρίλη.

Θα μιλούσαμε για ένα πιο συνηθισμένο ψυχεδελικό ambient άλμπουμ αν δεν ξεκινούσε με το “Psilosynth”, τραγούδι δηλαδή που η συνεργασία με τον επίσης τεράστιο Al Cisneros θα μας χαρίσει την μπασογραμμή της χρονιάς - και θα μας κάνει να βαριαναστάξουμε από νοσταλγία για τους OM. Τόσο στην απλή όσο και στην dub εκδοχή του, το “Psilosynth” είναι εκπληκτικό κι ανεβάζει ένα επίπεδο όλο τον δίσκο.

Όχι βέβαια πως υπολείπεται πολύ. Οι διαδρομές ανάμεσα σε τοπία ονειρικά (“Give Yourself To The Hawk”) και δυσοίωνα (“How To Purify Mercury”) φαντάζουν ατέρμονες μα δομημένες. Με έξυπνα κι ευρηματικά synths, ισορροπημένα εφφέ και θαυμάσιο sound design, ο Von Till χτίζει έναν όμορφα μυστηριώδη κόσμο που δεν είναι φανταστικός αλλά μοιάζει να αγγίζει την πραγματικότητα. Στέκεται ένα μόνο βήμα μακριά της, σαν τοπίο πίσω από μια μαύρη κουρτίνα, σαν μεγάλιθος στη νύχτα. Σαν τελετή που περιγράφεται στα κρουστά του “Nocturnal Field Song”.

Το “Triptych Part One” δεν έρχεται λοιπόν με escapism αρετές. Δεν είναι το φευγιό σου. Είναι διαλογιστικό κι επιθυμεί να φέρει επίγνωση. Είναι ψυχεδελικό με drone κι ελαφρά ηλεκτρονικά στοιχεία, παραμένει όμως ήπιο κι ευγενικό μέσα στα σκάρτα 38 λεπτά του. Είναι ένα άλμπουμ με δονήσεις κοσμικές και - όπως πάντα - απόλυτα συνδεδεμένο με την γη, με την ζεστή καφέ γη σαν του εξωφύλλου. Τα bagpipes του “Mare And Foal” είναι η απόδειξη, η ξεχασμένη folklore μαρτυρία.

Αν και φαίνεται πως θα είναι η πιο φιλόδοξη δουλειά του Steve Von Till ως Harvestman - πιθανόν μάλιστα να αποδειχτεί και η καλύτερη - το “Triptych” δεν εκβιάζει καταστάσεις. Ας το ανακαλύψεις χωρίς βία και χωρίς ψυχαναγκασμούς, σε στιγμές που επιθυμείς την σύνδεση με το δικό σου αδιόρατο κάτι. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, μπορεί να είναι για σένα ένας δίσκος-πραγματική όαση. Ας τον απολαύσουμε, περιμένοντας το δεύτερο μέρος στην πανσέληνο του Ιουλίου. Κοιτώντας το φεγγάρι και μετρώντας τα βήματα μας.

Bandcamp