Aenaon

Extance

Code666 (2014)
Από τον Αντώνη Κονδύλη, 29/01/2014
Ένα φιλόδοξο δείγμα progressive black metal με πειραματισμούς, avant garde προσέγγιση και jazzy ατμόσφαιρα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Λέτε να γυρίσει το σκηνικό; Να εμφανιστούν δηλαδή ελληνικές μπάντες που να μπορούν να ξεφύγουν από τα εγχώρια και να χαράξουν τη δική τους πορεία σαν αυτή που ελάχιστα ελληνικά metal συγκροτήματα έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα;

Στην ελληνική σκηνή υπάρχουν και υπήρχαν αξιόλογα συγκροτήματα και τα προηγούμενα χρόνια, αλλά πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων σε γενικές γραμμές η σκηνή χαρακτηρίζεται από μια μίζερη εσωστρέφεια. Η πλειονότητα των συγκροτημάτων κυκλοφορούν δίσκους οι οποίοι μπορεί να είναι καλοί έως εξαιρετικοί, αλλά δεν συναντάς αυτό το κάτι παραπάνω. Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί αδυνατούν να απεμπλακούν από τις επιρροές τους, άλλοι από το παρελθόν τους, άλλοι κάνουν το κέφι τους και άλλοι απλά υπηρετούν τα κολλήματά τους. Αυτό που λείπει είναι το όραμα και η πίστη στην προσπάθεια.

Το 2014 δείχνει να μπαίνει με εντυπωσιακό τρόπο για την ελληνική σκηνή. Μετά τους Hail Spirit Noir, αλλά και τους Need, τώρα έχουμε νέα κυκλοφορία από τους Aenaon με τον δεύτερό τους δίσκο υπό τον τίτλο "Extance". Η αλήθεια είναι ότι οι Aenaon τολμάνε και αυτό που πετυχαίνουν είναι να δημιουργήσουν ένα φιλόδοξο δείγμα progressive black metal από αυτά που αφήνουν το σημάδι του συγκροτήματος που το παρουσιάζει, μαζί με πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.

Ο δίσκος ξεκινάει με το εισαγωγικό "The First Art", όπου ένα πιάνο αρχικά και ένα σαξόφωνο στη συνέχεια στρώνουν το δρόμο και σε βάζουν στο κλίμα από το πρώτο δευτερόλεπτο. Η συνέχεια είναι καταιγιστική.

Η μεθυστική ιαχή και το σόλο με το σαξόφωνο κόβει τη φόρα του επιθετικού "Deathtrip Chronicle", πριν μπει το "Grau Diva" στο οποίο ξαφνιάζει με τον black 'n' roll ρυθμό του. Σε πολλά σημεία του άλμπουμ υπάρχει έντονο το jazz στοιχείο είτε με πινελιές από το σαξόφωνο, στο "A Treatise On The Madness Of God", αλλά και στο σαρωτικό "Der Mud Tod", είτε δημιουργώντας μια αντίστοιχη ατμόσφαιρα. Η φυσαρμόνικα δίνει το παρόν στο "Land Of No Water", ενώ καθαρά φωνητικά διαδέχονται black metal ουρλιαχτά, τη στιγμή που κάποια από αυτά ειδικά στο groovάτο "Closer To Scaffold" μου φέρνουν στο μυαλό τον μεγάλο Aldrahn εποχής "666 International".

Επίσης συναντάμε και πολλές συμμετοχές. Ξεχωρίζει αυτή της Τάνιας από τους Universe217, που με τη χαρακτηριστική της φωνή μας προσφέρει μια παθιασμένη ερμηνεία στο "Funeral Blues", αλλά και ο Mirai Kawashima των Γιαπωνέζων Sigh που συμμετέχει στο "Land Of No Water", μια ιδιαίτερη τιμή για τους Aenaon.

Αυτές είναι μόνο κάποιες στιγμές του άλμπουμ. Υπάρχουν ακόμα πολλές περισσότερες που περιμένουν να τις ανακαλύψετε. Η πολυεπίπεδη ενορχήστρωση κάνει δύσκολη την ακρόαση του δίσκου, κάτι που επιτείνεται από τις πολύπλοκες συνθέσεις και σίγουρα θέλει το χρόνο του για να αφομοιωθεί, αλλά σε κερδίζει από την πρώτη ακρόαση.

Το άλμπουμ βρίθει από ιδέες, έμπνευση και μια αύρα δημιουργικότητας. Οι Aenaon καταφέρνουν και ενσωματώνουν στον ήχο τους στοιχεία από διαφορετικά είδη και το κάνουν με επιτυχία. Επιχειρούν να δώσουν μια πολύπλευρη διάσταση με τους πειραματισμούς, την avant garde προσέγγιση, την jazzy ατμόσφαιρα και μια εξαιρετική τεχνική.  Συνολικά στα 66 λεπτά του το "Extance" αποτελεί ένα περιπετειώδες και συναρπαστικό άκουσμα με πολύ βάθος και κάθε ακρόαση σου αποκαλύπτει κάτι το καινούριο και το διαφορετικό. Απλά αφεθείτε.
  • SHARE
  • TWEET