Addiction Crew

Με indie-emocore εξώφυλλο, industrial οπισθόφυλλο και gothοντυμένη μπάντα, το promo των πρωτοεμφανιζόμενων Addiction Crew δεν ήθελε και πολύ να πέσει στα χέρια του ανθρώπου για όλες τις δουλειές, δηλαδή της αφεντιάς μου. Η απορία μου ενισχύθηκε έτι περισσότερο από τη στιγμή που συνειδητοποίησα πως το site τους εξηγεί ελάχιστα για τους ίδιους και πως γενικότερα το internet μοιάζει να τους έχει ψιλοξεχάσει (ή να μην τους έχει γνωρίσει ακόμα). Φόρεσα λοιπόν φούμο στο πρόσωπο, έδεσα τις μπότες μου και την κόκκινη κορδέλα μου γύρω από το κεφάλι και με το μαχαίρι στα δόντια, έπεσα με τα μούτρα στην ακρόαση του "Lethal".

"Danceάδες και (industrial) παλικάρια, γίναμε μαλλιά-κουβάρια" λέει μια παλιά παροιμία και δε μπορώ να διαφωνίσω, ακούγοντας έναν από τους πιο ενδιαφέροντες αχταρμάδες της καριέρας μου (!) στο rocking.gr. Οι Addiction Crew είναι μεν πρωτοεμφανιζόμενοι, αλλά ευτυχώς έχουν αρκετό τσαμπουκά (και ένα μάλλον παράφρονα παραγωγό) για να ρίξει στην ίδια χύτρα το industrial των Fear Factory και των Rammstein, την αέρινη gothοαισθητική των Theater Of Tragedy (ειδικά των νεότερων και πιο ηλεκτρονικών χρόνων) και το χαμηλοκουρδισμένο μπάσο του core, φτιάχνοντας ένα πράγμα που μπορεί μεν να μην περιγράφεται, σίγουρα όμως χορεύεται, καθώς οι Addiction Crew δεν προσπαθούν ούτε στιγμή να κρύψουν τις ξεσηκωτικές τους metal-dance προθέσεις. Ειδικά τις στιγμές που τα γυναικεία φωνητικά επιδαψιλεύουν τους Sisters Of Mercy αλλά και την αισθητική του "Small Town Boy" στην εκδοχή των Paradise Lost, τα τέλη των '80s γνωρίζουν μεγάλες δόξες και η μουσική των Addiction Crew περνάει σε άλλο επίπεδο, τόσο metal σοβαρότητας όσο και dance ξεσαλώματος.

Με το καλημέρα οι Addiction Crew μας προσφέρουν ένα δισκάκι που θα σας ταρακουνήσει σε οποιοδήποτε dark wave ή metalοχορευτικό μαγαζί βρεθείτε, καθώς μπορεί μεν να μην έχουν αποφασίσει τι θα παίξουν, αλλά στο "Lethal" το παίζουν καλά. Παρ' όλα αυτά, επειδή ξέρω ότι οι περισσότεροι από εσάς βγάζετε καντήλες στην ανάγνωση της λέξης "dance" σε μια metal δισκοκριτική, αν και δεν το προτείνω, το συνιστώ σε εκείνους που γουστάρουν τους up-tempo και χαμηλοκουρδισμένους ρυθμούς, συνοδευόμενους από χορευτικές κινήσεις ίδιας επινόησης και κατανάλωσης...