A Life Once Lost

Ecstatic Trance

Season Of Mist (2012)
Από τον Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 27/12/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
«While we all have lots of bands who influence, still ...we all rip off Meshuggah.»

Μεγάλες αλήθειες όπως η παραπάνω, δια στόματος Devin Townsend, επαληθεύονται συχνά και οι Αμερικανοί A Life Once Lost αποτελούν μία ακόμη τρανταχτή απόδειξη της επιδραστικότητας των Σουηδών. Στη φετινή πέμπτη τους δουλειά αποφασίζουν να ελαχιστοποιήσουν τις Lamb Of God επιρροές τους και να αφοσιωθούν πλήρως στην παράνοια των Meshuggah του "Catch 33".

Αποτέλεσμα το "Ecstatic Trance", ένα νευρωτικό άλμπουμ 33 λεπτών, καργαρισμένο με κοφτά επαναλαμβανόμενα riff, μόνιμα τσιτωμένους ρυθμούς και πρώτης τάξεως καφροφωνητικά επιπέδου Randy Blythe.

Ωστόσο, το γεγονός ότι οι A Life Once Lost έχουν για οδηγό τους τούς Meshuggah δεν σημαίνει ότι ασπάζονται και την όλη djent φιλοσοφία, αφού οι συνθέσεις τους στηρίζονται κατά βάση σε πιο απλοϊκές δομές. Η επιμονή της επανάληψης των θεμάτων τους φέρνει συχνά το επιθυμητό αποτέλεσμα που δεν είναι άλλο από το συνεχές κοπάνημα, κάτι που συμβαίνει στα "Something Awful", "Madness Is God" και "People Stare".

Υπάρχουν άλλες περιπτώσεις, βέβαια, όπου το κεντρικό riff δεν έχει το ανάλογο βάρος ώστε να καταστήσει ένα ολόκληρο τραγούδι ενδιαφέρον, ενώ ούτε η μινιμαλιστική δουλειά στα lead ούτε η εμμονή των drums σε ένα ενιαίο μοτίβο βοηθάνε ιδιαίτερα την κατάσταση. Κάποιες προσπάθειες για διαφοροποίηση εμφανίζονται σποραδικά, όπως στο "The Blues" που ξεχωρίζει εύκολα ανάμεσα στα υπόλοιπα με τις αρμονίες του, όμως η γενική εντύπωση που μένει στο τέλος της ακρόασης του "Ecstatic Trance" είναι ενός μονότονου και κουραστικού άλμπουμ, που δεν σώζεται από τη μικρή του διάρκεια.

Το σημείο στο οποίο μειονεκτούν οι A Life Once Lost είναι το προφανές˙ ο δρόμος που διάλεξαν να πάρουν έχει ήδη κυριευθεί από άλλους και -κακά τα ψέματα- Meshuggah κανείς δεν έγινε μέσα σε μια νύχτα. Παρόλα αυτά, όσοι πειστούν και θελήσουν να τους ψάξουν για οποιονδήποτε λόγο, το παρελθόν τους κρύβει σαφώς πιο ενδιαφέροντα πράγματα, με πρώτο και καλύτερο το "Hunter" του 2005.
  • SHARE
  • TWEET