Dagoba

Υπάρχει ένα βιντεάκι εκεί έξω ως παράδειγμα ενός επικού wall of death με 16 εκατομμύρια views (!) και ψάχνοντας λίγο παραπάνω τους Dagoba με αφορμή τη κριτική στο νέο τους album, συνειδητοποίησα ότι το στιγμιότυπο είναι από συναυλία τους το 2014 στο Hellfest. Οι Μαρσεγιέζοι metallers έχουν χτίσει από τα πρώτα τους βήματα κιόλας το μακρινό 1997, ένα δυνατό όνομα ειδικά στη Γαλλία και η συμμετοχή τους σε αμέτρητες συναυλίες ως support των Metallica, In-Flames, Sepultura και Machine Head αλλά και ως headliners μαρτυρά κάτι τέτοιο.

Πέντε χρόνια μετά το πολύ δυνατό "Black Nova", όπου φαινόταν ότι έβρισκαν το δρόμο να κάνουν τη διαφορά που θα τους βάλει για τα καλά στα μεγάλα σαλόνια με νέα εταιρία, δυνατή παραγωγή, ηλεκτρονικά τερτίπια και καινοτομίες, το όγδοο πόνημα τους με τίτλο "By Night" επιχειρεί να τους πάει ακόμα ένα βήμα παραπέρα όμως αλλάζοντας ακόμα περισσότερη κατεύθυνση προς το πιο ‘νερωμένο’ metal, πιό ραδιοφωνικό και με σαφή προσανατολισμό να είναι περισσότερο groove και λιγότερο industrial. Προσωπικά δεν με χαλάει ειδικά όταν γίνεται τόσο επαγγελματικά και συνειδητά και φυσικά να βάλουμε και στην εξίσωση τη διαρκή αλλαγή μελών στην μπάντα με μόνο τον τραγουδιστή Shawter να παραμένει από το original σχήμα.

Τα ηλεκτρονικά στοιχεία θα είναι περισσότερα και μας το δίνει να το καταλάβουμε η εισαγωγή "Neons". Κλασσικό Dagoba το πρώτο single "The Hunt" με πολύ ενδιαφέρουσες εναλλαγές clean και κραυγών, τη προσπάθεια σε blast beats και γενικά θέλουν να ακούγονται σκληροί αλλά να συνδυάσουν και το ‘ραδιοφωνικό’ ήχο και το αποτέλεσμα ξενίζει. Καλύτερο το "Sunfall" με περισσότερο δραματικά στοιχεία και δυνατό ρεφραίν. Εκεί πού δεν παίζονται και κερδίζουν τη παρτίδα οι Γάλλοι είναι όταν το γυρίζουν σε melodic groove και παρασύρουν τον ακροατή σε ένα ρυθμικό παραλήρημα. "Bellflower Drive", "City Lights", "Nightclub" είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα και οι καλύτερες στιγμές του album. Θετικά τα γυναικεία περάσματα στο ανθεμικό "On The Run" και επίσης δυνατός ρυθμός στο "Summer’s Gone" με όμορφα breakdowns και μπλιμπλίκια.

Το "By Night" ακούγεται εύκολα και γρήγορα. Υπάρχει μια ισορροπία και συνοχή και τα κομμάτια ακούγονται περισσότερο ως rock παρά metal όσον αφορά την αίσθηση που αποκομίζει κανείς από την ακρόαση. Οι ίδιοι προσπάθησαν να πετύχουν αυτήν την ισορροπία ανάμεσα σε σκληράδα και groove αλλά με τα κομμάτια να ‘αναπνέουν’ και να μπορούν να παίξουν σε πολλές playlists. Θα είναι πολύ ευχάριστο να τους πετύχεις live αλλά νομίζω ότι σαν album δεν θα μείνει για πολύ καιρό στη μνήμη μας.