The Rumjacks @ Gagarin 205, 17/03/24

Οι αγαπημένοι Αυστραλοί Rumjacks είχαν κανονίσει ένα πολύ ωραίο διήμερο στη χώρα μας με αφορμή την ιρλανδική γιορτή του Αγίου Πατρικίου, τον οποίο τιμούν αδιαλείπτως με τη celtic punk μουσική τους. Δυστυχώς αυτό το αρχικό πρόγραμμα χάλασε με την ακύρωση της συναυλίας της Θεσσαλονίκης για τεχνικούς λόγους, αλλά ευτυχώς η συναυλία της Αθήνας δεν επηρεάστηκε. Έτσι, κάποιες εκατοντάδες φίλοι της μπάντας βρεθήκαμε στο Gagarin αυτό το κυριακάτικο βράδυ για να διασκεδάσουμε, να πιούμε, να χορέψουμε και να τραγουδήσουμε.

Το γεγονός ότι δεν υπήρχε support δε με πείραξε καθόλου - κάτι τέτοιο δεν είναι και αυτοσκοπός και είναι καλό ορισμένες φορές να μπαίνεις κατ’ ευθείαν στο ψητό. Ακριβώς αυτό συνέβη με τις πρώτες νότες του "A Fistful O’ Roses" που ακούστηκαν από τους Rumjacks και μας έβαλαν από την αρχή στο διασκεδαστικό και party κλίμα της βραδιάς. Ο νέος τραγουδιστής Mike Rivkees έχει δέσει τέλεια με τους υπόλοιπους και ήταν μια πολύ επιτυχημένη αλλαγή - ειδικά για τον λόγο που συνέβη.

Στη σκηνή εμφανίστηκε ένας επιπλέον μουσικός σε σχέση με την πεντάδα που είχαμε συνηθίσει από προηγούμενες συναυλίες. Ο Kyle Goyette, λογικά δανεικός από τους Mickey Rickshaw του Mike Rivkees, ήταν στο ακορντεόν και στα δεύτερα φωνητικά. Μάθαμε ότι περιοδεύει εδώ και μερικούς μήνες με τους Rumjacks και ήταν μια πολύ καλή προσθήκη στον ζωντανό ήχο του συγκροτήματος. Το δίδυμο "Across The Water" και "The Black Matilda" ήταν από τα πιο δυνατά της βραδιάς.

Κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι τα κομμάτια μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά νομίζω ότι είναι το στυλ της μουσικής που περισσότερο προκαλεί αυτή την εντύπωση, παρά τα ίδια τα κομμάτια. Όπως και να ‘χει, πρόκειται για μουσική και για κομμάτια που όταν τα ακούς ζωντανά μπροστά σου δεν μπορείς να μη συμμετέχεις και να μην περάσεις καλά, υπάρχει μια αυθόρμητη ενέργεια στην οποία είναι σχεδόν αδύνατο να αντισταθείς.

Το "Bloodsoaked In Chorus" με τα reggae στοιχεία δεν ακούστηκε καθόλου αταίριαστο μέσα στον celtic punk χαμό. Το "Kirkintilloch" ήταν πολύ ξεσηκωτικό, ενώ το "Whitecaps" από το προπέρσινο split με τους Flatfoot 56 ήταν από τα καλύτερα που ακούσαμε. Αμέσως μετά ακολούθησε ένα medley παλιών τραγουδιών, στο οποίο συμπύκνωσαν τέσσερα κομμάτια μέσα σε λίγα λεπτά.

Κάπου εκεί ο Rivkees αφιέρωσε ολόκληρη τη βραδιά στον Shane McGowan, πήρε για πολλοστή φορά τη φλογέρα του και είχαμε την τύχη να απολαύσουμε μια διασκευή στο "Streams Of Whiskey" των αγαπημένων τους Pogues. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα, μιας και οι ίδιοι οι Rumjacks μας είχαν πει ότι θεωρούν τους Pogues κάτι σαν πατέρες τους.

Κατά τη διάρκεια του set, οι Rumjacks μας ανακοίνωσαν με μεγάλη χαρά ότι γράφουν νέο δίσκο. Μάλιστα, στο "Smash Them Bottles" που μας έπαιξαν από αυτόν, ζήτησαν να συμμετέχουμε τραγουδώντας τους εύκολους στίχους του ρεφραίν, πράγμα το οποίο έγινε με μεγάλη ευχαρίστηση. Αν είναι έστω και κοντά στο πάρα πολύ καλό προηγούμενο "Hestia", τότε πράγματι έχουμε κάθε λόγο να χαιρόμαστε που σύντομα θα έχουμε νέα μουσική από αυτούς.

Πηγαίνοντας προς το τέλος του set τα κομμάτια γινόντουσαν όλο και πιο ανθεμικά και αβανταδόρικα για τραγούδι και χορό. Αυτή τη φορά έπαιξαν και το "The Leaky Tub", που είχαν αφήσει εκτός την προηγούμενη, αφιερώνοντάς το σε όσους ταξίδεψαν από μακριά για τη συναυλία. Το "Light In My Shadow" είναι ένα μεγάλο hit, το "Hestia" είναι εξ’ ίσου εξαιρετικό, πριν από το "The Pot & Kettle" έκαναν έναν γύρο κατανάλωσης Jameson από μπουκάλι.

Ο μεγαλύτερος χαμός έγινε σίγουρα στο "An Irish Pub Song", όπου το Gagarin σείστηκε κυριολεκτικά. Η αποχώρησή των Rumjacks από τη σκηνή δεν κράτησε πολύ. Για το encore μας επιφύλαξαν δύο διασκευές σε παραδοσιακά κομμάτια της μουσικής τους πατρίδας κι έτσι ακούσαμε τις δικές τους - πολύ καλές - εκδοχές στα "Danny Boy" και "I’ll Tell Me Ma".

Ίσως το γεγονός ότι φέτος η St. Patrick’s Day συνέπιπτε με δικό μας τριήμερο να συνετέλεσε στο ότι ο χώρος δε γέμισε - ο εξώστης παρέμεινε κλειστός. Σίγουρα συνετέλεσε το γεγονός ότι η τιμή του εισιτηρίου ήταν πολύ μεγαλύτερη από τις προηγούμενες φορές που μας έχουν επισκεφτεί οι Rumjacks. Παρ’ όλα αυτά, όσοι παρευρεθήκαμε στο Gagarin την Κυριακή της Αποκριάς διασκεδάσαμε με την καρδιά μας με μια μπάντα που φαίνεται ότι δίνει τον καλύτερό της εαυτό στη σκηνή.

Φωτογραφίες: Παντελής Κουρέλης