Τζίμης Πανούσης @ Τρόικα Club, 13/04/13

Δεν έχω χάσει ούτε μια του concept-ική παράσταση από το 1978 έως και σήμερα. Αυτό και μόνο λέει πολλά. Ως μέγας και αμετανόητος οπαδός της καυστικής ευφυΐας του και του αχαλίνωτου αυτοσαρκασμού του Τζιμάκου, δεν ήθελα να χάσω ούτε τη φετινή του στάση απέναντι στα όσα η περιβόητη Τρόικα υπαγορεύει τα τελευταία χρόνια σε μας τους Έλληνες. Στο παραπέντε λοιπόν (έστω), στο παραπέντε (πες το), ζήτω το Vivere Pericolosamente! Εκτροχιάστηκα, συγχωρήστε με... στο παραπέντε, έδωσα το παρόν με φωτοειδεσεογραφική, ονομαστική διαπίστευση. Και υπάρχει λόγος που το αναφέρω αυτό.

Τελευταίο Σάββατο και το club «πίττα», καρφίτσα δεν έπεφτε. Με 180 ευρώ το μπουκάλι ανά τέσσερα άτομα, κούνησα το κεφάλι μου πέρα-δώθε αναρωτώμενος για το πώς διάααααααολο τα καταφέρνουμε ακόμη και σήμερα, έστω και κάποιοι Έλληνες, να μπορούμε κάτι τέτοιο. Γύρω στις έντεκα και, ο γνωστός μας Ντίνος έδωσε ήχο στη φωνή του πρωταγωνιστή και το θεατρικό, μουσικοχορευτικό γαϊτανάκι ξεκίνησε αναλώσιμος νάνος τον οποίο σκότωσε ο Τζίμης με καψούλι βρωμερό. Ντουέτο μαυροφορεμένων καλογριών με φερετζέ, χόρεψε συγχρόνως σε κολόνες strip-tease style αποκαλύπτοντας -προς Θεού!- ουχί το απαγορευμένο τους πρόσωπο, μα ΟΛΑ τα υπόλοιπα.



Ως είθισται, το βάρος του setlist των τραγουδιών του φετινού προγράμματος έγειρε τη ζυγαριά στην πρόσφατη δισκογραφική του δουλειά, "Obi-Οbi-Βi". Άλλωστε, η δισκογραφική απουσία του Τζιμάκου τα τελευταία είκοσι (!) χρόνια μας ήθελε να ακούμε τα ακυκλοφόρητα τραγούδια του από σκηνής.



Η πρόσφατη κυκλοφορία του εν λόγω άλμπουμ με την Κυριακάτικη εφημερίδα RealNews έδωσε για με προσωπικά νόημα στη λέξη χαρμολύπη. Μεγάλη η χαρά μου που επιτέλους αποκτούσα τα νέα του μελοποιημένα στιχάκια (διότι περί αυτού επρόκειτο ανέκαθεν) προς ακρόαση κατά βούληση δίχως τα παλαμάκια και την πρόζα μιας ζωντανής ηχογράφησης. Λύπη, αν όχι απορία ή θυμό για τούτο το «πέναλτι» που αποφάσισε να κάνει ο ίδιος άνθρωπος που χειροκρότησα νοερά (και γοερά αυτοπροσώπως σε συνέντευξη μας) τέσσερα χρόνια νωρίτερα, όταν είχε τη φαεινή ιδέα να εκδώσει δυο DVD με δώρο εφημερίδα, εξευτελίζοντας το μοναδικό Ελληνικό φαινόμενο των Κυριακάτικων εφημερίδων που ζυγίζουν ένα τόνο με τα «δώρα» που τις συνοδεύουν κάθε επτά μέρες στα περίπτερα! Η Τέχνη ως πάρεργο και μάλιστα στην εφημερίδα ποιανού, του Χατζηνικολάου που τόσο συμπαθεί να σατιρίζει; Έφτυσες στη σούπα σου Τζιμάκο μου; Έχω χάσει τη μπάλα και το συγκεκριμένο ερωτηματικό μου ως εκκρεμές, εκκρεμεί και θα εκκρεμεί. Οπότε αντιπαρέρχομαι συνειδητά και προχωρώ στο δια ταύτα...



Δυόμιση ώρες με ένα μισάωρο διάλειμμα στη μέση για ναρκωτικά στα παρασκήνια - όπως πάντοτε δηλώνει δημοσίως ο ηγέτης της μπάντας και η μεταλλογενής μεταμόρφωση της να οδηγείται φυσικά από το όργανο που εφηύρε το heavy metal και στην περίπτωσή μας χειρίζεται με τόλμη και τσαμπουκά περίσσιο ο Στέλιος Φράγκος, γνωστός σε μας μεταξύ άλλων και ως κιθαρίστας των ιστορικών Deus X Machina.



Οι παλιές, γνώριμες (και λατρεμένες για τους περισσότερους από εμάς) συνθέσεις "Ένα Τραγούδι Για Το Χειμώνα", "Κάγκελα Παντού", "Άντε Γαμήσου Εργατιά" δεν ήταν δυνατόν να λείπουν ούτε φέτος φυσικά. Και μάλιστα έστεκαν στο setlist τοποθετημένες σοφά & αρμονικά με τις νεότερες τους.



Όσο για την πρόζα του 2013, ναι, ήταν σε μεγάλο βαθμό εμπλουτισμένη με τα χίλια δυο κακώς κείμενα της αποκαλούμενης (και καθοδηγούμενης!) Κρίσης, με τους πρωταγωνιστές της πολιτικής μας πραγματικότητας να περνούν ένας-ένας, μηδενός εξαιρουμένου, από το βρομόστομα του ανυπέρβλητου καυστήρα/φωστήρα που δεν λέει να σωπάσει. Ευτυχώς για μας!

Κείμενο - φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com