Riverside, Playgrounded @ Gagarin 205, 02/06/13

Είναι αλήθεια ότι οι πραγματικά μεγάλες μπάντες γίνονται ακόμη μεγαλύτερες όταν βρίσκονται πάνω στη σκηνή. Μια τέτοιου επιπέδου μπάντα είναι αναμφίβολα και οι Riverside, με τη μουσική τους να αποκτά επιπλέον διαστάσεις στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Τρία χρόνια μετά την πρώτη τους επίσκεψη στην Ελλάδα οι Πολωνοί βρήκαν και πάλι τον δρόμο τους για τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, με το "Shrine Of New Generation Slaves" να δίνει την καλύτερη δυνατή αφορμή για την επιστροφή τους.

Το επίπεδο του επαγγελματισμού φαινόταν από την είσοδο κιόλας του Gagarin, καθώς τόσο η επιπλέον κονσόλα του δεύτερου ηχολήπτη όσο και το στήσιμο των Riverside επί σκηνής προετοίμαζαν για το μέγεθος της όλης παραγωγής τους. Το τελευταίο στοίχισε στην εμφάνιση των Rex Mundi στη συναυλία της Θεσσαλονίκης, αφού η μπάντα απλούστατα δεν χωρούσε μαζί με τον εξοπλισμό των Πολωνών στη σκηνή του Eightball.



Στην Αθήνα οι Playgrounded είχαν καλύτερη μοίρα, αν και αναγκάστηκαν να στριμωχθούν άσχημα στο 1/4 της σκηνής. Έτσι, παρουσίασαν το set τους κάτω από ημι-αντίξοες συνθήκες, κάτι που ενδεχομένως να επηρέασε κάπως και την εμφάνισή τους. Τέσσερα κομμάτια μέσα από τη φετινή παρθενική τους δουλειά, "Athens", ήταν αρκετά για να καλύψουν τα 30 περίπου λεπτά που είχαν στη διάθεσή τους, με το εναλλακτικό prog metal τους να αφήνει γενικώς θετικές εντυπώσεις.



Παρόλο που τους έβλεπα για πρώτη φορά, είχα την εντύπωση ότι ο τραγουδιστής τους δεν ήταν στην καλύτερή του μέρα, με την κάπως σφιγμένη απόδοσή του να μη συμβάλλει στη βέλτιστη δυνατή παρουσία της μπάντας. Παρόλα αυτά, οι επιρροές από Tool, Karnivool, Sieges Even και Pain Of Salvation φανέρωσαν τα καλά δείγματα γραφής των Αθηναίων, κερδίζοντας την προσοχή όσων τους παρακολούθησαν.

Λίγη ώρα αργότερα τα δύο "Night Session" ανέλαβαν να προλογίσουν τους Riverside, που έκαναν την είσοδό τους με την πανέμορφη φωνητική εισαγωγή του "New Generation Slave". Ο όγκος και η ποιότητα του ήχου εντυπωσίαζαν από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, η μπάντα δεν έκρυβε την όρεξή της, ενώ μέχρι και το light show τους ήταν ένα επίπεδο πάνω από αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στα μέρη μας.



Το "The Depth Of Self-Delusion", το "Feel Like Falling" και γενικά όσα κομμάτια αναλαμβάνουν να εκπροσωπήσουν τη φετινή τους δουλειά αποδόθηκαν στην εντέλεια, ενώ οι εκτελέσεις των "Living In The Past" και "02 Panic Room" οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να υπάρχει τραγούδι των Riverside που να μην ακούγεται ακόμη καλύτερο στη ζωντανή του εκτέλεση.



Τα αυτοσχεδιαστικού τύπου τελειώματα κάποιων κομματιών προσέδωσαν ακόμη περισσότερη μαγεία στη βραδιά, με την επιμηκυμένη εισαγωγή του "Driven To Destruction" να αποτελεί ένα από τα καλύτερα σημεία του set. Κάπου ενδιάμεσα, ο Duda επέδειξε την ελληνική του προφορά κρατώντας βεβαίως το σκονάκι του, αποδεικνύοντας ότι έχει εξελιχθεί σε έναν άκρως επικοινωνιακό και συμπαθή frontman.



Βασικά, ο φυσικός ηγέτης των Πολωνών ήταν και ο μόνος με μια πιο έντονη κινητικότητα στη σκηνή, αφού ο Łapaj έβγαλε το μεγαλύτερο μέρος του set καθιστός πίσω από το οχυρό των πλήκτρων του, όντας τραυματίας, ενώ οι δύο Piotr σε κιθάρα και τύμπανα παρέμεναν πιστοί στη διακριτικότητα των ρόλων τους, παίρνοντας τα ηνία όποτε χρειαζόταν.



Η σχεδόν ολοκληρωτική απουσία των δύο πρώτων τους δίσκων από το setlist σίγουρα ήταν ικανή να ενοχλήσει κάποιους, ωστόσο κομμάτια σαν το "We Got Used To Us" ή το "Egoist Hedonist" θα ήταν επίσης κρίμα κι άδικο να έμεναν απ' έξω. Στο κάτω-κάτω, μιλάμε για μία μπάντα με συνεχή εξέλιξη στη δισκογραφία της, αλλά και πληθώρα εξαιρετικού υλικού, με συνέπεια ακόμα και όσοι είχαν παράπονα να τα ξεχνούν μετά το πέρας μιας εμφάνισης αυτού του επιπέδου.



Με την υποδειγματική εκτέλεση του "Escalator Shrine" να ολοκληρώνει την «κανονική διάρκεια» της συναυλίας και το "Left Out" εν είδη πρώτου encore να δίνει την καταλληλότερη αφορμή για τραγουδιστικές πάσες στο κοινό, η βραδιά έφτανε στην απογείωσή της. Στο δε δεύτερο και τελευταίο encore ήταν η σειρά του -πάντα λατρεμένου- "Conceiving You" που φανέρωσε την προτίμηση του κόσμου στο παλιότερο υλικό τους, με την αυλαία να κλείνει μέσω του τέρμα ξεσηκωτικού "Celebrity Touch", το οποίο αποτέλεσε και το αποκορύφωμα του larger than life ήχου που γέμιζε το Gagarin.



Συνολικά, δεν θα είναι υπερβολή αν μιλήσουμε για τον πληρέστερο και πιο εντυπωσιακό ήχο που έχουμε ακούσει στην Ελλάδα, τουλάχιστον σε κλειστό χώρο, κάτι που μπορεί να επιβεβαιώσει ο καθένας από τους 400-κάτι που ήταν εκεί. Ήταν μια τεράστια εμφάνιση στην οποία ο καλώς εννοούμενος επαγγελματισμός έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ σε συνδυασμό με την άψογη απόδοση της μπάντας και τις συνθήκες που άγγιζαν τον ιδανικό βαθμό, το επίπεδο σκαρφάλωσε σε ασυνήθιστα μεγάλα ύψη.



Το μοναδικό αρνητικό που οφείλω να σημειώσω αφορά στις τιμές του merchandise, για το οποίο ευθύνονται οι υπερβολικές φορολογικές απαιτήσεις της χώρας μας και όχι η μπάντα. Αυτό βέβαια δεν μπορούσε να σταθεί από μόνο του ικανό να μετριάσει το μέγεθος της εμπειρίας που είχαμε την τύχη να ζήσουμε και την οποία θα μνημονεύουμε για πολύ καιρό, με τους Riverside να αποδεικνύουν την μοναδική κλάση τους υπερβαίνοντας κάθε προσδοκία.

Μία τέτοια συναυλία τον χρόνο να βλέπαμε, όχι παραπάνω...

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com