Primordial, Mourning Beloveth στη Θεσσαλονίκη

23/09/05, Μύλος, Θεσσαλονίκη

Μετά από το πιο έντονο, συναυλιακά, καλοκαίρι που έχει ζήσει η χώρα μας, μπαίνουμε πλέον στους φθινοπωρινούς ρυθμούς με μια ιδιαίτερη συναυλία. Φυσικά όταν λέμε "ιδιαίτερη" γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το κοινό θα αποτελείται από 100-150 άτομα διότι τόσοι είναι αυτοί που στηρίζουν τις μπάντες που παίζουν κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Κρίμα... αλλά είναι η πικρή αλήθεια.

Η πρώτη από τις δύο Ιρλανδικές μπάντες της βραδιάς ήταν οι Mourning Beloveth, οι οποίοι παρά τους τρεις δίσκους doom /death που έχουν κυκλοφορήσει, δεν έχουν καταφέρει να γίνουν γνωστοί στο ελληνικό κοινό. Βαριές κιθάρες, πολύ καλά brutal φωνητικά, ελάχιστα επικά, καθαρά και μεγάλα αργόσυρτα κομμάτια στο ύφος παλιών Anathema, My Dying Bride και Saturnus. Αν και θα ταίριαζαν καλύτερα σε ένα αμιγώς doom κοινό κατάφεραν να κερδίσουν τον κόσμο και να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα κατάλληλη για τη συνέχεια.

Οι Primordial από τα πρώτα δευτερόλεπτα πάνω στη σκηνή τράβηξαν την προσοχή των πάντων τόσο με την επιβλητική μουσική τους όσο και με την έντονη προσωπικότητα του frontman τους, A.A. Nemtheanga. Πραγματικά τέτοια παραστατικότητα, τέτοιο βλέμμα είχα να δω από τον Aaron των My Dying Bride. Κάθε του στίχος ήταν και μια διαφορετική κίνηση, κάθε του κουβέντα και ένας σπαραγμός και βρισκόμασταν ακόμα στην αρχή. "The Golden Spiral" και "The Gathering Wilderness" από τον τελευταίο δίσκο των Ιρλανδών για να συνεχίσουν με το ένδοξο παρελθόν τους. "Autumn's Ablaze" από το "A journey's End", "Burning Season" από το "Spirit The Earth Aflame" για να πάμε ακόμα πιο πίσω με το "To The Ends Of The Earth" από το ντεμπούτο τους "Imrama", κομμάτι που περιλαμβάνεται και στο "Dark Romanticism" demo του 1993.


Παλιά και πρόσφατα κομμάτια εναλλάσσονται όλη τη βραδιά, αφού οι Primordial στη δισκογραφία τους δεν έχουν ούτε μια αδύναμη στιγμή παρά μόνο αθάνατους ύμνους, είτε πρόκειται για το "The Soul Must Sleep", είτε για το "To Enter Pagan" (άλλο ένα κομμάτι από το '93). Το "A Journey's End" αφιερώνεται στον πνευματικό τους πατέρα, τον αδικοχαμένο Quorthon, ενώ με συγκίνηση ο Nemtheanga ανακοινώνει το "The Coffin Ships", τονίζοντας ότι περιγράφει τη δική τους τραγωδία.

Παρά τα τεράστια κομμάτια τους, παρά τα άπειρα προβλήματα στον ήχο που πολλαπλασιάζονταν κατά τη διάρκεια του set τους, οι Primordial πρόσφεραν στους λιγοστούς αλλά φανατικούς οπαδούς τους ένα live διάρκειας μίας ώρας και σαράντα λεπτών, δείχνοντας το ταλέντο, το ήθος αλλά και τον σεβασμό τους απέναντι στο κοινό που τους στηρίζει εδώ και μια δεκαετία.