Paul Di' Anno σε Πάτρα και Αθήνα, 20,22/05/10

«Περίεργα πράγματα συμβαίνουν» σκέφτομαι, πηγαίνοντας να δω τον Paul Di' Anno. Είναι 20/5 και βρέχει καρεκλοπόδαρα, η Πάτρα είναι γεμάτη μηχανές Harley Davidson και οι χιλιάδες οδηγοί της έχουν κατακλύσει το κέντρο της πόλης δίνοντας ένα διαφορετικό χρώμα στη μάλλον αδιάφορη καθημερινότητα της. Ξανασκέφτομαι ότι ο Paul Di' Anno -δηλαδή ένα κομμάτι της ιστορίας των Iron Maiden- θα εμφανιστεί εδώ και αναρωτιέμαι αν έχει αλλάξει κάτι και δεν το έχω πάρει χαμπάρι.

Φτάνοντας στο Stone Bar λίγο μετά τις 10:00 προσγειώνομαι στην πραγματικότητα. Έξω από το μαγαζί ο κόσμος είναι ελάχιστος και φυσικά σκέφτομαι πως το έχω ξαναδεί το σκηνικό. Πολλοί παραπονέθηκαν για την τιμή του εισιτηρίου, αλλά πλέον είμαι πεπεισμένος ότι ο κόσμος εδώ δεν έχει όρεξη να ενισχύσει καμία μουσική σκηνή και καμία προσπάθεια να μπούμε σταδιακά στο συναυλιακό χάρτη. Δυστυχώς η rock / metal σκηνή της πόλης αρκείται στο να φοράει ένα t-shirt ή να πηγαίνει σε κάποια ανεξάρτητη συναυλία στο πανεπιστήμιο, αρκεί να παίζει κανένας γνωστός. Το εισιτήριο ήταν λίγο ακριβότερο από τα συνηθισμένα για τα εδώ δεδομένα, αλλά και πάλι δεν δικαιολογείται τόσο μικρή προσέλευση.



Στο δια ταύτα, οι περίπου 100-150 άνθρωποι που τελικά ανταποκρίθηκαν νομίζω πως μουσικά αποζημιώθηκαν. Την συναυλία άνοιξαν οι ντόπιοι Ritual Of Odds, οι οποίοι φάνηκαν αρκετά δεμένοι και έπαιξαν δικά τους τραγούδια, έχοντας μάλιστα κυκλοφορήσει το πρώτο, αυτοχρηματοδοτούμενο cd τους. Η μουσική τους είναι heavy metal με αρκετά κοφτά riffs και φωνητικά που παρέπεμπαν σε Taneli Jarva. Συμπαθητική εμφάνιση που δεν με ενθουσίασε, αλλά θα έχω σίγουρα την ευκαιρία να τους ξαναδώ live, αφού είναι αρκετά ενεργό συγκρότημα και μάλιστα από ότι έμαθα παίζουν και στο εξωτερικό.



Όταν ο Paul Di' Anno μπήκε στο venue υποβασταζόμενος και με πατερίτσα, μάλλον ανησυχήσαμε για το αν πραγματικά μπορεί να αποδώσει επί σκηνής, αλλά φρόντισε να μας διαψεύσει. Από ότι έμαθα σε κάθε χώρα βρίσκει και ντόπιους μουσικούς να τον συνοδεύουν και ελληνική μπάντα που τον συνόδευε ήταν εξαιρετική στα καθήκοντά της. Το rhythm section μάλιστα προέρχεται από τη μπάντα Πράσσειν Άλογα, ενώ ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι ο ένας κιθαρίστας έπαιζε χωρίς πένα, κάτι ιδιαίτερα σπάνιο, ειδικά στη heavy metal μουσική. Ο ίδιος ο Di' Anno είναι ένας ξιπασμένος, καμένος από τα ναρκωτικά και την άσωτη ζωή τύπος, που πίσω από ένα «και καλά» punk attitude νομίζει πως έχει το δικαίωμα να βρίζει και να υποτιμά όποιον θέλει. Είπε πολλά μαργαριτάρια, αλλά μάλλον ξεχνάει πόσα χρωστάει στον Steve Harris όταν αποκαλεί τους Iron Maiden, Spice Girls. Από την άλλη αυτός είναι ο Di' Anno και σε όποιον κάνει - όχι σε εμένα πάντως.



Αυτά βέβαια τα περιμέναμε λίγο πολύ οπότε δεν μας απέτρεψαν από το να ευχαριστηθούμε με την ψυχή μας τα τραγούδια από τους δύο πρώτους δίσκους των Iron Maiden που αποδόθηκαν αρκετά καλά τόσο από την μπάντα, όσο και από τον Di' Anno αν και ελέω punk νοοτροπίας μερικές φορές η ταχύτητα των τραγουδιών ξέφευγε. Ύμνοι όπως το "Wrathchild" και το "Prowler" ξεσηκώνουν, συγκίνηση στο "Remember Tomorrow" και χαμός στο "Killers" και το "Running Free". Στο "Phantom Of The Opera" γίναμε όλοι μια παρέα και το τέλος του "Iron Maiden" μας βρήκε να έχουμε ξελαρυγγιαστεί και με μια αίσθηση ότι αυτό που είδαμε άξιζε τον κόπο. Στα προσωπικά του τραγούδια οι αντιδράσεις ήταν πιο χλιαρές, όπως είναι λογικό.



Παραβλέποντας τις παραξενιές του χαρακτήρα του (που από ότι έμαθα τις παραμέρισε μετά το τέλος του live) το live του Di' Anno άξιζε να το παρακολουθήσει όποιος θεωρεί τον εαυτό του οπαδό του heavy metal και ειδικά των Iron Maiden, αλλά όσο η ανταπόκριση είναι τόσο μικρή αμφιβάλλω αν θα υπάρχουν άνθρωποι να πάρουν το ρίσκο να ξαναφέρουν κάποιο αντίστοιχο όνομα στην Πάτρα. Όσοι ήμασταν εκεί κάναμε το ταξίδι μας στο heavy metal των δύο πρώτων δίσκων των Iron Maiden ήμασταν κοινωνοί ενός, έστω και τόσο μικρού κομματιού της ιστορίας τους.

Setlist:

The Ides Of March
Wrathchild
Prowler
Marshall Lockjaw
Murders In The Rue Morgue
The Beast Arises
Children Of Madness
Remember Tomorrow
Faith Healer
A Song For You
Killers
Phantom Οf Τhe Opera
Running Free
--------------------------------
Transylvania
Blitzkrieg Bop
Iron Maiden

---

Πολλοί Κώστες και πολλές Ελένες αναγκάστηκαν να περιμένουν υπομονετικά την ικανοποίηση ενός metal φετιχισμού, εκείνη την Παρασκευή. Τη μέρα που γιορτάζει η μισή Ελλάδα, εκατόν πενήντα παράξενοι έδωσαν προτεραιότητα σε μια άλλη γιορτή, γεμάτη αντιφάσεις.

Στο υπόγειο Rodeo, λίγο μετά τις δέκα και για καμιά ώρα, οι Convixion έπαιζαν δυνατό και κεφάτο thrash metal. Χωρίς τάσεις για νεοτερισμούς, χωρίς ιδιαίτερο όγκο, αλλά με αξιοπρόσεκτο πάθος και τόνους επιτηδευμένου χαβαλέ, οι Αθηναίοι thrash-άδες αναπαρήγαγαν με ζήλο τα κλισέ του είδους και εξανάγκασαν τον κόσμο να μοιραστεί την παλαβομάρα τους. Στο δικό τους υλικό, η φωνή του Στέλιου Μακρή είχε τάσεις προς τον έφηβο Tom Araya του "Show No Mercy", ενώ αυτές υποχώρησαν ελαφρώς στο "Violence And Force" των Exciter και στο "Axe Crazy" των Jaguar. Εν συνεχεία σημειώθηκε σποραδικό ψιλόβροχο στα δυτικά, καθώς οι άνεμοι ήταν ασθενείς και μεταβλητών διευθύνσεων.



Τα μεσάνυχτα θα μπορούσαμε να γιορτάζαμε και γενέθλια. Ακριβώς πριν από τριάντα χρόνια, οι Iron Maiden κυκλοφορούσαν το single του "Sanctuary", με τον κακάσχημο Eddie να σφάζει τη Margaret Thatcher στο εξώφυλλο. Όμως αυτό, το δεύτερο single της δισκογραφίας των Iron Maiden, ήταν ένα από τα ελάχιστα τραγούδια που «έλειψαν» από τη λίστα του Paul Di' Anno. Ο πρώτος τραγουδιστής των Iron Maiden, η αλήτικη φωνή που χαρακτήρισε το αξεπέραστο ντεμπούτο και το εξαιρετικό "Killers", έχει παγιδευτεί μέσα σε ένα σισυφικό σχήμα. Έχοντας υποστεί την πιο διάσημη απόλυση στο χώρο, έχοντας ακολουθήσει μια μετέπειτα καριέρα που πέταξε πολύ χαμηλότερα από ό,τι πιθανόν άξιζε, κατέληξε να βρίζει ολημερίς τους Iron Maiden και το βράδυ να παίζει τα τραγούδια τους, για να βγάλει τον επιούσιο. Έτσι έκανε και πάλι, στο Rodeo, όπου ακούστηκε σχεδόν ολόκληρο το άλμπουμ "Iron Maiden" και περίπου το μισό "Killers".

Γνωρίζοντας πως ο κόσμος προφανώς έρχεται να τον δει για να ακούσει τις πρώτες επιτυχίες των Iron Maiden από το στόμα που τις πρωτοτραγούδισε, ο μουλαρωμένος Paul παρουσίασε τα τραγούδια αυτά, εκτελεσμένα μιάμιση με δυο φορές πιο γρήγορα, προσποιούμενος ότι πρόκειται για τις punk εκδοχές τους. Ίσως κάποιος θα έπρεπε να του εκμυστηρευτεί ότι το punk δεν είναι ένα πιο γρήγορο NWOBHM. Αδιάφορο βέβαια ως προς τους προβληματισμούς αυτούς, το κοινό τραγουδούσε τα πάντα σαν να βρισκόταν σε συναυλία της πολυαγαπημένης βρετανικής μπάντας, κι ας υπέφερε στο εξουθενωτικό "Murders In The Rue Morgue". Ο προκλητικός Paul όμως επέμενε και προλόγιζε τα τραγούδια των Maiden με εξωφρενικές ατάκες όπως «this is a song of Lady Gaga» ή «here' s another song from the Spice Girls».

Παρά τα διασκεδαστικά «παρατράγουδα», ο Paul Di' Anno τα έδωσε όλα. Ίδρωσε, αγκομάχησε,  ξελαρυγγιάστηκε και προδόθηκε από τις αντοχές του από τη μέση της συναυλίας και μετά, καταλήγοντας να ερμηνεύει το "A Song For You" σαν να ήταν ο Max Cavalera. Δεν έπαψε ποτέ να γκρινιάζει, μια για τη ζέστη, μια για τη γεύση της μπύρας, μια για το crowd surfing, που έθετε σε κίνδυνο το πονεμένο του γόνατο. Ρώτησε το κοινό πού θα βρει ναρκωτικά, ενώ αργότερα δήλωσε πως τα έχει κόψει. Αφιέρωσε συγκινημένος το "Remember Tomorrow" στον Dio, ενώ αργότερα «τα έσουρε» στο «metal bullshit». Αντιφάσεις και ανακολουθίες για μία ώρα και ένα τέταρτο.

Σαν κουρασμένος ταύρος που έφαγε τον ταυρομάχο και τον χωνεύει αιωνίως, ο Paul Di' Anno επιτάχυνε ακόμη περισσότερο στο encore, με αποτέλεσμα το "Blitzkrieg Bop" των Ramones να γίνει τόσο γρήγορο, που τα «Let' s Go!» δεν προλάβαιναν τα «Hey! Ho!». Ο ύστατος παραλογισμός ήρθε στον τερματισμό, καθώς οι τελευταίοι στίχοι «...Iron Maiden wants you dead», συνοδεύτηκαν από ένα ξεψυχισμένο «Oh, fuck them!».

Setlist:

The Ides Of March
Wrathchild
Prowler
Marshall Lockjaw
Murders In The Rue Morgue
The Beast Arises
Children Of Madness
Remember Tomorrow
Faith Healer
A Song For You
Killers
Phantom Οf Τhe Opera
Running Free
--------------------------------
Transylvania
Blitzkrieg Bop
Iron Maiden