Orphaned Land, Klone, Matricide, The Mars Chronicles @ Fuzz Club, 12/10/13

Με μια σχεδόν εικοσαετή καριέρα και μερικούς εξαιρετικούς δίσκους στην συλλογή της, η ισραηλινή κολεκτίβα των Orphaned Land επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Αθήνα για μια εμφάνιση μπροστά στους λιγοστούς, όπως αποδείχτηκε, οπαδούς της μουσικής τους. Με μια κατά βάση oriental αισθητική στην πληθώρα των συνθέσεων, οι Orphaned Land ήταν εξ' αρχής βέβαιο ότι επί σκηνής θα ήταν εξίσου ξεσηκωτικοί με τους δίσκους τους. Είναι η φύση της μουσικής τους τέτοια, που τα σύνορα καταλύονται και γίνεται ένα πανέμορφο πανηγύρι με ανατολίτικους ρυθμούς και δυτικές prog ατμοσφαιρικές metal επιρροές. Όσοι έτυχε να παρακολουθήσουν και το πρόσφατο DVD των Ισραηλινών, θα ήξεραν πάνω κάτω τι να περιμένουν από ένα ανάλογο show. Ο κόσμος που παραβρέθηκε στο Fuzz δεν ήταν αρκετός μεν, αλλά έστω κι έτσι, οι μπάντες και κυρίως οι Orphaned Land προσέφεραν ένα όμορφο show και έλαβαν ενθουσιώδεις αντιδράσεις και ανταπόκριση. Και όταν αυτό γίνεται σε ένα σχετικά ετερόκλητο κοινό, τότε η μουσική είναι που εν τέλει πρωταγωνιστεί.



Οι Γάλλοι Klone που προηγήθηκαν κατάφεραν να αποδώσουν με επαγγελματισμό και πολύ καλό ήχο το υλικό τους, ένα υλικό που κινήθηκε γύρω από σύγχρονες εκφάνσεις του σκληρού ήχου με πολλές επιρροές από τους συμπατριώτες τους Gojira, αλλά και πιο εναλλακτικό ήχο, με ατμοσφαιρικά σημεία και μελετημένα ξεσπάσματα με κοφτά riff. Επικοινωνιακοί και ταλαντούχοι στην σκηνή, έπαιξαν γύρω στα 40 λεπτά και χαιρέτησαν το κοινό, το οποίο φάνηκε να διασκεδάζει με τους Γάλλους.



Έτσι λοιπόν, μετά από πολυετή αναμονή και με νέο άλμπουμ ("All Is One") να προωθήσουν ο κόσμος που μαζεύτηκε στο Fuzz απόλαυσε μια συναυλία με συνθέσεις της δεύτερης κυρίως περιόδου, μετά το "Mabool" και με ιδιαίτερο βάρος στο τελευταίο τους άλμπουμ. Με τον κιθαρίστα και μέχρι πρότινος ενός εκ των βασικών συνθετών, Matt Svatirzki, να έχει αποχωρήσει, το συγκρότημα παρ' όλα αυτά παρουσιάζεται εξαιρετικά δεμένο και ορεξάτο, αποδίδοντας με κέφι το σύνολο του set. Επίσης αισθητή ήταν και η απουσία του βασικού συνθέτη και πολυοργανίστα των Orphaned Land, Yossi Sassi, μιας και αναγκαστικά δεν συμμετέχει σε μερικές εμφανίσεις της ευρωπαϊκής περιοδείας λόγω πρόσφατης πατρότητας, αλλά ο κιθαρίστας που κλήθηκε να καλύψει το κενό του τα πήγε εξαιρετικά και στο μπουζούκι όταν χρειάστηκε.



Με σχετικά αρκετά καλό ήχο για τα δεδομένα του χώρου, οι Orphaned Land με τον πλούσιο ήχο τους και τα πολυποίκιλα ανατολίτικα σημεία τους, αναγκαστικά είχαν μπόλικα προηχογραφημένα σημεία, μεταξύ άλλων τα γυναικεία φωνητικά και τα βιολιά, τα οποία και πρωταγωνιστούν στο "All Is One" μεταξύ άλλων. Ο frontman Kobi ιδιαίτερα επικοινωνιακός, ήταν σε φόρμα και ο επαγγελματισμός που απορρέει από αυτόν παρασέρνει ολόκληρο το συγκρότημα. Αφού έκανε και ένα μίνι κήρυγμα περί θρηκειών και πολιτικής, προλόγιζε τα κομμάτια και έδινε συνεχώς το βήμα στον κόσμο να τραγουδήσει τα μελωδικά, μπουζουκομέταλ σημεία των Orphaned Land, τα οποία έτσι κι αλλιώς καταφέρνουν να ξεσηκώνουν. Με κομμάτια σαν το ομώνυμο "All Is One", το "Sapari" ή το "Norra El Norra" εξάλλου δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολο να πωρώσουν ένα κοινό που πήγε στο Fuzz για να διαπιστώσει τις oriental καταβολές του ήχου αυτού.



Προσωπικά θεωρώ το "Mabool" ως το ανεπανάληπτο αριστούργημά τους, οπότε η εκπροσώπησή του στην σκηνή με κομμάτια σαν το "Birth Of The Three", το "Ocean Land" ή το "The Kiss Of Babylon" υπήρξε ιδιαίτερα εμφατική και οι αντιδράσεις ανάλογες. Έστω και αν θα μπορούσε να προστεθεί το ομώνυμο ή το επικό "Storm Still Rages Inside". Παρ' όλα αυτά, το συγκρότημα απέδωσε μαζί με τα καινούρια του κομμάτια, εκείνα που είναι πιο προσιτά στην σημερινή του κατεύθυνση, οπότε δεν έμεινε και πολύς χώρος για πολλές βόλτες στους δίσκους "Sahara" και "El Norra Alila". Αν και στο encore ο Kobi μας προλόγισε και έπαιξε το "The Beloved's Cry" από εκείνο το καταπληκτικό demo των Orphaned Land σε μια ημιακουστική έκδοση, πριν περάσει στο πανηγύρι του "El Norra Alila" και στο μελωδικό κλείσιμο του "Ornaments Of Gold", όπου και η μπάντα χαιρέτησε και ανανέωσε το ραντεβού της.



Εν κατακλείδι η πρώτη εμφάνιση των Ισραηλινών στην Αθήνα υπήρξε μια πολύ όμορφη εισαγωγή στον oriental κόσμο τους, μια βόλτα από τις πιο ανατολίτικες μελωδιάρες τους και φυσικά ένα απτό παράδειγμα της πολυπολιτισμικότητας των επιρροών τους. Ένα ισορροπημένο σετ, εξαιρετικές παρουσίες των μουσικών επί σκηνής και γενικά ένα ξεσηκωτικό συγκρότημα, το οποίο έδωσε το εκατό τοις εκατό σε ένα , όχι πολυπληθές κοινό είναι η αλήθεια. Ένα κοινό που περίμενε καιρό τους Orphaned Land και επιτέλους κατάφερε να τους απολαύσει σε μια εξαιρετική τους περίοδο, ένα συγκρότημα που ολοένα και ανεβαίνει σε δημοφιλία και γιατί όχι, να επισκεφτεί ξανά σύντομα την Ελλάδα.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com