Forest Swords, The Rattler Proxy @ 6 D.O.G.S, 24/04/14

Έχει καταντήσει λίγο γραφικό να προσπαθούμε να αποδείξουμε στον Ελληνάρα ότι δεν ζούμε σε συναυλιακό μεσαίωνα (sic). Όμως, πώς να κάνουμε αλλιώς όταν βλέπουμε τους εξαιρετικούς Forest Swords, ένα από τα πιο hot ονόματα της σκηνής, να μας παρουσιάζουν τη ...μεσαιωνική ηλεκτρονική μουσική τους για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια - και μάλιστα σε sold-out εμφάνιση; Είναι δυνατό όνομα, είναι ανερχόμενο (με μόλις δύο EP και έναν δίσκο, όλα με διθυραμβικές κριτικές στο δισάκι τους), είναι ποιοτικότατο καλλιτεχνικά... Τι άλλο θέλουμε; Μα, φυσικά, να δούμε πώς μπορεί να μας παρουσιάσει ο Matthew Barnes την στοιχειωμένη ηλεκτρονική folk των κομματιών του απίστευτου "Engravings" που στοίχειωσε πέρσι τα στερεοφωνικά μας. Και αυτό είδαμε...

...για να το δούμε, όμως, έπρεπε πρώτα να βιώσουμε την εμπειρία της live εμφάνισης των The Rattler Proxy. Πρόκειται πραγματικά περί εμπειρίας, καθότι το εν λόγω εγχώριο ντουέτο είναι κάτι το πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα επί σκηνής. Ο τραγουδιστής έσπαγε βάσεις μικροφώνου, έπαιρνε φόρα και χτυπούσε με δύναμη στον τοίχο, έτρεμε με κινηματογραφικές πόζες τελείωνε έναν στους τρεις στίχους με στριγκλιά και στο περισσότερο μέρος της εμφάνισής τους κυλιόταν στα πατώματα. Δεν αισθάνομαι άνετα να γράφω αρνητικά λόγια για τα support συγκροτήματα που αγωνίζονται με τον ιδρώτα τους να κάνουν το όνομά τους... Ωστόσο, όπως εξαίρω όταν βλέπω κάτι που με κερδίζει, έτσι οφείλω να πω ότι ενώ ξεκίνησαν υποσχόμενα, η μουσική τους ήταν τόσο μονολιθική που καταντούσε βαρετή μετά από αρκετή ώρα. Όσον αφορά την έντονη προσήλωση στο attitude, εγώ την βρήκα επιτηδευμένη καθότι προτιμάω πιο προσγειωμένες καταστάσεις. Από την άλλη, περί ορέξεως... Το μόνο σίγουρο είναι ότι κατάφεραν να προκαλέσουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.



Οι Forest Swords είναι ο Matthew Barnes, αυτό είναι δεδομένο. Όμως, το βράδυ της Πέμπτης μας παρουσιάστηκαν ως ντουέτο. Ο Barnes είχε φέρει μαζί του κάποιον James, όπως μας τον σύστησε, ο οποίος έπαιζε ζωντανά το μπάσο στα κομμάτια. Εγώ είμαι πάντα υπέρ των μουσικών οργάνων, ακόμα και στην ηλεκτρονική μουσική, συνεπώς δεν μπορούσα παρά να ικανοποιηθώ από την ύπαρξη του κυρίου James. Όσον αφορά στον ίδιο τον Barnes, ήταν αεικίνητος πάνω από την κονσόλα του, κάνοντας εκεί τα «δικά του» με τα samples και τις λούπες, τα οποία δεν αντιλαμβανόμαστε οι μη έχοντες σχέση με τα τεχνικά της ηλεκτρονικής μουσικής, αλλά τα οποία θαυμάζουμε για την ακρίβεια δευτερολέπτου με την οποία λαμβάνουν χώρα. Πέραν της κονσόλας, ο Barnes έπαιζε σε διάφορες στιγμές μελωδίες σε πλήκτρα και σε κιθάρα. Τίποτα το ιδιαίτερο τεχνικά, αλλά η εναλλαγή προσέδιδε ένα όμορφο live feeling.



Εκτελεστικά, οι πανέμορφες συνθέσεις των Forest Swords αποδόθηκαν πολύ κοντά σ τις στούντιο εκτελέσεις, ηχητικά, όμως, μας ξεγυμνώθηκαν ανερυθρίαστα, και άφησαν εκτεθειμένο τον πυρήνα τους που αποτελείται από καθαρή neo-psychedelia. Το video wall από πίσω δεν ήταν, δυστυχώς, τίποτα το φοβερό, ως εκ τούτου δεν κατάφερε να απογειώσει τη συναυλία και δρούσε αποκλειστικά συνοδευτικά. Τη συναυλία απογείωσαν τα ίδια τα κομμάτια, και ειδικά οι τρεις σερί κορυφαίες συνθέσεις από το "Engravings", δηλαδή τα "Ljoss", "The Weight Of Gold" και "Thor's Stone".



Το set των Forest Swords κράτησε μόνο 55 λεπτά, κάτι που ενδεχομένως να μην άρεσε σε μερικούς παρευρισκομένους. Από την άλλη μεριά, πιστεύω ότι για έναν καλλιτέχνη ηλεκτρονικής μουσικής του οποίου η δισκογραφία αποτελείται αποκλειστικά από ένα full-length και δύο EP είναι λογικός χρόνος. Μάλιστα, πριν κλείσει τη συναυλία πρόλαβε και μας έπαιξε δύο καινούργια κομμάτια που πραγματικά μας άνοιξαν την όρεξη για τη νέα του κυκλοφορία. Το πρώτο εξ' αυτών κινούταν στα ambient dub χνάρια του "Engravings", ενώ το δεύτερο ήταν αρκετά διαφορετικό και έπαιζε μπάλα σε instrumental hip-hop χωράφια. Στο τέλος, με λιτό τρόπο -όπως ήταν όλη η εμφάνισή του άλλωστε- ο Barnes μας αποχαιρέτησε λέγοντας ότι αγαπάει την Ελλάδα. Ελπίζουμε, λοιπόν, να ξαναπεράσει σύντομα. Το sold-out κάτι τέτοιο προοιωνίζει...