Explosions In The Sky, Eluvium @ AN Club, 02/02/08

Πριν από ένα χρόνο οι Τεξανοί Explosions In The Sky κυκλοφόρησαν τον τέταρτο κατά σειρά δίσκο τους με τίτλο "All Of A Suden I Miss Everyone" και ξεκίνησαν την περιοδεία τους από την Αμερική, η οποία θα συνεχιζόταν στην Ευρώπη. Στη λίστα των σταθμών της περιοδείας δεν υπήρχε η Ελλάδα, γεγονός που σίγουρα στεναχώρησε πολλούς οπαδούς του είδους. Η ακύρωση όμως της περιοδείας τους, εξαιτίας ενός προβλήματος που παρουσιάστηκε σε συγκενικό πρόσωπο ενός μέλους του συγκροτήματος, είχε σαν αποτέλεσμα ανάμεσα στις νέες χώρες που ανακοίνωσαν πως θα επισκευθούν να περιλαμβάνεται και η δική μας.

Έτσι ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του τελευταίου τους δίσκου είχαμε την τιμή να μοιραστούμε μαζί τους μία ξεχωριστή μουσική εμπειρία, ένα ονειρεμένο ταξίδι σε φανταστικούς κόσμους, που μόνο ο ήχος των 4 αυτών ταλαντούχων μουσικών θα μπορούσε να δημιουργήσει.



Δεν έρχονται όμως μόνοι. Στη συντροφιά τους είναι ο Matthew Cooper, ο οποίος θα ανέβει πρώτος στη σκηνή του AN, λίγο μετά τις 22:00 (οι πόρτες έχουν ήδη ανοίξει από τις 21:30 και η προσέλευση του κόσμου είναι αρκετά ικανοποιητική). Κουβαλάει μαζί του μόνο ένα synthesizer-midi, με το οποίο θα παρουσιάσει ολομόναχος μερικά τραγούδια από το project του, Eluvium. Ο Cooper θα μείνει μαζί μας γύρω στα 30 με 40 λεπτά, παίζοντας κομμάτια κυρίως από την τελευταία του δουλειά, και συγκεκριμένα από το album "Copia", το οποίο παρεμπιπτόντως είναι και το μόνο που έχω ακούσει. Η μουσική του είναι αρκετά συμπαθητική, βασισμένη σε ambient ρυθμούς κυρίως, και ταιριάζει απόλυτα σε αυτό που θα επακολουθήσει. Το μόνο μειονέκτημα είναι ο ήχος, ο οποίος δεν είναι τόσο καθαρός όσο θα έπρεπε, με αποτέλεσμα κάποια κομμάτια να ηχούν αρκετά διαφορετικά από ότι στις στούντιο εκτελέσεις. Οι αντιδράσεις του κοινού είναι αρκετά επιδοκιμαστικές. Βέβαια προς το τέλος ακούγονται αρκετά σχόλια του τύπου «Φέρτε τους Explosions»... Δεν είμαι σε θέση να πω ποιο ήταν ακριβώς το setlist, πάντως περίπου τα μισά κομμάτια ήταν από το "Copia".



Και τώρα σειρά έχουν οι Explosions In The Sky. Μετά από λίγη ώρα αναμονής, και ακρόασης μερικών κομματιών από το νέο album των God Is An Astronaut, ξαφνικά τα φώτα σβήνουν. Αρχίζει και επικρατεί πανικός, αφού όλοι ξέρουν ότι η στιγμή που τόσο περιμένανε έχει φτάσει. Κραυγές κατακλίζουν όλο το An και τώρα ο κόσμος φαντάζει υπερβολικός για τα δεδομένα του χώρου. Πραγματικά, μέσα σε μια ώρα το club είχε γεμίσει. Δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο σε τέτοιου είδους συναυλία...



Η μπάντα ανεβαίνει στη σκηνή και αμέσως φωνές και παλαμάκια διασκορπίζονται σε ολόκληρο το χώρο. Ο Chistopher Hrasky μόλις που διακρίνεται πίσω από τα drums, καθώς τα φώτα παραμένουν σβηστά. Οι Michael James (bass) και Mark Smith (guitar) στέκονται δίπλα του και ο Munaf Rayani (guitar) αρπάζει το μικρόφωνο. Φως πέφτει πάνω του κι εκεί που κανένας δεν το περιμένει, αρχίζει και μιλάει ελληνικά! «Καλησπέρα, γεια σας. Τι κάνετε;». Οι αντιδράσεις του κοινού είναι οι αναμενόμενες. Συνεχίζει, «Είναι τιμή μας που είμαστε μαζί σας, είμαστε οι Explosions In The Sky» και «πέφτουν» οι πρώτες νότες από το "First Brith After Coma", το οποίο είναι και το πρώτο κομμάτι από τον τρίτο τους δίσκο, "Earth Ιs Νot Α Cold Dead Place".

Ακολουθεί το "Catastrophe Αnd Τhe Cure" από τον τελευταίο δίσκο, το οποίο είναι πολύ δυνατό, γεμάτο θορυβώδεις εκρήξεις και στο οποίο το κοινό εκστασιάζεται... Μετά επιστρέφουν στον τρίτο δίσκο για να μας παρουσιάσουν το "Six Days At The Bottom Of The Ocean", ένα σχετικά χαλαρό κομμάτι. Και αμέσως μετά «σκάει» σα βόμβα το "Greet Death" που αναμφισβήτητα είναι το πιο βαρύ τους και στο οποίο οι αντιδράσεις του κοινού είναι και οι πιο έντονες, ιδιαίτερα στις πρώτες σειρές.

Ο ήχος είναι απίστευτος, νομίζω ο καλύτερος που έχω ακούσει στο An, και στα κομμάτια διακρίνεται και η παραμικρή λεπτομέρεια. Επόμενο κομμάτι θα είναι το "The Birth Αnd Death Οf The Day" από τον καινούργιο δίσκο. Συνεχίζουν με το "Your Hand In Mine", που αποτελεί ένα από τα καλύτερα κομμάτια της βραδιάς, προκαλώντας πληθώρα συναισθημάτων. Ακολουθεί ίσως το πιο γνωστό τους τραγούδι από το τελευταίο album τους, το "Welcome Ghosts". Και για κλείσιμο, τα δύο τελευταία κομμάτια είναι τα "The Only Moment We Were Alone" και "With Tired Eyes, Tired Minds, Tired Souls, We Slept".

Πιστεύω πως ό,τι και να γραφτεί για αυτή τη συναυλία είναι λίγο. Ομολογώ πως είναι η καλύτερη post-rock συναυλία που έχω παρακολουθήσει. Από όποια πλευρά και αν κοιτάξεις, όλα είναι θετικά. Απίστευτο setlist, που πιστεύω πως άφησε ικανοποιημένο μέχρι και τον πιο απαιτητικό ακροατή. Πάρα πολύ καλός ήχος. Τέλεια επικοινωνία του συγκροτήματος με το κοινό.

Το μόνο αρνητικό ήταν ο χώρος που ήταν σχετικά μικρός. Ας ελπίσουμε την επόμενη φορά να ληφθεί υπ' όψιν και αυτός ο παράγοντας.



Μάλιστα στο τέλος, ενώ όλοι περίμεναν να ξαναεμφανιστούν για encore, ανέβηκε στη σκηνή ο Munaf Rayani, θέλοντας να μας αποχαιρετήσει και να μας ευχαριστήσει. Προτίμησε πάλι ό,τι πει να είναι στα ελληνικά. Έτσι φώναξε κάποιον ώστε να μεταφράζει τα λόγια του. Και είπε: «Ευχαριστούμε. Είναι ίσως η καλύτερη συναυλία που έχουμε δώσει ποτέ. Θα ξανάρθουμε σύντομα. Το όλο feeling ήταν εντυπωσιακό και σίγουρα οφείλεται σε κάποιους θεούς που κατοικούν σε αυτήν εδώ την πόλη!».