Danny Cavanagh @ StoneBar, Πάτρα, 25/03/10

Επιστροφή του ενός εκ των δύο εναπομείναντων ηγετικών μορφών των Βρετανών Anathema στην χώρα μας και για ακόμα μια φορά είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε από κοντά σε ένα πλήρες ακουστικό show τον Danny Cavanagh και στην Πάτρα. Χαμηλοί οι ρυθμοί σε όλη τη χώρα λόγω της αργίας, χαμηλή και η πίεση εξαιτίας των παραδοσιακών εδεσμάτων ανήμερα της 25ης Μαρτίου, ήρθε και η συγκεκριμένη συναυλία να μας χαλαρώσει ακόμα περισσότερο, ξεχνώντας για λίγο πως η Παρασκευή για τους περισσότερους είναι εργάσιμη μέρα. Όπως και να 'χει, λίγο πριν τις 11 και ενώ η αφίσα ανέφερε ως opening act τους Leafblade στους οποίους συμμετέχει και ο Danny, προς ευχάριστη έκπληξη όλων μας, ανέβηκαν στην σκηνή του StoneBar οι Universe 217.

Οι μη εξοικειωμένοι με την μπάντα καλά θα κάνουν να έρθουν σε επαφή μαζί τους, μιας και αποτελούν πραγματικά κάτι το ξεχωριστό στον ελληνικό underground χώρο. Το κουιντέτο πλέον των Universe 217, αφού πλέον αριθμεί ακόμα ένα μέλος, μια συμπαθητική τρομπετίστα, κινείται σε doom μονοπάτια με άφθονες post αναφορές και γυναικεία μη κοινότυπα αλλά ομολογουμένως καλοδουλεμένα φωνητικά. Δεύτερη φορά που τους παρακολουθώ ζωντανά και τους βρήκα πραγματικά πολύ βελτιωμένους και με εξαιρετικές νέες συνθέσεις, ενώ η προσθήκη της τρομπέτας απογείωνε το συνολικό αποτέλεσμα. Αφού μας κράτησαν συντροφιά γύρω στα 35 λεπτά, μας καληνύχτισαν και χάθηκαν μέσα στο κοινό.

Γύρω στο ένα τέταρτο πέρασε μέχρι να ανέβει ο φρεσκοκουρεμένος Danny και αυτός με τη σειρά του στη σκηνή με μοναδική παρέα του μια ηλεκτρακουστική κιθάρα. Φάνηκε ορεξάτος με αρκετή διάθεση για μουσική, δηλώνοντας εξαρχής ότι θα παίξει μέχρι τελικής πτώσεως, ενώ διαρκώς ενθάρρυνε το κοινό να ζητά κομμάτια. Όπως ήταν φυσικό δεν περιορίστηκε στα δικά του, αλλά έπαιξε και αρκετές διασκευές, ορισμένες εκ των οποίων ήταν απρόσμενες, όπως το "Wasted Years" και το "Nothing Else Matters", ενώ ξεκίνησε να παίζει και τα "Windowpane" και "The Cry Of Mankind" από Opeth και My Dying Bride αντίστοιχα, αφήνοντας μας όμως με την όρεξη. Στις πιο μελαγχολικές συνθέσεις ζητούσε από τον κόσμο ησυχία, από ένα κοινό που ευτυχώς σεβάστηκε κατά πολύ την επιθυμία του Danny περί του καπνίσματος, αλλά δυστυχώς υπήρχαν σε αυτό άτομα που μάλλον ήρθαν με το ζόρι στη συναυλία με αποτέλεσμα ορισμένες στιγμές να χαλάει όλη η ατμόσφαιρα. Όλο το σετ κράτησε περίπου δύο ώρες και παρόλα αυτά υπήρχαν αρκετά κλασσικά κομμάτια που έλειπαν.

Οι εκτελέσεις του Danny προσωπικά μου φάνηκαν αρκετά άδειες, αν και οι λούπες, τις οποίες ηχογραφούσε επί τόπου και έπαιζε από πάνω, βοηθούσαν όσο το δυνατόν περισσότερο να γεμίσουν κάπως τα κενά. Αν συγκρίνω αυτή την εμφάνιση με την αντίστοιχη στο An αρκετά χρόνια πίσω μαζί με τον Vincent, επίσης ακουστική, πραγματικά δεν υπάρχει σημείο επαφής. Ωστόσο, ήταν μια όμορφη βραδιά με κομμάτια που έχουμε αγαπήσει και αποτελούσε μια καλή ευκαιρία να τα ξαναθυμηθούμε εν όψει του νέου δίσκου που θα κυκλοφορήσουν οι Anathema τον Μάιο μέχρι την επόμενη επικών διαστάσεων ηλεκτρική εμφάνισή της μπάντας από το Liverpool, όπως μας έχουν συνηθίσει στις τελευταίες περιοδείες τους.

Setlist:

Deep
Fragile Dreams
Leave No Trace
Inner Silence
One Last Goodbye
Are You There?
Angelica
Temporary Peace
Flying
Forgotten Hopes
Lost Control
Regret
Hope
Destiny Is Dead
Big Love (Fleetwood Mac)
Running Up That Hill (Kate Bush)
Wish You Were Here (Pink Floyd)
Creep (Radiohead)
Wasted Years (Iron Maiden)
Nothing Else Matters (Metallica)