Black Rainbows, Headquake @ An Club, 16/10/15

Πιστοί στην Ελλάδα στο να σαρώνουμε ό,τι καλό κυκλοφορεί στον heavy psych-o-stoner χώρο, δοκιμάσαμε τους Black Rainbows στο Fuzztastic Planet της Δράμας, μας άρεσαν προφανώς και τους φέραμε και για την υπόλοιπη επικράτεια. Με τον νέο και πολύ καλό δίσκο τους στις αποσκευές τους (κυριολεκτικά), θεωρητικά θα έπρεπε να κεφαλαιοποιήσουν όλα τα παραπάνω παίζοντας σε περισσότερους θεατές, αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι το An ως χωρητικότητα ήταν μάλλον μία αισιόδοξη εκτίμηση αφού μέχρι τέλους έμοιαζε αρκετά άδειο, κάτι που σε έναν βαθμό επηρέασε και το αποτέλεσμα της συναυλίας.

Εξίσου άδειο (ή γεμάτο) ήταν όταν βγήκαν στη σκηνή και οι Έλληνες Headquake. Ένα συγκρότημα με πολλά χρόνια στην πλάτη του αν και με μόλις δύο δίσκους, τον δεύτερο πριν από έναν χρόνο μεν αλλά ακόμα σχετικά φρέσκο και προς πώληση στο An Club.



Πλέον θα μπορούσε κανείς να τους εντάξει χωρίς ενοχές στην ευρύτερη stoner σκηνή, παρότι το παρελθόν τους είναι πολύ πιο εκτεταμένο και με περισσότερα παρακλάδια, ενώ το παρόν τους είναι λίγο πιο ψυχεδελικό κάνοντάς τους έτσι ιδιαίτερα ταιριαστούς με τους Ιταλούς headliners. Έπαιξαν πολύ δυνατά βγάζοντας στη σκηνή αρκετή ενέργεια, κάτι που πάντως νομίζω ότι αφαίρεσε σε κάποια τραγούδια μία πιο ατμοσφαιρική χροιά που θα μπορούσαν να έχουν. Δυστυχώς φάνηκε πρώτα σε αυτούς και μετά και στους Black Rainbows ότι σε ένα σχετικά άδειο An η τόσο δυνατή ένταση της μουσικής μάλλον παραμόρφωνε και βαβούριαζε τον ήχο.



Πάντως το μέρος της συναυλίας που τους αναλογούσε το εκτέλεσαν μια χαρά, έπαιξαν και δύο καινούργια τραγούδια όπως είπαν, ενώ φάνηκε ότι αρκετοί από τους θεατές ήταν γνώστες ή, με κάποιο τρόπο έστω, «δικό τους» κοινό.

Παρόμοια αλλά με πιο βαρύ και πιο fuzz ήχο μπήκε το power trio των Black Rainbows και από την ώρα που πάτησαν το γκάζι δεν το άφησαν ούτε αυτοί. Με εμφανείς jam διαθέσεις μάκραιναν τα τραγούδια τους κατά το δοκούν, τραγούδια που ούτως ή άλλως ακόμα και στις στούντιο εκτελέσεις αφήνουν πολύ χώρο στην κιθάρα να κάνει όσο σαματά θέλει.



Όπως στους Headquake, έτσι και σε αυτούς ο θόρυβος έβγαινε πιο ...θορυβώδης από όσο θα ήταν ευχάριστο και σε σημεία κούραζε αλλά δεν έκρυβε την εσωτερική δύναμη των τραγουδιών τους. Το κοινό εκτίμησε την ορμή τους και τους επιβράβευσε με αρκετά χειροκροτήματα αλλά και πονεμένους από το headbanging σβέρκους θεατών.



Από την άλλη δεν μπορεί να μην ειπωθεί ότι, ειδικά σε συνθήκες live, έγινε φανερή η έλλειψη πιο χαρακτηριστικών συνθέσεων, αυτών που θα αποτελέσουν την κορύφωση της συναυλίας, οπότε μάλλον δεν είναι τυχαίο που αυτή ήρθε με τη διασκευή στο "Black To Comm" των MC5 όπου και φανέρωσαν έναν πιο punk αλλά και ταυτόχρονα jam χαρακτήρα.



Αν έπρεπε να γίνει μία γρήγορη αποτίμηση της βραδιάς αυτή θα ήταν ότι όσοι παρευρεθήκαμε περάσαμε καλά, δεν απογοητευτήκαμε από τις εμφανίσεις των συγκροτημάτων και σίγουρα ανεβάσαμε τους παλμούς μας ως οφείλαμε. Όμως κάπου αναχωρώντας από τα Εξάρχεια δεν μπορούσα να διώξω την αίσθηση ότι περισσότερο είδα δύο πολύ καλά support συγκροτήματα χωρίς ποτέ να δω το κύριο πιάτο.

Φωτογραφίες: Chris Lemonis