Attacker, Convicted, Wrath Blade, Released Anger @ Underworld Club, 10/09/06

Είναι πραγματικά πολύ παράξενο αλλά και ωραίο συνάμα το πως αλλάζουν κάποιες καταστάσεις. Ποιος θα το φανταζόταν ότι με την αυγή του νέου αιώνα, την Ελλαδίτσα, στην οποία μέχρι πρότινος βλέπαμε ποσότητα και ποιότητα live με το κιάλι, θα επισκέπτονταν για πρώτη φορά groups όπως οι W.A.S.P., οι Twisted Sister, οι αυθεντικοί Black Sabbath, οι Crimson Glory αλλά και τόσοι άλλοι. Ποιος θα το περίμενε ότι θα βλέπαμε 3 φορές μέσα σε ένα χρόνο (!) τους W.A.S.P., τους Motorhead και Saxon δύο φορές. Σίγουρα ούτε ο πιο φανατικός οπαδός δε θα περίμενε τέτοια συναυλιακή άνθηση.

Επίσης χάρη σε κάποιους διοργανωτές που φαίνεται ότι λατρεύουν τη hard / heavy μουσική απολαύσαμε groups όπως οι Solitude Aeturnus, Grim Reaper, Demon, Dokken, Bonfire, Omen, Brocas Helm, Ostrogoth, Elixir, Diamond Head, Praying Mantis κλπ. Groups με τα οποία έχουν μεγαλώσει και τα οποία έχουν λατρέψει οι παλιότεροι. Groups που προσέφεραν μουσικούς ερεθισμούς μόνο μέσα από τα βινύλια θα εμφανίζονταν live έστω και στη «δύση» της καριέρας τους.

Ένα από αυτά είναι και οι Attacker, ένα από τα καλύτερα heavy / power σχήματα που ανέδειξαν οι Η.Π.Α τη δεκαετία του '80. Οι Attacker, σε αντίθεση με κάποια σχήματα που μπορούν κα κατηγορηθούν για live - αρπαχτές λόγω απραξίας, είναι από τα άκρως ενεργά σχήματα, μιας και πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησαν τη νέα εκπληκτική δουλειά τους, την οποία ήρθαν να προωθήσουν στη χώρα μας. Η έλευση τους για τον γράφοντα ήταν γεγονός που δεν έπρεπε να χαθεί.



Δυστυχώς η ώρα έναρξης δεν ήταν η προκαθορισμένη, κάτι όμως που δεν ενόχλησε τον σχετικά αρκετό κόσμο που ήταν εκτός του club, ο οποίος ανυπομονούσε να δει και το νέο ελληνικό αίμα του metal. Στη σκηνή ανέβηκαν πρώτοι οι Released Anger, μια μπάντα την οποία παρόλο που έβλεπα για πρώτη φορά, πραγματικά με εντυπωσίασε. Στα περίπου 40 λεπτά που έπαιξαν, οι αμιγώς speed / thrash συνθέσεις τους, επηρεασμένες σαφώς από τη γερμανική σχολή, διασκέδασαν τον κόσμο ο οποίος όπως μπορούσε συμμετείχε στην εμφάνιση τους, κυρίως κάνοντας το γνωστό mosh pit αλλά και τραγουδώντας τα κομμάτια τους. Η διασκευή στους Whiplash που έπαιξαν στο τέλος ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Ο ήχος για opening act ήταν αρκετά καλός, βοηθώντας τους στο τελικό αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι με αρκετή δουλειά και προσπάθεια το group θα πάει μπροστά. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι και να πρεσβεύουν ένα είδος που στη χώρα μας χωλαίνει. Εγκατέλειψαν τη σκηνή καταχειροκροτούμενοι, κάτι που πραγματικά τους άξιζε. Ένα μεγάλο μπράβο ίσως αρκεί.

Μετά από το απαραίτητο διάλειμμα στη σκηνή ανέβηκαν οι Wrath Blade, οι οποίοι, παρόλο που είναι σχετικά μικρό διάστημα στο χώρο, έχουν φτιάξει ένα πολύ καλό όνομα. Το epic metal στο οποίο αρέσκονται να παίζουν διασκεδάζει αλλά και πορώνει το κοινό. Όσες φορές τους έχω δει είναι πολύ καλοί. Οι Wrath Blade είναι από τις μπάντες που έχουν μια σταθερή απόδοση. Η εμφάνιση τους εκείνη τη βραδιά δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Όντας όλο το group σε φόρμα, έκαναν τα πάντα για να υπάρχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, κάτι που κατάφεραν, ικανοποιώντας τους fans του είδους. Δυστυχώς ο ήχος που είχαν ήταν μέτριος, κάτι που επισκίασε την καλή τους εμφάνιση. Αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του set list τους ακούγονταν πολύ μουντοί. Εγκατέλειψαν κι εκείνοι τη σκηνή καταχειροκροτούμενοι αλλά δίνοντας ένα νέο ραντεβού, αυτή τη φορά με καλύτερο ήχο.

Προτελευταίο group - ορεκτικό πριν το κυρίως γεύμα ήταν οι Βολιώτες Convicted. Ήταν η πρώτη μου επαφή και με αυτή τη μπάντα. Αυτό που όξυνε την περιέργεια μου να τους ακούσω ήταν το γεγονός ότι η μπάντα είναι τρίο, κάτι που σίγουρα δε βλέπει κανείς συχνά. Μετά από 2-3 κομμάτια, ένα ήταν το συμπέρασμα: Τα παιδιά έχουν μεγαλώσει έχοντας κάτω από το μαξιλάρι τους όλα τα albums των Sodom. Το επιθετικό thrash, βασισμένο κατά πολύ στο ύφος των Γερμανών, χωρίς να τους αντιγράφουν αλλά μόνο να τους μοιάζουν, θεωρώ πως έκανε αρκετά καλή αίσθηση στον κόσμο ο οποίος (εκτός λίγων) δε συμμετείχε ενεργά, μάλλον γιατί δεν τους ήξερε. Παρόλο που η ώρα ήταν περασμένη, οι συνθέσεις τους κρατούσαν σε εγρήγορση τον κόσμο λίγο πριν τη headline μπάντα. Σε αυτό βοήθησε και ο ήχος που είχαν και ο οποίος ήταν ότι έπρεπε για την περίσταση. Θα ήθελα να πω και σε αυτή τη μπάντα ένα μεγάλο μπράβο γιατί έχει επιλέξει ένα δύσκολο τρόπο μουσικής έκφρασης σε ένα είδος που όπως προαναφέρθηκε δεν έχει έξαρση στη χώρα μας.



Σίγουρα και οι 3 μπάντες είναι από τα «καλά άλογα» που έχει η χώρα μας στον metal ιππόδρομο. Αν δουλέψουν, μπορούν να καταφέρουν πολλά η κάθε μια στο χώρο της.

Η ώρα ήταν ήδη 24:00 (!) όταν έκαναν την εμφάνιση τους εν μέσω επευφημιών οι Attacker. Η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Επιτέλους θα βλέπαμε στη χώρα μας αυτή τη μπάντα. Λίγο πριν ξεκινήσουν το set list τους, η ατμόσφαιρα φορτίστηκε συναισθηματικά, μιας και ο διοργανωτής της συναυλίας ανακοίνωσε ότι το group είχε ταξιδέψει στην Ελλάδα με δικά του έξοδα για να παίξει για το ελληνικό κοινό, κάτι που προξένησε ρίγη συγκίνησης, ειδικά στους ρομαντικούς ακόλουθους του heavy metal. Η μπάντα, χωρίς πολλά λόγια, ξεκίνησε την επίθεση της: "This Is Power", "I Am Sinn" και "Emanon" έδωσαν το έναυσμα στον κόσμο, που δυστυχώς, ίσως και λόγω της προχωρημένης ώρας, ήταν σχετικά λίγος, να τραγουδάει και να μοιράζεται με τη μπάντα τη δύναμη και το πάθος που αυτή εξέπεμπε από τη σκηνή. Όλοι ήταν σε μεγάλα κέφια, αποδίδοντας τα κομμάτια τους με τον καλύτερο τρόπο. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία οπαδοί έβλεπαν τα 4/5 της αρχικής σύνθεσης που γέννησε αυτή την τόσο καλή μουσική προσπάθεια. Όλοι ήταν σαφώς γερασμένοι σχετικά με το τότε, αλλά δε νομίζω να ενοχλούσε κανέναν όταν η απόδοση της μπάντας ήταν σε πολύ καλά επίπεδα, έστω και τόσο αργά.

Στην περίπου μιάμιση ώρα που ήταν στη σκηνή, εκτός από τα τραγούδια του τελευταίου τους δίσκου, έπαιξαν κομμάτια από όλες τις δουλειές τους, ικανοποιώντας τους λίγους αλλά πιστούς οπαδούς που ήταν από κάτω. Σίγουρα θα υπήρχαν κάποια παράπονα για το set list τους (όπως άλλωστε υπάρχουν σε live κάθε μπάντας) αλλά η τελική επιλογή πιστεύω ότι χαροποίησε το μεγαλύτερο ποσοστό του κοινού (ίσως και όλο). Για ακόμα μια μπάντα ο ήχος ήταν ο μεγάλος σύμμαχος. Δυστυχώς κάποια στιγμή κατέβηκαν από τη σκηνή. Έδωσαν βέβαια το κλασσικό ραντεβού για την επόμενη φορά, κάτι που κάνουν όλοι, αλλά τι να το κάνεις, η προσμονή θα είναι μεγάλη. Μέχρι να έρθει θα τους χαιρόμαστε μέσα από τις studiακές δουλειές τους.

Μακάρι να παραδειγματιστούν και άλλοι από την πρωτοβουλία που πήραν οι Attacker. Με την κίνηση τους αυτή απέδειξαν ότι κάποιοι έχουν το heavy metal όχι μόνο ως απασχόληση για να βγάζουν λεφτά αλλά και ως τρόπο ζωής που εκφράζεται πολλές φορές με σεβασμό σε αυτούς που τους έχουν αναδείξει, τους οπαδούς. Εύγε κύριοι. Ανυπομονώ για την επόμενη εμφάνιση σας στη χώρα μας.



Για την ιστορία, το set list τους ήταν:

This Is Power / I Am Sinn / Emanon / Captives Of Babylon / Slayer's Blade / Anger Aggression / Revelations Of Evil / Return To Mordor / The Unknown / Nail It Down / Soul Taker / Bless With The Curse / Zero Hour / Disciple / (Call On) The Attacker / The Hermit