Sleaford Mods: «Έχω μετανιώσει για το bullying που έκανα σε κάποιους ανθρώπους»

Έχω αναφερθεί ξανά στον τρόπο με τον οποίο οι Sleaford Mods, το 2013, επανάφεραν την ελπίδα μου για το μέλλον της ευρύτερης εναλλακτικής σκηνής. Βλέπετε, σε μια περίοδο που όλοι το είχαν ήδη γυρίσει στην pop, την ψυχεδέλεια, και στον συνδυασμό αυτών των δύο, το ντουέτο από το Nottingham ήρθε για να ταρακουνήσει τα θεμέλια του Ηνωμένου Βασιλείου με έναν δίσκο που απέπνεε φρεσκάδα και αλητεία.

Δεν θα έπρεπε λοιπόν να προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός πως, δέκα χρόνια κι έξι άλμπουμ μετά, το συγκρότημα έχει καθιερωθεί ως μια από τις σπουδαιότερες καλλιτεχνικές φωνές του Ηνωμένου Βασιλείου, χάρη στην συνεχή του μουσική εξέλιξη αλλά και τον τρόπο που καταφέρνει να περιγράψει το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι.

Παράλληλα όμως, αποτελούν ένα εξαιρετικό live σχήμα, κάτι που έχουμε διαπιστώσει δύο φορές από κοντά, το 2015 και το 2022. Είναι εξάλλου εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο το ντουέτο καταφέρνει να γεμίσει τη σκηνή και να μεταδώσει το μήνυμά του.

Χωρίς σε καμία περίπτωση να υποτιμώ τη δουλειά του Andrew Fearn, αφού η δική του συμβολή απογείωσε το συγκρότημα, νομίζω όμως πως ο μεγάλος πρωταγωνιστής υπήρξε πάντα ο Jason Williamson, αυτή η σπουδαία βρετανική φιγούρα που, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί έναν από τους πιο χαρισματικούς performer εκεί έξω. Με αφορμή λοιπόν τον νέο τους, εξαιρετικό για μία ακόμη φορά, δίσκο με τίτλο "UK GRIM", μιλήσαμε μαζί του για τον νέο τους δίσκο, την σύγχρονη εναλλακτική μουσική, το Ηνωμένο Βασίλειο, την ιδιαίτερη σχέση του με την Ελλάδα, και πολλά άλλα.

Γεια σου Jason. Σε ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη και συγχαρητήρια για το νέο άλμπουμ. Πρώτον, σε παρακαλώ βοήθησέ με να ξεκαθαρίσω, αυτός είναι ο 12^ος ή ο 7^ος δίσκος σας; Μετράμε τελικά τα άλμπουμ πριν την ένταξη του Andrew;

Γεια σου και σένα. Ναι, είναι ο 7^ος με τον Andrew. Έκανα 4 άλμπουμ μόνος μου, πριν τον γνωρίσω. Η συμβολή του Andrew όμως ήταν που έκανε τους Sleaford Mods αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να είναι. Μου αρέσουν όμως φυσικά οι δίσκοι που έκανα πριν, οπότε έχω καταλήξει να πιστεύω πως, ναι, κι αυτοί ανήκουν στην ιστορία των Sleaford Mods.

Έχει περάσει μια δεκαετία από το "Austerity Dogs". Τι θυμάσαι περισσότερο από εκείνη την εποχή;

Το σουρεαλιστικό συναίσθημα του να μετατρεπόμαστε σιγά- σιγά σε ένα συγκρότημα που ο κόσμος ήθελε να πάει να δει.

Ήμασταν το καλύτερο συγκρότημα στη χώρα. Ακόμα είμαστε

Θα συμφωνούσες ότι η κυκλοφορία του "Divide and Exit" ήταν ένα σημείο καμπής για το συγκρότημα; Άλλαξαν αισθητά τα πράγματα μετά;

Ναι, θα συμφωνούσα απόλυτα. Κυρίως επειδή το Ηνωμένο Βασίλειο άρχισε να δείχνει σοβαρό ενδιαφέρον προς εμάς. Είχαμε κριτικές στις μεγάλες εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας, κάτι που εκείνη την εποχή ήταν μεγάλη υπόθεση για εμένα και τον Andrew. Η χώρα άρχισε να ξυπνάει και να αντιλαμβάνεται την ύπαρξη των Sleaford Mods. Ήταν μια πραγματικά ικανοποιητική εποχή από δημιουργικής άποψης. Ήμασταν το καλύτερο συγκρότημα στη χώρα. Ακόμα είμαστε.

Πες μου μερικά πράγματα για το "UK GRIM". Πότε αρχίσατε να το γράφετε; Επηρεάστηκε από τις καραντίνες του COVID-19;

Ξεκινήσαμε να το γράφουμε το 2021 με κάποια πρόχειρα demos για το "So Trendy" κι ένα ολοκληρωμένο κομμάτι, το "Pit 2 Pit". Το UK GRIM είναι ουσιαστικά ένα μεταπανδημικό άλμπουμ. Ασχολείται με την ψυχολογία της άρσης των περιορισμών.

Το "UK GRIM" αποτελεί μια πιο σφιχτή και πλήρης εκδοχή των παλαιότερων δίσκων μας

Υπάρχει πολύς θυμός σε αυτό. Θέλατε συνειδητά να κάνετε έναν πιο επιθετικό δίσκο ή απλά συνέβη;

Απλά συνέβη. Το "Spare Ribs" είχε επαινεθεί ως ένας σπουδαίος δίσκος και ως ένα καθοριστικό άλμπουμ για εμάς οπότε ήθελα να προχωρήσω και να επεκταθώ σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά αντ' αυτού προχωρήσαμε με έναν διαφορετικό τρόπο. Είναι πιο θυμωμένος δίσκος το "UK GRIM". Νομίζω πως αποτελεί μια πιο σφιχτή και πλήρης εκδοχή των παλαιότερων δίσκων μας.

Τα τελευταία χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα. Πιστεύεις ότι η μουσική σας έχει μεγαλύτερη απήχηση στο σημερινό πολιτικό τοπίο; Η επιτυχία του "Spare Ribs" αυτό φαίνεται να το δείχνει.

Σε κάποιο βαθμό συμφωνώ. Αλλά δεν είμαστε το ίδιο παλιακό και γεμάτο κλισέ rock’ n΄ roll ή punk πράγμα σε μια νέα συσκευασία, οπότε το κοινό μας, διεθνώς αλλά και στην πατρίδα, θα περιορίζεται πάντα σε συγκεκριμένους αριθμούς. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτείς αν αυτό που θέλεις να κάνεις είναι κάτι πιο πειραματικό.

Ποτέ δεν ήμουν υπέρ της αγάπης για την πατρίδα

Στο "I Claudius" υπάρχει ο στίχος: "What is wrong with loving your country? Everything!". Πιστεύεις πως ο πατριωτισμός είναι κάτι κακό ή ότι η σημασία του έχει διαστρεβλωθεί σήμερα από τις Αρχές;

Εν μέρει είναι μια έννοια διαστρεβλωμένη από το κράτος, αλλά ποτέ δεν ήμουν υπέρ της αγάπης για την πατρίδα μου. Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει αυτή η έννοια. Απλά είμαι ευτυχισμένος σε ορισμένα μέρη. Αντλώ ψυχική ηρεμία από ορισμένα μέρη της χώρας και του κόσμου.

Το "D.I.Why" είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα τραγούδια του άλμπουμ. Ποιοι ήταν οι λόγοι για τους οποίους το έγραψες; Πιστεύεις ότι η DIY σκηνή έχει γίνει υπερβολικά επικριτική; Ή ήταν πάντα έτσι;

Πάντα ήταν έτσι, απλά η ευρύτερη εικόνα της κάπως προστατεύεται από τον μύθο που την περιβάλλει. Έγραψα το τραγούδι λόγω αυτής της διαφάνειας. Δεν αντέχω αυτά τα γαμημένα σοβαροφανή μ@@νια.

Υπήρχε ένα απόσπασμα στη σελίδα σας στο Spotify που έγραφε "Εισάγαμε έναν νέο τρόπο για τις indie μπάντες να τραγουδούν και να προσεγγίζουν τη μουσική τους και τώρα το μετανιώνουμε". Έτσι αισθάνεσαι για την βρετανική indie σκηνή;

Ναι, αλλά με μία ή δύο εξαιρέσεις.

Όπως;

Οι Dry Cleaning, οι Pozi, ίσως και κάνα δυο ακόμη.

Έχω μετανιώσει που έκανα bullying σε κάποιους ανθρώπους

Ήσουν πάντα πολύ ειλικρινής, χωρίς να μασάς τα λόγια σου. Έχεις μετανιώσει ποτέ για κάτι που είπες ή έγραψες;

Φυσικά. Έχω μετανιώσει για το bullying που έκανα σε κάποιους ανθρώπους. Προσπάθησα να ζητήσω συγγνώμη από κάποιους από αυτούς, αλλά δεν μπορώ να περιμένω πάντα θετικά αποτελέσματα, έτσι δεν είναι; Αλλά ναι, φυσικά και μετανιώνω για κάποια από αυτά τα πράγματα. Όμως, εξακολουθώ επίσης να πιστεύω ότι η κριτική είναι σημαντική. Και για τον εαυτό μου, και για τους άλλους.

Έχετε κάνει αρκετές συνεργασίες όλα αυτά τα χρόνια. Στο νέο άλμπουμ δουλέψατε με τη Florence Shaw από τους Dry Cleaning και τους Perry Farrell & Dave Navarro από τους Jane's Addiction. Πώς λειτουργεί αυτό; Γράφετε το τραγούδι έχοντας κάποιον συγκεκριμένο στο μυαλό σας ή έρχονται μετά;

Συνήθως γράφουμε το τραγούδι, κι έρχονται μετά. Αν και έγραψα το "Nudge It" έχοντας την Amy Taylor στο μυαλό μου. Λατρεύω την Amy!

Πρόσφατα συμφιλιώθηκες με τον Joe Talbot από τους IDLES. Θα συνεργαζόσουν μαζί του στο μέλλον;

Ο Joe δέχτηκε τη συγγνώμη μου αν και δεν συνεχίσαμε την επικοινωνία μας μετά από αυτό. Δεν τον κατηγορώ βέβαια. Δεν ήμουν καθόλου ευγενικός και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτώ. Έχει μια πολύ καλή καριέρα και είμαι σίγουρος πως είμαι το τελευταίο πράγμα που έχει στο μυαλό του.

Χρειάστηκε πολύς χρόνος για να γνωρίσω τον εαυτό μου αφού σταμάτησα το ποτό και τα ναρκωτικά

Έχετε δημόσια μιλήσει για την αποτοξίνωση σου το 2016. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό και πώς επηρέασε τον τρόπο που κάνετε μουσική;

Έκανε τη μουσική καλύτερη. Χρειάστηκε πολύς χρόνος για να γνωρίσω τον εαυτό μου αφού σταμάτησα το ποτό και τα ναρκωτικά. Ακόμα μαθαίνω. Η γυναίκα μου έμεινε μαζί μου και θα την αγαπώ πάντα γι' αυτό. Ήμουν αρκετά τυχερός που είχα μια δεύτερη ευκαιρία.

Πρόσφατα, έπαιξες ρόλους στο "Peaky Blinders" και στο "Landscapers". Πώς προέκυψε αυτό; Υπάρχει πιθανότητα να το επαναλάβεις στο μέλλον;

Η υποκριτική είναι ένα δύσκολο επάγγελμα. Δεν είμαι σίγουρος αν θα ξαναπαίξω. Είναι χειρότερο από τη μουσική! (Γέλια). Τον ρόλο στο "Peaky blinders" τον πήρα μέσω κάποιου που γνώριζε τον Cillian Murphy. Του έστειλα e-mail και μου πρότεινε τον ρόλο. Ήταν μια καλή εμπειρία.

O John Peel έλεγε για τους The Fall πως είναι "πάντα διαφορετικοί, πάντα ίδιοι". Θεωρώ ότι το ίδιο ισχύει και για εσάς. Πιστεύεις ότι είναι δυνατόν ο ήχος σας να συνεχίσει να ακούγεται φρέσκος;

Αν παραμείνουμε πιστοί στους εαυτούς μας και φροντίζουμε για αυτό, τότε ναι.

Είμαι εν μέρει Έλληνας. Είναι το σπίτι μου από πολλές απόψεις

Έχεις δηλώσει πως ερχόσουν στην Ελλάδα με την οικογένειά σου τη δεκαετία του '80. Τι θυμάσαι περισσότερο;

Το σουβλάκι και τους πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας. Την αγάπη της θείας μου και των θείων μου και το να τρώω ζυμαρικά για πρώτη φορά! Επίσης την πίτσα!

Παίξατε στην Αθήνα το 2015 και το 2022. Έχετε σχέδια να επιστρέψετε κάποια στιγμή σύντομα;

Το ελπίζουμε. Είμαι εν μέρει Έλληνας. Είναι το σπίτι μου από πολλές απόψεις.