Evergrey: «Με το "Hymns For The Broken" ήταν σαν να ξαναγεννηθήκαμε»
Ο μπασίστας των Σουηδών progressive/dark metallers, Johan Niemann, μας μιλάει για το 13ο στούντιο άλμπουμ τους
Σταθεροί στο ραντεβού τους με την κυκλοφορία ποιοτικών νέων κυκλοφοριών οι Σουηδοί Evergrey, σταθεροί κι εμείς στο ραντεβού μας ώστε να μιλήσουμε με κάποιο μέλος του συγκροτήματος γύρω από το εκάστοτε νέο άλμπουμ. Αυτήν τη φορά, για τη 13η δισκογραφική δουλειά τους, ήταν ο μπασίστας του συγκροτήματος, Johan Niemann, ο οποίος κλήθηκε να μας μιλήσει για το πολύ καλό "A Headless Portrait (The Orphean Testament)", για το πως αντιμετώπισαν τα δυο χρόνια πανδημίας και την ξεχωριστή σχέση που έχουν με τη χώρα μας, μεταξύ αρκετών ενδιαφερόντων θεμάτων.
Τα πράγματα μοιάζουν να επανέρχονται σε κανονικούς ρυθμούς, αφήνοντας πίσω όλη αυτήν την κατάσταση που έφερε ο covid. Πώς νιώθεις γι' αυτό;
Για να είμαι ειλικρινής, τα πράγματα δεν ήταν και τόσο άσχημα εδώ στη Σουηδία. Η αλήθεια είναι πως αποφύγαμε τους χειρότερους περιορισμούς. Ποτέ δεν υπήρξε lockdown εδώ, ποτέ δεν ήταν υποχρεωτικό κάτι τέτοιο. Ακόμα και σχετικά με τις μάσκες, πάντα ήταν περισσότερο μια προτροπή να τις φοράμε, οπότε συγκριτικά με άλλα μέρη ήταν μάλλον εύκολα για εμάς.
Αντιθέτως, εδώ στην Ελλάδα υπήρξαν αρκετές δύσκολες στιγμές και η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε τελειώσει με τον covid, αλλά φαίνεται το φως στο τέλος του τούνελ…
Καιρός ήταν!
Παραήταν καιρός! Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεν τη λες και απολύτως κανονική την περίοδο που ζούμε. Από τη μία υπάρχει ο εναπομένων φόβος και η επηρεασμένη ψυχολογία μετά από δυο δύσκολα χρόνια κι από την άλλη έχουμε και έναν πόλεμο πολύ κοντά στα πόδια μας να σκεφτούμε...
Πραγματικά... Λες και τα δυο προηγούμενα χρόνια δεν ήταν ήδη αρκετά δύσκολα... Αλήθεια, χρειαζόμαστε έναν πόλεμο;
Σίγουρα όχι...
Όχι, δεν τον χρειαζόμαστε. Είναι τρέλα όλο αυτό. Δεν μπορώ να το καταλάβω.
Τουλάχιστον ξεκινήσαμε τη συζήτηση σε ένα αισιόδοξο κλίμα...
(γέλια)
Δεν είμαστε οι Motley Crue...
Εδώ όμως έρχεται ο ρόλος της μουσικής και ειδικά ενός συγκροτήματος όπως οι Evergrey. Διότι η μουσική που γράφετε δεν είναι απλά για να περνάει ευχάριστα και ανέμελα η ώρα... περιλαμβάνει περισσότερη σκέψη, μοιράζεται πιο έντονα συναισθήματα...
Όντως, δεν είμαστε οι Motley Crue... (γέλια). Αλλά αυτοί υπάρχουν ήδη και κάνουν πολύ καλά αυτό που κάνουν κι αυτό είναι μια χαρά... Θέλω να πω, υπάρχει χώρος για τον καθένα...
Υποθέτω πως υπάρχει. Τώρα, κυκλοφορήσατε το "Escape Of The Phoenix" μέσα σε αυτά τα δυο χρόνια της πανδημίας, αλλά στην πραγματικότητα είχε γραφτεί και ολοκληρωθεί πριν ξεσπάσει όλη αυτή η κατάστσαη. Αυτήν τη φορά, η νέα δουλειά γράφτηκε εξολοκλήρου μέσα σε αυτήν τη δίνη. Θα έλεγες ότι επηρέασε την προσέγγιση σας και το τελικό αποτέλεσμα;
Σίγουρα θα μας επηρέασε με κάποιον τρόπο, δεν μπορεί να μην μας επηρέασε καθόλου. Αλλά, δεν ήταν κάτι που νιώσαμε ότι είχε αρνητικό αντίκτυπο επάνω μας. Αντιθέτως, είχαμε περισσότερο χρόνο και χώρο να δουλέψουμε με ηρεμία, χωρίς να έχουμε όλα τα υπόλοιπα περιφερειακά πράγματα που είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε. Στην πραγματικότητα δεν είχαμε τίποτα άλλο να κάνουμε. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να γράψουμε και να ηχογραφήσουμε, οπότε τα καταφέραμε αρκετά καλά.
Δεν είμαι ακόμα σίγουρος αν το να κυκλοφορήσουμε δυο άλμπουμ μέσα σε αυτήν τη περίοδο ήταν σπουδαίο ή χαζό
Πολλοί καλλιτέχνες εμφανίστηκαν διστακτικοί στο να κυκλοφορήσουν ένα νέο άλμπουμ αυτήν την περίοδο, καθώς δεν υπήρχε η δυνατότητα συναυλιών για να το υποστηρίξουν, όμως έχω την αίσθηση πως η κυκλοφορία του "Escape Of The Phoenix" δούλεψε πολύ καλά για εσάς. Οπότε, εν τέλει θα έλεγες ότι ήταν καλή ιδέα να κυκλοφορήσετε ένα άλμπουμ από το να το κρατάγατε σε κάποιο σκληρό δίσκο φυλαγμένο; Και μετά να κυκλοφορήσετε και δεύτερο άλμπουμ;
Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό που κάναμε ήταν σπουδαίο ή χαζό! Αλλά, ειδικά στις αρχές κανείς δεν ήξερε με τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Όλο αυτό θα μπορεί να εξαφανιζόταν μετά από μερικές εβδομάδες, οπότε νιώσαμε ότι απλά θα πρέπει να κάνουμε αυτό που είναι να κάνουμε. Αλλά, τελικά κράτησε αρκετά περισσότερο και μετά από ένα σημείο δεν μπορείς να περιμένεις να δεις πως θα εξελιχθούν τα πράγματα, γιατί και πάλι δεν ξέρεις πόσο καιρό θα πάρει όλο αυτό. Ποιος λέει ότι δεν θα έχουμε και νέο κύμα covid από το φθινόπωρο και μετά, ξανά; Οπότε απλά ακολουθούμε την ατζέντα που έχουμε, όπως ήταν. Σκεφτόμασταν αν πρέπει να περιμένουμε μέχρι να μπορούμε σίγουρα να περιοδεύσουμε ή αν πρέπει να κυκλοφορήσουμε ένα νέο άλμπουμ τώρα. Και τι να κάναμε; Στην πραγματικότητα δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό.
Αν και δεν έχω προλάβει να ακούσω αρκετές φορές ως τώρα το "A Headless Portrait (The Orphean Testament)" (σ.σ.: η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε τέλη Μαρτίου), η αίσθησή μου είναι πως πρόκειται αδιαμφισβήτητα για ένα πολύ καλό Evergrey άλμπουμ, στα υψηλά στάνταρ σας. Οπότε, τα συγχαρητήριά μου για μια ακόμα πολύ αξιόλογη δουλειά.
Σε ευχαριστώ πολύ!
Πήγαμε πολλά πράγματα ένα βήμα παραπέρα σε αυτό το άλμπουμ
Θα ήθελα να γνωρίζω πως νιώθεις εσύ για αυτό.
Είμαι πολύ χαρούμενος. Έχω καλύτερο προαίσθημα αυτήν τη φορά σε σχέση με την προηγούμενη, στην πραγματικότητα. Ίσως αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι την προηγούμενη φορά η κυκλοφορία του άλμπουμ συνέπεσε με το ξεκίνημα όλης αυτής της κατάστασης με την πανδημία, όπου δεν ξέραμε τι μας γινόταν. Αυτήν τη φορά ήμασταν πιο προετοιμασμένοι, ξέραμε ότι πρέπει να αποδεχτούμε τον τρόπο ζωής όπως έχει διαμορφωθεί. Οπότε υπήρχε - για μένα προσωπικά τουλάχιστον - μια γενικότερη αίσθηση «Οκ! Έτσι έχουν τα πράγματα».
Υπάρχει κάτι σε αυτά τα τραγούδια που γράψαμε, πήγαμε πολλά πράγματα ένα βήμα παραπέρα, θα έλεγα. Υπάρχουν κάποιες μουσικές στιγμές σε αυτόν τον δίσκο που πιθανότατα δεν θα τις είχαμε συμπεριλάβει στο προηγούμενο άλμπουμ. Οπότε, βήμα-βήμα ανοίγουμε τους ορίζοντές μας.
Ένα τραγούδι σαν το "Ominous" φοβόμασταν μήπως είναι πολύ μοντέρνο και νομίζουν κάποιοι ότι προσπαθούμε να ακουστούμε σαν κάποιες νέες μπάντες
Ποια είναι αυτά τα στοιχεία που δεν θα μπορούσατε να έχετε στον προηγούμενο δίσκο και συμπεριλάβατε σε αυτόν; Θα ήθελα ένα ενδεικτικό παράδειγμα.
Χμ, ας πούμε ένα τραγούδι σαν το "Ominous"... Κάναμε πολλές συζητήσεις γύρω από αυτό τραγούδι κι αν τελικά θα το συμπεριλάβουμε σε αυτόν το δίσκο. Ίσως είναι πολύ μοντέρνο κατά κάποιο τρόπο και αυτό κάνει διάφορους να σκεφτούν ότι προσπαθούμε να ακουστούμε σαν κάποιες νέες μπάντες. Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι ακούμε πολύ νέο υλικό και μπάντες όπως οι Vola για παράδειγμα και ενδεχομένως το συγκεκριμένο τραγούδι να έχει αντλήσει έμπνευση από αυτά τα ακούσματα. Αυτό είναι ένα από τα τραγούδια για τα οποία συζητούσαμε σε αρχικό στάδιο και σκεφτόμασταν μήπως είναι πολύ διαφορετικό για τα δεδομένα μας. Αλλά, όταν μπαίνει η φωνή του Tom πάνω από κάτι, τότε ακούγεται σαν Evergrey ανεξάρτητα τι είναι αυτό...
Όταν μπαίνει η φωνή του Tom πάνω από κάτι, τότε αυτό ακούγεται σαν Evergrey
Ναι, αυτό είναι μια αλήθεια...
Κι εγώ πιστεύω ότι ισχύει. Προφανώς, δεν λέμε ότι θα ηχογραφούσαμε ποτέ ένα reggae τραγούδι ή ένα death metal τραγούδι. Αλλά, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Όταν τραγουδάει ο Tom, τότε ακούγεται σαν Evergrey.
Έχετε ήδη τους παλιούς δίσκους στη συλλογή σας. Μπορείτε να τους ακούσετε όποτε θέλετε
Αναφορικά πάντως με αυτό το τραγούδι και αυτό που είπες για τις επιρροές του, αγόρασα τον πρώτο μου δίσκο Evergrey περισσότερα από είκοσι χρόνια πριν και ταυτόχρονα ακούω και μου αρέσουν πολύ μπάντες όπως οι Vola, αλλά καθαρά μουσικά δεν βρίσκω ένα τραγούδι σαν το "Ominous" αταίριαστο στον χαρακτήρα σας. Και χωρίς τα φωνητικά του Tom δηλαδή…
Χαίρομαι που το ακούω αυτό. Διότι, όπως θα ξέρεις, υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν απλά να ακούνε το παλιό υλικό. Όλη την ώρα ρωτάνε «γιατί δεν παίζετε τραγούδια από το πρώτο άλμπουμ;» ή μας λένε ότι «πρέπει να παίζετε περισσότερο παλιό υλικό, από εκείνους τους δίσκους». Ε, λοιπόν, τους έχετε ήδη εκείνους τους δίσκους στη συλλογή σας. Μπορείτε να τους ακούσετε όποτε θέλετε. Εμείς έχουμε ανάγκη να γράψουμε νέα μουσική. Έχουμε νέες επιρροές και νέους τρόπους σύνθεσης τραγουδιών τους οποίους θέλουμε να δοκιμάσουμε. Προφανώς, κάποιες μπάντες… οκ, ξέρω πως θα ακουστεί περίεργο, αλλά δεν είμαστε μια μπάντα τύπου AC/DC…
Ναι, το καταλαβαίνω απόλυτα...
Τους λατρεύω, αλλά έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο στυλ από το οποίο δεν διαφοροποιούνται ιδιαίτερα. Κι αυτό λειτουργεί καλά. Αυτός είναι ο ήχος τους.
Αυτό με οδηγεί στην επόμενη ερώτησή μου. Όπως ανέφερα και προηγουμένως δεν είστε νέοι στο χώρο. Έχετε δει πολλά πρόσωπα της βιομηχανίας και έχετε κάνει πολλά πράγματα ως συγκρότημα, οπότε θα ήθελα να ξέρω με ποιο τρόπο προσεγγίζετε ένα νέο άλμπουμ; Τι στόχο έχετε; Να διασφαλίσετε τον trademark ήχο που έχετε καθιερώσει και να γράψετε τραγούδια γύρω από αυτόν; Να εξερευνήσετε νέα πράγματα; Να ισορροπήσετε κάπου ανάμεσα; Ή απλώς να αφήσετε τη μουσική να ρέει και όπου σας βγάλει; Τι δουλεύει καλύτερα για εσάς πλέον;
Θα έλεγα πως είναι περισσότερο το τελευταίο. Ξέρεις, γράφουμε για να ευχαριστήσουμε και τους εαυτούς μας. Καθένας από εμάς κάθεται σπίτι του και γράφει υλικό το οποίο φέρνει στην μπάντα. Φτιάχνουμε μικρά demo τα οποία ακούμε όλοι μας θέλουμε πάντα ομόφωνα να συμφωνούμε πως «αυτό ήταν πολύ καλό riff» ή πως «αυτή ήταν μια πολύ έξυπνη αλλαγή ακόρντων». Οπότε, δεν είναι ότι έχουμε κάποιο μεγάλο πλάνο όταν γράφουμε ένα άλμπουμ, ούτε ότι βάζουμε κάποιο στόχο του στυλ να το κρατήσουμε 30% παλιακό και 30% μοντέρνο κοκ. Όχι. Απλά γράφουμε για τους εαυτούς μας, υλικό που τη δεδομένη χρονική στιγμή θεωρούμε πως είναι ωραίο.
Στη Napalm έδειξαν μεγάλο ενθουσιασμό για αυτόν τον δίσκο
Πέραν του καθαρά μουσικού κομματιού, μια σημαντική αλλαγή είναι αυτή της δισκογραφικής εταιρείας, καθώς είναι η πρώτη σας δουλειά στη Napalm Records, μια εταιρεία που έχει μεγαλώσει εντυπωσιακά τα τελευταία χρόνια. Πως αποφασίσατε να υπογράψετε σε αυτή και ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις σας;
Πολύ καλές! Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις όταν πρωτοπάς σε μια νέα εταιρεία πως λειτουργεί αυτή. Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο με τον οποίο δουλεύει και κάποιες φορές το ταίριασμα βγαίνει και κάποιες όχι. Αλλά ως τώρα, όλα καλά. Θέλω να πω πως ως τώρα είμαστε χαρούμενοι με αυτούς κι αυτοί είναι χαρούμενοι με εμάς. Και πραγματικά έδειξαν μεγάλο ενθουσιασμό για αυτόν τον δίσκο, που κι αυτό είναι κάτι πολύ καλό από μόνο του. Οπότε, αυτοί κάνουν ό,τι μπορούν για να το προωθήσουν κι εμείς θα κάνουμε το καλύτερο δυνατό από πλευράς μας. Το πλάνο είναι να είμαστε όλοι χαρούμενοι, κι αυτοί κι εμείς.
Λοιπόν, είπα και πριν ότι δεν είστε πρωτάρηδες... Βασικά, δεν προσπαθώ να σου πω ότι είστε τίποτα γέροι, έχουμε περίπου την ίδια ηλικία εξάλλου... (γέλια)
Αυτό μου κάνει για γκρι [σ.σ.: πιάνοντας το μούσι του]. Οπότε μάλλον είμαι λίγο γέρος... (γέλια)
Το να αναλάβεις και το ρόλο που θα είχε μια δισκογραφική εταιρεία είναι μια επιπλέον full time δουλειά
Τότε είμαι κι εγώ! Σε κάθε περίπτωση, έχοντας δει τη δισκογραφία σε διάφορες φάσεις της κι έχοντα περάσει από πολλές δισκογραφικές, σκεφτόμουν αν στη σημερινή εποχή του internet, του streaming κλπ πόσο σημαντικός μπορεί να είναι ο ρόλος μιας εταιρείας για μια μπάντα σαν τους Evergrey. Θέλω να πω, έχετε μια υπάρχουσα βάση οπαδών που λίγο-πολύ θα σας ακολουθεί σε ό,τι κάνετε, θα αγοράζει τα άλμπουμ και το merch σας. Υπό αυτήν την οπτική τι σας προσφέρει μια εταιρεία σαν τη Napalm;
Μας προσφέρει το ότι αναλαμβάνει πολλά πράγματα που δεν θα χρειαστεί να κάνουμε εμείς. Ξέρεις, αν αποφασίσεις να ξεκινήσεις τη δική σου δισκογραφική εταιρεία αυτό σημαίνει πως δεν είσαι μόνο συνθέτης και μουσικός, αλλά και υπάλληλος αυτής της εταιρείας. Κι αυτή είναι μια τελείως διαφορετική δουλειά. Στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο είναι full time job από μόνο του. Κάποιοι άνθρωποι καταφέρνουν και το κάνουν, ισορροπώντας μεταξύ του να έχουν τη δική τους δισκογραφική και να γράφουν μουσική, να έχουν μουσική καριέρα. Για μένα, κάτι τέτοιο θα ήταν υπερβολή, θα ήταν πολλή δουλειά. Επίσης, οι δισκογραφικές μην ξεχνάμε πως έχουν στημένα τα κανάλια διανομής τους. Η Napalm είναι μια σπουδαία εταιρεία και οι άνθρωποί της ξέρουν αυτό που κάνουν. Εμείς αν πηγαίναμε να κάνουμε αυτήν τη δουλειά δεν θα ξέραμε καν από που να ξεκινήσουμε... (γέλια)
Μας αρέσουν διάφορα είδη μουσικής, αλλά μεγαλώσαμε με το hard rock των 80s και μπάντες όπως οι Iron Maiden, οι Def Leppard και οι Scorpions
Ναι το καταλαβαίνω. Πίσω στο νέο άλμπουμ τώρα, θέλω να επισημάνω ότι σχεδόν πάντα έχετε ένα σούπερ catchy τραγούδι, σε κάθε δουλειά σας και αυτήν τη φορά είναι το "Call Out The Dark" που έχει μια σχεδόν pop επιρροή στη μελωδία του και μια εξαιρετική μπασογραμμή από πάνω, η οποία ακούγεται στα verses. Τέτοιου είδους τραγούδια προκύπτουν μετά από συνειδητή προσπάθεια να έχετε κάτι πιο ραδιοφωνικό και ενδεχομένως μια στιγμή που να ενδείκνυται για sing along στις συναυλίες σας;
Όχι, όχι στην πραγματικότητα. Σε όλους μας αρέσουν διάφορα είδη μουσικής, αλλά μεγαλώσαμε με το hard rock των 80s και μπάντες όπως οι Iron Maiden, οι Def Leppard και οι Scorpions. Όλες αυτές οι μπάντες έχουν choruses τα οποία μπορείς να τα τραγουδήσεις αφού τα ακούσεις μόλις κάνα δυο φορές! Τότε σου μένουν για όλη σου τη ζωή! Με αυτά μεγαλώσαμε και μας αρέσει κι εμάς να ακούμε ένα πιασάρικο chorus. Μας αρέσουν οι καλές μελωδίες και τα μεγάλα choruses.
Επίσης, δεν νιώθουμε πως πρέπει να γράψουμε κάποια επιτυχία για το ραδιόφωνο... Θέλω να πω... μπορούμε να το προσπαθήσουμε, αλλά δεν έχει κάποιο νόημα να το κάνουμε…
Επίσης, νιώθω πως σε αυτό το άλμπουμ έχετε αφήσει περισσότερο χώρο στις lead κιθάρες να αναπνεύσουν. Ένα τραγούδι σαν το "The Great Unwashed" αποτελεί καλό παράδειγμα, αφού ακόμα κι αν δεν έχεις την προσοχή σου στο τραγούδι όταν παίζει, όταν μπαίνουν τα σόλο σου την τραβάνε και ξεχωρίζουν. Συμφωνείς μαζί μου ότι τα σόλο έχουν σημαντικότερο ρόλο αυτήν τη φορά ή είναι απλά εντύπωσή μου;
Δεν ξέρω... Για να είμαι ειλικρινής δεν το έχω σκεφτεί... Αυτό που σίγουρα μπορώ να πω είναι ότι ο Tom ειδικά έχει ανεβάσει πολύ το επίπεδό του στο παίξιμο. Παίζει καλύτερα από ποτέ. Προφανώς, το ίδιο ισχύει και για τον Henrik, αλλά ο Tom έχει κάνει τρομερή πρόοδο στο παίξιμο του κι αυτήν τη φορά είναι εμφανές. Οπότε, ναι, μάλλον έχεις δίκιο! Όντως ήθελε να παίξει περισσότερο, είχε περισσότερα σόλο και δεν φοβάται να δοκιμάσει πράγματα στα σόλο του. Κάτι που είναι υπέροχο, γιατί είναι ένας πραγματικά καλός κιθαρίστας.
Αν έχεις καλούς μουσικούς που μπορούν να παίξουν, γιατί να μην έχεις σόλο;
Μιλώντας για σόλο, υπήρχε μια εποχή στη metal μουσική, πριν μερικά χρόνια, όπου τα εκτενή κιθαριστικά σόλο δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή ή ευπρόσδεκτα, τόσο ανάμεσα στους μουσικούς όσο και στους οπαδούς. Ίσως εν μέρει να ισχύει ακόμα, αλλά στην πραγματικότητα πλέον υπάρχει χώρος για τα πάντα. Κάτι που σημαίνει πως τα σόλο δεν αποτελούν πρόβλημα πλέον. Συμφωνείς;
Ναι, σίγουρα! Θυμάμαι να βλέπω - είμαι σίγουρος πως το έχεις δει κι εσύ - το "Some Kind Of Monster" των Metallica, και συγκεκριμένα το σημείο στο οποίο συζητούσαν αν θα πρέπει να έχουν κιθαριστικά σόλο ή όχι στον δίσκο. Και ήταν σε φάση «ω ναι, είναι τόσο ξεπερασμένα». Λοιπόν, αν έχεις καλούς μουσικούς που μπορούν να παίξουν, γιατί να μην έχεις; Να έχεις και σόλο στην κιθάρα, να έχεις και σόλο στα πλήκτρα. Εγώ που μεγάλωσα με Steve Vai, με Joe Satriani κι όλους αυτούς τους τύπους που έβαζαν φωτιά στα όργανά τους, θέλω να ακούω ένα καλό σόλο στην κιθάρα, με κάνει χαρούμενο. Ή ένα σόλο στα πλήκτρα. Διότι μου αρέσει αυτή η ποικιλία στη μουσική όπου σταματάει η φωνή να τραγουδάει και κάποιος άλλος αναλαμβάνει τα ηνία. Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει. Οπότε, πάντα θα έχουμε κιθαριστικά σόλο, είναι κομμάτι της ψυχής μας.
Μιας και είσαι ο μπασίστας και δεδομένου ότι οι κιθάρες είναι αναμφίβολα βαριές και χαμηλοκουρδισμένες, πως καταφέρνεις να βρεις τον χώρο σου στην ενορχήστρωση και στη μίξη, άλλοτε υποστηρίζοντας τα riff κι άλλοτε βγαίνοντας μπροστά ως κινητήρια δύναμη των τραγουδιών;
Η αλήθεια είναι πως το να βρω τη θέση μου είναι δύσκολο, όπως σωστά είπες, καθώς τα χαμηλά κουρδίσματα και οι εφτάχορδες κιθάρες αφήνουν αρκετά λιγότερο χώρο για μένα. Αλλά για αυτό το λόγο έχουμε μηχανικό μίξης, ο οποίος είναι και πολύ καλός μάλιστα και πολύ σημαντικός. Ο Jacob Hansen έχει πολύ καλή γνώση των συχνοτήτων και του τι πάει που, ώστε να μην ακούγεται απλά λασπωμένο. Θεωρώ πως η δουλειά που κάνει δεν μπορεί να παραληφθεί. Αποτελεί μεγάλο μέρος του τρόπου με τον οποίο ακουγόμαστε πλέον.
Δεν ξέρω αν θυμάσαι, αλλά η τελευταία φορά που είχαμε βρεθεί σε συνέντευξη ήταν πριν την κυκλοφορία του "Hymns For The Broken" όταν ήσασταν μαζί με τον Tom κάπου στη Γερμανία, στα γραφεία της τότε δισκογραφικής σας...
Ναι, ναι...
Με το "Hymns For The Broken" ήταν σαν να ξαναγεννηθήκαμε
Σκεφτόμουν πως από την κυκλοφορία εκείνου του άλμπουμ και έπειτα, βγάζετε διαρκώς καλές δουλειές, αλλά έχετε και μια εντυπωσιακή σταθερότητα στην παραγωγικότητά σας. Θεωρείς πως ήταν κομβικό σημείο για την πορεία σας εκείνο το άλμπουμ;
Αυτό το άλμπουμ, το "Hymns For The Broken", ήταν το πρώτο με τον Jonas (σ.σ.: Ekdhal - drums) και τον Henrik (σ.σ.: Danhage - κιθάρα) πίσω στη μπάντα και ήταν σαν να ξανανιώσαμε, σαν να ξαναγεννηθήκαμε. Από τότε κι έπειτα είναι μια υπέροχη περίοδος για εμάς ως μπάντα. Τα πάμε πολύ καλά μεταξύ μας, απολαμβάνουμε ο ένας την παρέα του άλλου, είμαστε συντονισμένοι (σ.σ.: on the same page) και όλοι μας είμαστε υποστηρικτικοί ο ένας προς τον άλλο. Αυτό είναι ένα πολύ-πολύ σημαντικό στοιχείο όταν βρίσκεσαι σε μια μπάντα, το να νιώθεις ότι μπορείς να επικοινωνήσεις με όλους.
Τώρα, δεν είχατε την ευκαιρία να περιοδεύσετε κανονικά για να υποστηρίξετε το "Escape Of The Phoenix" οπότε στην επερχόμενη περιοδεία σας θα είναι σαν να έχετε δυο άλμπουμ να προωθήσετε, κατά κάποιο τρόπο. Και την ίδια στιγμή έχετε τόσα πολλά καλά τραγούδια από την προηγούμενη δισκογραφία σας. Πως σκοπεύετε να χειριστείτε το θέμα του setlist ώστε να ικανοποιήσετε τις προσδοκίες των οπαδών σας;
Θα είναι δύσκολο! Έχουμε ήδη ξεκινήσει να το συζητάμε και έχουμε καταλήξει σε κάποιους τρόπος για να το διαχειριστούμε. Όχι πως έχει κλειδώσει κάτι, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να παίξουμε και κάποιο παλιότερο υλικό. Σε κάθε περίπτωση, θα προσπαθήσουμε να μην παίξουμε όλα τα τραγούδια που παίζουμε συνήθως σε κάθε περιοδεία. Ενδεχομένως να πρέπει να κάνουμε ένα διάλειμμα από αυτά. Και προφανώς έχουμε δυο νέους δίσκους και θα θέλαμε να παίξουμε τρία από το ένα και τρία ή τέσσερα από το τελευταίο. Αλλά έχεις και τους δίσκους πιο πριν και κάπως πρέπει να χωρέσει κάτι κι από αυτούς, αφού ο κόσμος θέλει να ακούσει και παλιότερο υλικό. Έχουμε ακόμα συζητήσεις να κάνουμε, έχουν υπάρξει κάποιες και θα υπάρξουν κι άλλες. Αλλά, πρόκειται για ένα πρόβλημα πολυτελείας…
Ναι, κάτι σαν ευχάριστος πονοκέφαλος...
Ακριβώς!
Ζείτε σε έναν ιστορικό τόπο κι είναι πολύ όμορφο και μόνο το να βρίσκεται με φυσική παρουσία κάποιος στη χώρα σας
Πριν κλείσουμε θα ήθελα να αναφερθούμε και στον ισχυρό δεσμό που έχετε με την Ελλάδα, αφού αφενός υπάρχει ο Γιάννης Νάκος που επιμελείται τα εξώφυλλά σας εδώ και κάποια άλμπουμ, ενώ έχετε περιοδεύσει εκτενώς σε Ευρώπη και Αμερική με τους Need. Πώς βλέπεις τη σύνδεση των Evergrey με τη χώρα μας;
Η σχέση αυτή πάει ακόμα πιο πίσω στο χρόνο και είναι πραγματικά ξεχωριστή για το συγκρότημα. Όπως, παραδείγματος χάριν, αρκετά παλιότερα που είχαν έρθει στην Ελλάδα για ακουστικά σόου και τέτοια πράγματα. Και πάντα ήταν υπέροχα. Η ανταπόκριση ήταν πάντα πολύ δυνατή. Και πρόκειται για έναν τόσο ιστορικό τόπο. Ζείτε σε έναν ιστορικό τόπο, σε ιστορικά εδάφη. Είναι πολύ όμορφο και μόνο το να βρίσκεται με φυσική παρουσία κάποιος στη χώρα σας. Όντως, έχουμε μια ξεχωριστή σχέση με την Ελλάδα και ανυπομονούμε να έρθουμε ξανά.