Συνέντευξη: Raintear

Πως μπορείς σε πέντε χρόνια «καριέρας» να παίξεις support στον Serj Tankian σε festival του εξωτερικού; Πως μπορείς να βγεις στην τηλεόραση και να μην έχεις ακόμα συμβόλαιο; Υπάρχει rock n roll κοινό στην Ελλάδα; Και τι θα γίνει με το hype επιτέλους; Αυτά και άλλα πολλά σε μια από τις αποκαλύψεις της ελληνικής σκηνής για το 2008, τους Raintear, των οποίων τo ep μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν από το www.myspace.com/raintear.

Καλησπέρα παιδιά. Για αρχή θα ήθελα να μου συστηθείτε.
Νίκος: Είμαι ο Νίκος και παίζω κιθάρα και τραγουδάω.
Γιώργος: Είμαι ο Γιώργος και παίζω κιθάρα.
Παύλος: Είμαι ο Παύλος και παίζω μπάσο. Επίσης έχουμε και ένα ακόμα, τον Νίκο, που παίζει τύμπανα.

Ας αρχίσουμε λοιπόν με την ιστορία του συγκροτήματος...
Νίκος: Αρχίσαμε όταν ακόμα πηγαίναμε σχολείο, εγώ και ο Γιώργος. Και οι άλλοι πήγαιναν τότε σχολείο, δεν είναι αγράμματοι, αλλά εμείς οι δύο ξεκινήσαμε τους Raintear, καθώς ήμασταν συμμαθητές. Είχαμε και οι δύο αρχίσει τότε να ψιλοπαίζουμε κιθάρα και είπαμε να φτιάξουμε μια μπάντα, μαζί με τον δεκατετράχρονο αδερφό του Γιώργου, που είχε μόλις αρχίσει να παίζει τύμπανα. Τότε ήμασταν 16. Στους επόμενους 3-4 μήνες ήρθε και ο Παύλος, που είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος, ο οποίος άφησε την κιθάρα για το μπάσο και τελικά εμείς οι τέσσερις είμαστε από τότε οι Raintear. Το συγκρότημα υπάρχει εδώ και πέντε χρόνια. Στη συνέχεια αρχίσαμε να γράφουμε κομμάτια, παίξαμε ένα πρώτο live το 2006 στο Rodeo και έκτοτε γράφουμε μουσική και παίζουμε συναυλίες.



Και έχετε ηχογραφήσει και ένα ep και ένα demo, μέσω των οποίων σας έκρινα και σας έμαθα...
Παύλος: Ναι. Στην αρχή κυκλοφορήσαμε ένα demo το οποίο περιελάμβανε τις ηχογραφήσεις μας το διάστημα 2006-2007 (σημ: "Lucid Material") και το δεύτερο είναι το ep μας με masterαρισμένη παραγωγή (σημ: "XII"), το οποίο είναι παραγωγής 2008 και το στείλαμε σε διάφορες δισκογραφικές προς αναζήτηση συμβολαίου και σε διάφορα zines για να πάρουμε κάποιες γνώμες. Παράλληλα το διαθέσαμε μέσω του myspace μας για δωρεάν download. Οι κριτικές που πήραμε τελικά ήταν πολύ καλές σε γενικές γραμμές και...

...Βασικά αυτό ήθελα να σε ρωτήσω. Εμένα μου άρεσε πολύ το ep και γι' αυτό κάνουμε και τη συνέντευξη, αλλά γενικότερα, τη γνώμη είχε ο Τύπος για εσάς;
Νίκος: Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι καθώς όλα τα μέσα μας είπαν πολύ καλά λόγια για το ep.

Από το demo στο ep παρατήρησα μια αλλαγή στον ήχο σας. Πιστεύω πως κινηθήκατε σε κάποιες καλώς εννοούμενες εμπορικές φόρμες, με πιο καθαρές μελωδίες. Πως σας προέκυψε αυτό; Ήταν ηθελημένη η αλλαγή;
Γιώργος: Βασικά δουλέψαμε διαφορετικά. Στο demo μπαίναμε στο studio και ηχογραφούσαμε όλες μας τις ιδέες, δηλαδή είχαμε ήδη συνθέσει κάπως το τραγούδι και το ηχογραφούσαμε ακριβώς έτσι, απλά για να υπάρχει. Στο ep, από την άλλη, ασχοληθήκαμε περισσότερο με τα τραγούδια. Μπήκαμε στο studio για να τα δουλέψουμε, όχι απλά να τα γράψουμε. Στα νέα τραγούδια του ep υπάρχουν και δύο από το demo μας, με καλύτερη μίξη, και πιστεύω πως η παραπάνω δουλειά που έχει γίνει στα κομμάτια, φαίνεται.
Νίκος: Και τα νέα τραγούδια τα είχαμε «γράψει» από πριν, απλά αυτή τη φορά με τη βοήθεια του Alex, του παραγωγού μας, και του Γιώργου από το Α Trax studio μπορέσαμε να τα δουλέψουμε περισσότερο στο studio, να πειραματιστούμε. Αναφορικά με το ύφος, η αλλαγή δεν ήταν συνειδητή: απλά παίζουμε όπως αισθανόμαστε και ό,τι μας βγει.

Το σχολίασα γιατί στο demo παρατήρησα αλλαγές στο ύφος σας, ενώ το ep είναι πιο ομογενές.
Νίκος: Ναι, είναι λογικό καθώς το demo ήταν απλά μια συλλογή από κομμάτια, ενώ στο ep τα κομμάτια γράφτηκαν όλα μαζί και μάλιστα σε πολλά από αυτά χρησιμοποιήσαμε ίδιες τεχνικές, οπότε είναι λογικό να μοιάζουν. Επίσης προσπαθήσαμε το ep να έχει «έναν» ήχο, καθώς είναι η πιο «επαγγελματική» μας δουλειά έως τώρα και θέλαμε να αντιπροσωπεύει πλήρως το σχήμα. Το demo ήταν απλά μια συλλογή.

Τι θα κάνετε με τα «χαμένα» κομμάτια του πρώτου σας demo; Τα παίζετε ζωντανά; Θα τα ξαναηχογραφήσετε; Τα απαρνείστε;
Παύλος: Ναι, τα κομμάτια τα παίζουμε ζωντανά. Φυσικά υπάρχει μια γενικότερη σκέψη να τα ξαναγράψουμε με καλύτερο mastering στο στυλ του ep μας, αλλά για την ώρα αυτό δε μας πολυαπασχολεί.

Και τώρα η πιο δύσκολη ερώτηση της συνέντευξης: Τι μουσική παίζετε (γέλια);
Παύλος: (Γέλια) Αυτή που ακους!
Νίκος: Rock n roll κατά βάση, με alternative και indie επιρροές.
Παύλος: Rock n roll μουσική και νοοτροπία, μαζί με επιρροές από Queens Of The Stone Age.

Μιας και πήγε εκεί η συζήτηση... Μιλήστε μου για τις επιρροές σας.
Νίκος: Εντάξει, είναι πολλές. Qotsa, Smashing Pumpkins, Beatles, Deftones, Nine Inch Nails. Αν και τα τελευταία δύο δε φαίνονται πολύ στη μουσική μας.
Παύλος: Αυτές οι πιο dark επιρροές φαίνονταν περισσότερο παλαιότερα, στο demo.



Για πείτε τώρα και δύο λόγια για τις σημαντικότερες συναυλιακές σας στιγμές.
Νίκος: Νομίζω η μεγαλύτερη επιτυχία μας μέχρι σήμερα είναι η διάκριση του κομματιού μας "Crash" στο Soundwave Contest της Coca Cola, το οποίο είχε ως επακόλουθο την αποστολή μας μέσω αυτού του διαγωνισμού στο festival της Γερμανίας Area 4, για να παίξουμε ζωντανά. Εκεί παίξαμε support στους Hives και τον Serj Tankian, στη μικρή σκηνή του festival όμως. Ήταν καλή φάση, όλα πληρωμένα, βανάκι, ποζεριλίκια και τέτοια.

Για πείτε μου λίγα παραπάνω πράγματα για το Soundwave.
Νίκος: Ήταν το 2007 και είχε συνδιοργανωθεί από τη Coca Cola. Εμείς στείλαμε δύο κομμάτια μας, εκείνοι επέλεξαν το "Crash", το οποίο και τελικά προωθήθηκε και κέρδισε το διαγωνισμό. Ε, στη συνέχεια βγήκαμε στην τηλεόραση, παίξαμε και μετά ήρθε και η Γερμανία ως μέρος του διαγωνισμού.
Παύλος: Στο διαγωνισμό είχαν στείλει πολλές μπάντες και οι διοργανωτές επέλεξαν δέκα φιναλίστ. Στη συνέχεια από τους δέκα φιναλίστ, επέλεξε το κοινό μαζί με την επιτροπή ποιο κομμάτι θα κερδίσει. Και έτσι κερδίσαμε εμείς. Στη συνέχεια δώσαμε κάποια λίγα live προώθησης, το κομμάτι μας παίχτηκε και κάποιες φορές στο Mad TV και στη συνέχεια μας έστειλαν στην EMI για να μιλήσουμε για συμβόλαιο, αλλά εκεί η συμφωνία χάλασε.

Γενικά ήσασταν ευχαριστημένοι από το Soundwave. Εννοώ πέρα από την εμπειρία της Γερμανίας...
Παύλος: Καλά μην το λες και τόσο εύκολα το «πέρα από τη Γερμανία». Εκεί ήμασταν κομπλέ, είχαμε τσάμπα διαμονή, τσάμπα αλκοόλ, τσάμπα φαΐ και δώσαμε και ένα live σε ένα τεράστιο festival. Πήρα αυτόγραφο από Tankian και του έδωσα το cd μας, μιλήσαμε με τους Pennywise. Η μεγαλύτερη εμπειρία του διαγωνισμού ήταν αναμφίβολα η Γερμανία.
Νίκος: Επίσης αξίζει να αναφερθεί πως από όλη την Ευρώπη, οι Raintear ήταν το μόνο μη-γερμανικό σχήμα.

Οι αντιδράσεις του κόσμου εκεί στη συναυλία σας πως ήταν;
Γιώργος: Κατ'αρχάς για το συγκρότημα ήταν η πρώτη φορά που τα τρία από τα τέσσερά του μέλη πήγαιναν σε festival στο εξωτερικό. Κοιτάζαμε απλά το festival όλη την ώρα και λέγαμε «γαμώ». Τέτοια festival δεν υπάρχουν στην Ελλάδα. Πολλά συγκροτήματα, λογική τιμή και όλη η μέρα ήταν μια πλήρης συναυλιακή εμπειρία. Ο κόσμος σίγουρα ήταν πιο ψυχρός απ' ότι στην Ελλάδα, πχ στους Hives δεν κουνήθηκε φύλλο, απλά κάθονταν και τους κοιτούσαν. Ήταν πολύς κόσμος που κοιτούσε με ενδιαφέρον τη σκηνή, απλά δεν ήταν έξω καρδία, ήταν πιο συγκρατημένος.
Παύλος: Η διαφορά είναι πως στην Ελλάδα αν δεις κάποιον να πωρώνεται στο live σου, σίγουρα μετά θα έρθει να σου μιλήσει, ενώ στη Γερμανία οι οπαδοί έκαναν devilhorns, αλλά μέχρι εκεί. Διαφορετική η νοοτροπία, σίγουρα.

Από ελληνικές συναυλιακές εμπειρίες έχετε να θυμάστε κάτι;
Νίκος: Ναι, θυμάμαι ένα τσάμπα live που είχαμε κάνει στο Θησείο με τα Κίτρινα Ποδήλατα και τις Τρεις Ευχές που είχε πάει πολύ καλά και γουστάραμε πολύ. Επίσης ένα άλλο live που άρεσε σε όλους μας ήταν μια συναυλία στο Mικρό Mουσικό Θέατρο με Jay Allen και Le Page.

Στο Μικρό Μουσικό η σκηνή είναι μικρή, στη Γερμανία μεγάλη. Τι προτιμάτε; Αρένα ή μικρό club;
Παύλος: Θα έλεγα τη μεγάλη σκηνή της αρένας, λόγω κινητικότητας, μπορείς να περπατάς και αυτό βοηθάει πολύ στη σκηνική παρουσία. Αν κάποια στιγμή γίνουμε μεγάλοι, σίγουρα θα νοσταλγούμε τα μικρά clubs, αλλά για την ώρα η εμπειρία της μεγάλης σκηνής είναι άλλο πράγμα.

Με δισκογραφικές έχετε μιλήσει; Πως σκοπεύετε να κινηθείτε από εδώ και πέρα;
Νίκος: Ναι, μιλήσαμε με μια μεγάλη indie ελληνική εταιρία και τους άρεσε το υλικό μας και βρισκόμαστε σε συζητήσεις. Παράλληλα σκεφτόμαστε να ηχογραφήσουμε και κάποια άλλα κομμάτια μόνοι μας, για να συμπληρωθεί το lp και μέχρι τότε βλέπουμε. Όταν είχαμε κερδίσει και το διαγωνισμό παλαιότερα, είχαμε μιλήσει και με άλλες εταιρίες, αλλά σίγουρα τα πράγματα είναι δύσκολα.

Η φάση με Soundwave, Schoolwave κτλ. πιστεύετε πως βοηθάει τη σκηνή; Ή απλά είναι άλλη μια ευκαιρία κάποιων να κερδίσουν από τους φίλους των συγκροτημάτων;
Νίκος: Ε, σίγουρα παίζει και αυτό, αλλά όπως και να έχει festivals τέτοιου τύπου πιστεύω πως βοηθάνε τη σκηνή, γιατί μέσα από είκοσι μπάντες θα αναδειχθούν και 1-2 που θα είναι πραγματικά καλές και έτσι μπορεί κάπως να ξεκινήσουν την καριέρα τους. Το Rockwave από την άλλη βελτιώνεται διαρκώς, αλλά χρειάζεται λίγο πιο φρέσκα ονόματα και λίγο χαμηλότερο εισιτήριο.

Πιστεύετε πως υπάρχει rock n roll κοινό στην Ελλάδα, κοινό για τους Raintear; Γιατί προσωπικά πιστεύω πως έχουμε μόνο μεταλλάδες και alternativeάδες...
Νίκος: Ναι, δεν έχεις άδικο. Απλά ελπίζουμε να υπάρχει κοινό και για εμάς, να είναι εκεί έξω και να μας στηρίξει. Γενικά πάντως ο κόσμος δύσκολα σηκώνεται να έρθει σε ένα live.
Παύλος: Και η πλάκα είναι πως αν ήμασταν ακριβώς οι ίδιοι, με την ίδια μουσική, αλλά είχαμε κάνει κάτι γνωστό, εκεί που τώρα μαζεύουμε 100 άτομα στις συναυλίες μας, θα μαζεύαμε 1000. Γιατί έτσι λειτουργεί το hype.

Μιας και διαθέσατε το ep σας δωρεάν για download, πείτε μου, είσαστε ευχαριστημένοι από την ανταπόκριση του κόσμου;
Παύλος: Ναι, πάρα πολύ. Το ep έχει πάνω από 3.500 downloads από τον Αύγουστο του 2008 που το ανεβάσαμε.
Νίκος: Γενικά προς το downloading κινείται η δισκογραφία. Οι κανονικές πωλήσεις μπορεί να πέφτουνε, αλλά οι πωλήσεις μέσω itunes ανεβαίνουν συνέχεια. Άρα πάμε προς τα εκεί, αν και όπως πάντα, η Ελλάδα είναι λίγο πίσω και σε αυτό τον τομέα. Η διάθεση του ep μας δωρεάν ήταν συνειδητή επιλογή και μας δικαίωσε.

Μέσω του internet ο κόσμος αποθρασύνεται και γίνεται συχνά υπερβολικά αγενής, λόγω της απόστασης και της ανωνυμίας. Έχετε δεχτεί κάποιο κακεντρεχές σχόλιο που να σας πείραξε; Πως αντιδράσατε;
Νίκος: Ναι, ήταν ένας τύπος που μας έβριζε στα σχόλια ενός video μας στο youtube. «Τι μουσική είναι αυτή που παίζετε, δεν έχετε είδος, σταματήστε να γράφετε μουσική» και άλλα τέτοια. Ε ok, δε δώσαμε και πολλή σημασία.
Παύλος: Όπως και να έχει, και τα άσχημα σχόλια ενδιαφέρον έχουν. Αρκεί να γίνονται από σοβαρά άτομα.

Ποιες μπάντες έχετε ξεχωρίσει από την ελληνική underground σκηνή;
Νίκος: Τους Jay Allen και τους Le Page που είναι και οι δύο φίλοι μας. Τους Sugah Galore, που είναι επίσης καλή μπάντα. Δυστυχώς υπάρχουν πολλές καλές μπάντες, αλλά όχι τόσος πολύς κόσμος για να τις ακούει όλες.
Παύλος: Επίσης πρέπει να αναφέρουμε τους Mama Kin.

Σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα polls του rocking.gr ο κόσμος απεφάνθη πως το κοινό δεν έχει rock μουσική παιδεία. Δηλαδή ότι το ευρύ κοινό ακούει δέκα-είκοσι γνωστά σχήματα και σταματά εκεί. Τι γνώμη έχετε;
Νίκος: Σίγουρα ο περισσότερος κόσμος ακούει το mainstream. Υπάρχει όμως και ένα «άλλο» κοινό που ακούει πιο εξειδικευμένα πράγματα, αλλά είναι κάπως εξαφανισμένο, δεν πολυυπάρχει, δεν ακούγεται.
Παύλος: Με την όλη διάθεση των free press θεωρώ πως πλέον είναι κάτι σα μόδα να υπερεξειδικεύεσαι. Δηλαδή είναι της μόδας να ακους όλο και πιο άκυρα πράγματα, ακόμα και μπάντες που δεν υπάρχουν καν (γέλια)!
Νίκος: Δηλαδή αν εμείς τώρα σου λέγαμε πως είμαστε "new rave" θα είχαμε αύριο 10.000 downloads, μόνο και μόνο λόγω του hype. Θα έγραφε και το free press «η νέα μεγάλη ελπίδα του new rave» και ο κόσμος θα τρελαινόταν μόνο και μόνο επειδή κάποιος έγραψε στο σωστό μέρος κάτι πολύ κουφό.



Ναι όμως αυτό το hype δεν δημιουργεί και ένα κοινό;
Νίκος: Ναι, σίγουρα. Απλά εμείς δε μπορούμε να το πούμε αυτό για τη μουσική μας, δεν ξέρουμε τι να πούμε.

Δηλαδή αν αύριο έβγαινε ένα free press και έγραφε «η νέα μεγάλη ελπίδα του rock n roll της Αθήνας είναι οι Raintear», θα σε χάλαγε;
Παύλος: Καθόλου δε θα με χάλαγε! Πιθανότατα όμως δε θα μου άξιζε, καθώς υπάρχουν σχήματα που κάνουν το ίδιο περισσότερο καιρό. Πάντως επειδή έχω εμπιστοσύνη στις ικανότητες της μπάντας, αν δημιουργούταν ένα hype που είχε ως αποτέλεσμα να μας ακούσει περισσότερος κόσμος, ε αυτό θα ήταν πολύ καλό.
Νίκος: Γιατί από τις αντιδράσεις του κόσμου θα καταλαβαίναμε και εμείς αν αξίζουμε ή αν θα έπρεπε να τα παρατήσουμε και να πάμε σπίτια μας.

Και αν σας άκουγαν λόγω του hype και άτομα άσχετα με τη μουσική ή με τη rock μουσική; Δηλαδή βγαίνει πχ. η Monika, η οποία παρεμπιπτόντως μου αρέσει πολύ, την προωθούν και δύο μέσα και στη συνέχεια βγαίνει ο κάθε καημένος και λέει πως ακούει και Monika. Θα σας πείραζε κάτι τέτοιο;
Παύλος: Ναι, εμείς δεν έχουμε κολλήματα. Μουσικοί είμαστε, μουσική γράφουμε, για τον κόσμο. Όποιος θέλει ας μας ακούσει. Δε με νοιάζει. Αν του αρέσω, ας με ακολουθήσει, ακόμα και λόγω του hype.

Ευχαριστώ πολύ παιδιά και καλή συνέχεια.