Christoffear

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ενδεχομένως να πρόλαβαν την αργείτικη μπάντα Hedon Cries, η οποία «σήκωσε αρκετή σκόνη» στις αρχές του 2000, αλλά έκτοτε την πρόλαβε η λήθη. Πραγματικά, το "Affliction's Fiction" και το αρκετά άγουρο, αλλά γεμάτο συγκινήσεις, ντεμπούτο, "Hate Into Grief" είναι δύο μικρά διαμαντάκια της εγχώριας death metal σκηνής. Δυστυχώς, εδώ και κοντά μια δεκαετία, η μπάντα του Χριστόφορου Μπούφα είχε εξαφανιστεί, αλλά ο ίδιος, καθώς φαίνεται, δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα.

Οι Christoffear είναι ουσιαστικά η συνέχεια της ελληνικής underground μπάντας. Οι τελευταίοι έριξαν και επίσημα τίτλους τέλους μετά από είκοσι χρόνια και τρεις δίσκους, ενώ ο «εγκέφαλος» του σχήματος προχώρησε στη δημιουργία του νέου σχήματος. Η αλήθεια είναι ότι ηχητικά τα δύο συγκροτήματα δεν απέχουν ιδιαίτερα, ενώ και η υψηλή ποιότητα των συνθέσεων έχει παραμείνει. Έχοντας εντρυφήσει για πολλά χρόνια στη μελωδική death metal σκηνή των '90s και αρχών των '00s, ο Χριστόφορος έχει μαεστρικά αποφύγει τα κλισέ του ιδιώματος, που πολλοί καταξιωμένοι μουσικοί δεν κατάφεραν να κάνουν.

Οι συνθέσεις φαίνονται δουλεμένες, χωρίς αναμασήματα και περιττές στιγμές για να γεμίσει σε διάρκεια ο δίσκος. Οι έντονες αναφορές, εκτός των άλλων, στη σκανδιναβική - τόσο τη σουηδική, όσο και τη φινλανδική - σκηνή προσθέτουν μια επιπλέον νότα μελαγχολίας στο όλο εγχείρημα. Αν και σε γενικότερα πλαίσια, ο ρυθμός κρατιέται σε υψηλά επίπεδα, δεν λείπουν και τα πιο ατμοσφαιρικά σημεία, όπως στο σχεδόν οκτάλεπτο "Hang Loose", όπου φανερώνεται η λατρεία για τους My Dying Bride. Προσωπικά, διέκρινα και αρκετές επιρροές ακόμα και από Septic Flesh της προ "Revolution D.N.A." εποχής και χάρηκα ιδιαιτέρως. Για παράδειγμα, έχοντας ακούσει τα "Marble Smiling Face" και "Woman Of The Rings" δεν γίνεται να μην ταξιδέψεις στο παρελθόν με το "Death Toll". Η αλήθεια είναι ότι όπως κάποτε και οι παγκοσμίου φήμης πλέον Flesh, έτσι και οι Christoffear αξιοποιούν στο έπακρο τις αρμονικές μελωδίες στις κιθάρες. Σαφώς και το χαρακτηριστικό αυτό είναι άμεση αναφορά και σε πιο κλασικες χεβιμεταλικές φόρμες διάσημων κιθαριστικών διδύμων.

Και για να μην «βλογάμε τα γένια μας» μόνο, αν κάτι με ξενίζει ελαφρώς στο ντεμπούτο των Christoffear είναι τα προγραμματισμένα τύμπανα. Κατά τα άλλα, το "We All Have Our Daemons" είναι ένας δίσκος άξιος αναφοράς στο μελωδικό death metal του 2021, ο οποίος θα εκτιμηθεί δεόντως από φίλους των Swallow The Sun, On Thorns I Lay, Insomnium και Dark Tranquillity. Ας ελπίσουμε το πετυχημένο σενάριο του Μάριου Ηλιόπουλου με τη μετάβαση από τους Exhumation στους Nightrage, να επαναληφθεί και εδώ.

Bandcamp