Συνέντευξη: In Legend

Μέσα στην υπερεπάρκεια από τις ταμπέλες και τα υπο-ιδιώματα που χαρακτηρίζει τη σημερινή εποχή, υπάρχει άραγε χώρος για ακόμα μία μορφή μουσικής έκφρασης; Οι Γερμανοί In Legend υποστηρίζουν πως υπάρχει, και με το ντεμπούτο τους, "Ballads 'N' Bullets", έρχονται να μας συστήσουν το πρωτόγνωρο piano metal τους. Ο ιθύνων νους της μπάντας, Bastian Emig, μάς μίλησε για το υβρίδιό του, τις εμπειρίες από τη ζωή του στην Κίνα και την Αφρική, τον τρόπο να παίζεις metal χωρίς κιθάρες, αλλά και πως μπορεί μια παρτιτούρα να αποτελέσει εμπόδιο ...στο σεξ.

Γεια σου Bastian. Δεδομένου ότι οι In Legend είναι ένα ολοκαίνουριο συγκρότημα, θα ήθελες να μας δώσεις ένα μικρό βιογραφικό;
Λοιπόν, οι In Legend έχουν να κάνουν με metal, σφυροκόπημα και ...ένα πιάνο. Αποκαλούμε τη μουσική μας «hand-hammered piano craft», όμως δε βγαίνει μεγάλο νόημα από αυτή την περιγραφή, πρέπει να μας ακούσεις για να καταλάβεις. Είμαστε τρία μέλη, ο Daniel «the bass cyclone» Wicke στο μπάσο, ο Dennis «the drumming tornado» Otto στα τύμπανα και o Bastian «the vortex generating super operator» Emig -δηλαδή εγώ- στο πιάνο και τα φωνητικά.

Θέλεις να μας πεις μερικά πράγματα σχετικά με τις διαδικασίες σύνθεσης και ηχογράφησης του "Ballads 'N' Bullets";
Πέρασα ένα χρόνο στην Κίνα κατά το 2006, όπου είχα αρκετό χρόνο ανάμεσα στις μπάντες στις οποίες συμμετείχα, ώστε να δουλέψω πάνω στη μουσική των In Legend. Υπήρχε επίσης το γεγονός ότι η Κίνα αποτέλεσε για μένα ενός είδους επιρροή για να εκφράσω τη μουσική που είχα στο μυαλό μου. Όταν γύρισα στη Γερμανία μπήκα στους Van Canto, στην αρχή ως session drummer και αργότερα ως επίσημο μέλος. Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του άλμπουμ "Hero", ο Charlie Bauerfeind ενδιαφέρθηκε για τον ήχο μου και προσφέρθηκε να με βοηθήσει. Ηχογράφησα τα τύμπανα μαζί του και ήταν καταπληκτική εμπειρία!

Ξεκίνησες να παίζεις πιάνο στην ηλικία των έξι ετών. Για πόσο καιρό «ζούσαν» οι In Legend στο μυαλό σου; Τα τραγούδια στο άλμπουμ προέρχονται αποκλειστικά από παλιές σου ιδέες;
Ως συνθέτης δε μπορώ παρά να γράφω μουσική όλη μέρα. Όμως στο "Ballads 'N' Bullets" ήταν η πρώτη φορά που ήθελα πραγματικά να εκπροσωπήσω τον εαυτό μου. Πριν δημιουργήσω τους In Legend έγραφα μουσική και στις μπάντες που ήμουν, όμως αυτή τη φορά ήταν πολύ πιο προσωπικό. Οπότε ναι, κάποια τραγούδια όπως το "Prestinate" ή το "Universe" είναι κάπως παλιότερα, αντιθέτως τα "Life Is Up To You" και "Stardust" ολοκληρώθηκαν κυριολεκτικά μέσα στο στούντιο.

Μπορείς να κατονομάσεις κάποιους από τους πιανίστες / συνθέτες που σε επηρέασαν περισσότερο;
Υπάρχουν πάρα πολλές επιρροές που απολαμβάνω στη ζωή μου. Ωστόσο, πρέπει να ομολογήσω ότι δεν έχω συγκεκριμένες προτιμήσεις σε μουσικούς. Μου αρέσουν οι χαρισματικοί άνθρωποι στη μουσική, αυτοί που είναι σε θέση να βγάζουν ένα δικό τους ήχο. Δεν εντυπωσιάζομαι εύκολα από κάποιον βαρετό τύπο που βλέπει το μουσικό του όργανο σαν ένα κομμάτι αθλητικού εξοπλισμού, επιδεικνύοντας την ταχύτητα με την οποία μπορεί να κινεί τα δάχτυλά του... Αυτό που μένει στο τέλος είναι το τι καταφέρνεις να εκφράσεις.

Στον κόσμο της rock και metal μουσικής ποιοί είναι οι ήρωές σου;
Οι αγαπημένοι μου είναι οι In Flames και οι Metallica. Αλλά υπάρχουν πολλά συγκροτήματα που μου αρέσει να ακούω, όλα ξεκίνησαν από τους Iron Maiden (φυσικά) κι αργότερα ερωτεύτηκα τους Machine Head, τους Testament, τους Blind Guardian, τους Motörhead και πολλούς άλλους. Σήμερα μπορώ να ακούσω οτιδήποτε, από Amon Amarth έως και Armand Amar...

Αλήθεια, πώς κατάφερες να δημιουργήσεις metal μουσική χωρίς καθόλου κιθάρες;
Αυτό μας φέρνει στην ερώτηση «τι ακριβώς υποτίθεται ότι είναι το metal;»... Κατά την προσωπική μου άποψη, το metal έχει να κάνει περισσότερο με την ενέργεια και το attitude. Σημαίνει να έχεις τα κότσια να ζεις τη ζωή σου όπως ακριβώς θέλεις. Και πιστεύω ότι το να δημιουργείς μία μπάντα με πιάνο που να μπορεί να αποκαλεί τον εαυτό της «metal μπάντα» θέλει πολλά κότσια! Για παράδειγμα, τα drums στη μουσική μας είναι αγνό metal. Έγραψα τα σημεία στα drums αμέσως μετά τις ηχογραφήσεις για τα αντίστοιχα των Van Canto και πιστεύω ότι η ενέργειά τους είναι διάχυτη σε ολόκληρο το άλμπουμ. Όλοι μας έχουμε συνηθίσει να ακούμε παραμορφωμένες κιθάρες και σίγουρα τις λατρεύω κι εγώ. Δε σημαίνει ότι είμαι σε κάποια αποστολή που προσπαθώ να τις ξεφορτωθώ, αλλά δυστυχώς δε μπορώ να παίξω κιθάρα. Παίζω πιάνο και τύμπανα και αγαπώ αυτό που κάνω, όπως επίσης λατρεύω να γράφω μουσική. Να σταματήσω να συνθέτω τραγούδια, απλά επειδή δεν παίζω το τυπικό όργανο του είδους; Όχι βέβαια! Πιστεύω ότι η μουσική είναι πολλά περισσότερα από τα μέλη μιας μπάντας. Πρέπει να είμαστε αρκετά τολμηροί και να ακολουθούμε το ένστικτό μας.

Bastian, είσαι ένας αυτοδίδακτος μουσικός, σωστά; Πότε σου δημιουργήθηκε για πρώτη φορά η ιδέα να παίξεις metal με το πιάνο σου και πώς ακριβώς το έκανες πράξη;
Από τότε που έγραφα κομμάτια για διάφορα συγκροτήματα, έπρεπε με κάποιον τρόπο να κάνω τους κιθαρίστες να καταλάβουν όχι μόνο τη μελωδία, αλλά και τη δυναμική που είχε κάθε ένα απ' αυτά τα μέρη. Μετά από λίγο έφτασα σε ένα σημείο όπου δεν ήταν το πιάνο αυτό που θα διέψευδε τις προσδοκίες μου, συνέβαινε το αντίστροφο. Εξαρτάται πάντα από τον τρόπο που παίζεις ένα μουσικό όργανο. Για παράδειγμα, οι Rammstein χρησιμοποιούν την κιθάρα με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο από τους Rolling Stones. Έτσι, υπάρχουν εξίσου πολλοί τρόποι για να παίξεις πιάνο. Στη συνέχεια, έμαθα σιγά-σιγά προς τα πού να κινούμαι και με ποιόν τρόπο να επιτυγχάνω το μεγαλύτερο αντίκτυπο.

Όπως πληροφορούμαι από το βιογραφικό σου, μέχρι και σήμερα δε μπορείς να διαβάσεις παρτιτούρες. Πώς μετέτρεψες αυτή την αδυναμία σου σε προτέρημα, όσον αφορά στη σύνθεση;
Βασικά, είναι ωραίο να τραβάς κάποια προσοχή παίζοντας metal χωρίς κιθάρες, όμως δεν ήταν ποτέ αυτός ο σκοπός μου, να ανακαλύψω το νέο είδος του «piano metal» (έτσι κι αλλιώς, ποτέ δε μου άρεσε αυτή η περιγραφή). Όμως το πιο σημαντικό είναι οι συνθέσεις. Υπάρχουν αρκετοί που εστιάζουν στον ήχο και αδιαφορούν για τα τραγούδια. Αλλά αυτά είναι που θα σε κάνουν να χτυπηθείς, όχι το lineup μιας μπάντας ή το γεγονός ότι αυτός που τα γράφει δεν ξέρει να διαβάζει παρτιτούρες. Δεν ξέρω αν τα τραγούδια μου θα ήταν τελείως διαφορετικά εάν ήξερα να τις διαβάζω, αλλά το αμφιβάλλω. Γιατί όταν γράφεις μουσική πρέπει να εστιάζεις στο αυτί και στην καρδιά σου, αν αυτό που κάνεις σε αγγίζει. Για μένα το να προκαλώ τα αυτιά μου αντί για τα μάτια μου αποτελεί μία λύση η οποία μου κάνει μια χαρά.

Όμως, δεν υπάρχουν πραγματικά μειονεκτήματα σχετικά με αυτό;
Δεν αρνούμαι ότι αν ήξερα να διαβάζω παρτιτούρες ενδεχομένως να είχα βοηθηθεί τότε που προσπαθούσα να μάθω. Αλλά για να μπορέσεις να εκφραστείς μέσω ενός οργάνου, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να το ακούς, τίποτα άλλο. Πάρε για παράδειγμα μία ξένη γλώσσα˙ όταν ήμουν στην Κίνα δεν ήταν τα βιβλία αυτά που μου έμαθαν τη γλώσσα, απλά άκουγα τους Κινέζους να μιλάνε μέρα με τη μέρα και προσπαθούσα να πιάσω το νόημα. Σίγουρα βοηθάει όταν βλέπεις και ακούς αυτό που κάνεις την ίδια στιγμή, όμως αυτοί που μπορούν να «παίξουν» πιάνο μόνο όταν έχουν μπροστά τους ένα χαρτί με νότες, χάνουν όλο το νόημα αυτού του πανέμορφου οργάνου, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου. Είναι σαν δύο άνθρωποι που κάνουν σεξ, αλλά όχι μεταξύ τους, γιατί υπάρχει μία τεράστια «παρτιτούρα» ανάμεσά τους, που εμποδίζει τον ένα να αντιληφθεί την ύπαρξη του άλλου.

Μεγάλωσες στην Αφρική, και συγκεκριμένα στην Μπουρκίνα Φάσο. Είχε αυτό το περιβάλλον επιπτώσεις στην αντίληψή σου για τη μουσική;
Όχι στη μουσική που παίζω, αλλά στον τρόπο που παίζω μουσική. Πάντοτε με γοήτευε το ότι ένα μάτσο τύμπανα μπορούν να δημιουργήσουν τόση ενέργεια. Είναι το σύνολο που το καθιστά δυνατό, όλοι χρειάζονται ένα ταίρι για να λάμψουν με το δικό τους τρόπο. Δεν είναι καθόλου περίεργο ότι τα υπόλοιπα μέλη της φυλής έπεφταν σε έκσταση... Και, εκτός αυτού, οι αφρικανικοί ρυθμοί είναι πολύ διαφορετικοί για τη δική μας κατανόηση, είναι συναρπαστικοί.

Στο διάστημα που έζησες στην Κίνα τι εμπειρίες συνέλεξες;
Η Κίνα ήταν μία υπέροχη εμπειρία. Προσωπικά, χρειάστηκα έναν ολόκληρο χρόνο για να φτάσω στον πυρήνα του εαυτού μου και να καταλάβω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Ξέρεις, νομίζουμε ότι γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον, όμως το να είσαι απομονωμένος από όλους τους γνωστούς σου σε κάνει να σταματάς να συμπεριφέρεσαι μέσω κάποιον συγκεκριμένων ρόλων. Είσαι απλά εσύ και ο εαυτός σου. Μετά από κάποιο διάστημα θα αρχίσεις να παρατηρείς μία φωνή και θα συνειδητοποιήσεις ότι βρισκόταν πάντα εκεί. Σου μίλαγε σε όλη σου τη ζωή, αλλά ίσως οι φωνές των άλλων ανθρώπων ήταν πιο δυνατές. Προτείνω να ακούτε προσεκτικά αυτή τη φωνή και να παίρνετε τις συμβουλές της στα σοβαρά. Σας ξέρει καλύτερα απ' όσο νομίζετε!

Δε σκέφτηκες ποτέ να βγάλεις ένα άλμπουμ με διασκευές, όπως είχαν κάνει οι Apocalyptica στο ξεκίνημά τους με τραγούδια των Metallica;
Χμ... εγώ όχι, αλλά όλες οι εταιρίες με τις οποίες διαπραγματευτήκαμε το ήθελαν. Κι έτσι ξαναγυρνάμε σ' αυτό που έλεγα για την έκφραση. Αν ήταν μόνο για το πιάνο, τότε ναι, θα είχε νόημα να κάνω διασκευές. Πάρε για παράδειγμα τους Van Canto˙ η διασκευή τους στο "Battery" ήταν πολύ σημαντική, αφού ο κόσμος ήξερε το τραγούδι και μπορούσε να αφοσιωθεί στον ήχο. Έδωσαν στον κόσμο να καταλάβει τι μπορούσαν να κάνουν με τις φωνές τους. Όμως στους In Legend δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου, να έχω ένα ακόμα metal-project-χωρίς-κιθάρα. Τα τραγούδια μου είναι ο τρόπος με τον οποίο αισθάνομαι τη μουσική. Αν αντί για πιάνο έπαιζα μπάντζο, τότε θα μιλάγαμε για «μπάντζο metal», ή και όχι, ποιός ξέρει... Ίσως να ετοιμάσουμε μία διασκευή στο μέλλον, αλλά αν το κάνουμε, θα γίνει μόνο επειδή θα μπορέσει να ταιριάξει με την θεματική μας, όχι απλά για να δώσουμε στο πιάνο έναν πιο άτυπο ρόλο.

Υπάρχουν σχέδια για ζωντανές εμφανίσεις; Αποτελούν εύκολη αποστολή οι συναυλίες για τους In Legend;
Από τη στιγμή που λατρεύουμε να είμαστε πάνω σκηνή, ναι. Αυτό τον καιρό σχεδιάζουμε τα συναυλιακά της υπόλοιπης χρονιάς και του 2012. Κάναμε δύο πολύ επιτυχημένες περιοδείες στη Γερμανία μαζί με τους Van Canto και θέλουμε να επιστρέψουμε στις συναυλίες το συντομότερο δυνατόν. Πάντως, δεδομένου ότι οι περισσότερες εταιρίες πιάνων πρέπει να έχουν δει το βίντεο του "Pandemonium", θα είναι δύσκολο να μας δώσουν κάποια χορηγία... Ίσως θα έπρεπε να απευθυνθούμε σε μία εταιρία με βαριοπούλες καλύτερα!

Είσαι μέλος της μοναδικής metal a cappella μπάντας, των Van Canto, όπου παίζεις drums. Θα έλεγες ότι η ιδιαιτερότητα τους σε ενέπνευσε ώστε να φτιάξεις το δικό σου ιδιαίτερο συγκρότημα;
Όχι, οπωσδήποτε όχι. Η μουσική και το όραμα των In Legend προϋπήρχαν κατά πολύ των Van Canto. Όμως, αφού ο Stef, ο ιδρυτής της μπάντας, κι εγώ είμαστε κολλητοί, βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον. Έτσι, ήταν ξεκάθαρο ότι θα υποστηρίζαμε την προσπάθεια των Van Canto στις αρχές τους και θα ξεκινούσαμε την αντίστοιχη των In Legend όταν οι πρώτοι θα είχαν ήδη σταθεί στα πόδια τους. Πάντως χαίρομαι που έχω περάσει από αυτή την κατάσταση του metal-χωρίς-κιθάρες, αφού τώρα πια είμαι συνηθισμένος σ' αυτήν.

Ποιό είναι το μεγαλύτερο σου επίτευγμα μέχρι σήμερα; Θα μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο αν δεν είχες τη μουσική σου;
Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Πιστεύω πως το πιο μεγάλο μου επίτευγμα ως μουσικός είναι ότι ποτέ μου δεν πιέστηκα να παίξω μουσική που δε μου αρέσει, όπως να παίζω πιάνο σε γάμους ή σε κάποιο εμπορικό pop συγκρότημα. Επίσης το ότι είμαι ακόμα ικανός να διαχειρίζομαι τη ζωή μου με τρόπο τέτοιο ώστε να μου επιτρέπει να συνεχίζω την ενασχόλησή μου με τη μουσική. Εννοώ, ως δουλειά είναι σκατά. Δεν πουλάμε δίσκους πια. Ο περισσότερος κόσμος δεν ξέρει ότι το να φτιάχνεις μουσική σήμερα κοστίζει λεφτά, νομίζει ότι η μουσική είναι κάτι σαν εγγενές δικαίωμα του καθενός. Λες και θα πήγαινα ποτέ σε ένα φούρνο και θα έπαιρνα ένα καρβέλι ψωμί χωρίς να πληρώσω επειδή απλά πεινάω. Μετά είναι κι αυτές οι τακτικές των εταιριών, που είναι επίσης περίεργες ώρες-ώρες. Και τέλος, σχεδόν κάθε χώρα υποφέρει από οικονομική κρίση, πράγμα που κάνει όλο και πιο δύσκολο για τον κόσμο να έχει λεφτά για συναυλίες, και πάει λέγοντας... Απ' την άλλη μεριά, τι πρέπει να κάνεις; Να βρεις κάτι διαφορετικό απλά και μόνο επειδή οι συνθήκες δεν είναι τόσο ευνοϊκές; Με τίποτα ρε φίλε, θα προτιμούσα να παίζω στο πεζοδρόμιο και να είμαι ευτυχισμένος, παρά να είμαι σε μια δουλειά που να μη μπορώ να αναγνωρίσω τον εαυτό μου.

Αυτά από μένα Bastian, σ' ευχαριστώ για το χρόνο σου! Τα τελευταία λόγια δικά σου.
Εγώ σ' ευχαριστώ! Λοιπόν, αν υπάρχει κόσμος στην Ελλάδα που να του αρέσει το πάθος στη μουσική, είστε ευπρόσδεκτοι να ακούσετε τα τραγούδια μας! Θα θέλαμε πολύ να επισκεφτούμε τη χώρα σας κάποια μέρα και σας υπόσχομαι ότι θα σας δώσουμε ένα γαμάτο show!

Βαγγέλης Ευαγγελάτος