Συνέντευξη Asphyx

Οι Asphyx αποτελούν μια από τις ιστορικότερες και εμβληματικότερες μπάντες στη ιστορία του death metal. Είναι χαρακτηριστικό ότι συνεχίζουν και κυκλοφορούν άλμπουμ τα οποία μπορούν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό των οπαδών τους. Με αφορμή την επικείμενη κυκλοφορία του καινούριου τους δίσκου είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον frontman της μπάντας, Martin van Drunen. Λαλίστατος, διαβάστε τι μας είπε για το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον των Asphyx.

Πρώτα από όλα συγχαρητήρια για ένα ακόμα σπουδαίο άλμπουμ. Πόσο διάστημα δουλεύατε για την ολοκλήρωσή του;
Ευχαριστώ. Ξεκινήσαμε να το δουλεύουμε αμέσως μετά το "Death... The Brutal Way". Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι τρία χρόνια, αλλά ουσιαστικά θα έλεγα χρειαστήκαμε δύο χρόνια, χωρίς όμως να υπάρχει η πίεση να το ολοκληρώσουμε σε μια καθορισμένη χρονική περίοδο. Γράφαμε κάποια τραγούδια ή κάποια riff και μετά από κάποιο διάστημα συνεχίζαμε μόνο όταν είχαμε αρκετό υλικό και είμασταν σίγουροι ότι είχαμε κομμάτια που θέλαμε και μπορούσαν να συμπεριληφθούν στον δίσκο.

Κάνατε μικρά βήματα κάθε φορά.
Ακριβώς, το κάναμε πολύ χαλαρά γιατί έτσι μάλλον λειτουργεί καλύτερα για όλους.

Υπήρξαν ενδιαφέροντα ή αστεία περιστατικά που θα άξιζαν αναφοράς κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του άλμπουμ;
Υπήρχαν αρκέτα αστεία. Όταν έκανα τα φωνητικά στο Παρίσι, ο Paul (σ.σ. Baayens) έστειλε τα αρχεία με τα τύμπανα και τις κιθάρες. Έτσι γίνεται σήμερα. Όταν ετοιμαζόμουν για την ηχογράφηση διαπίστωσα στη μέση του τραγουδιού ότι δεν υπήρχαν κιθάρες και θα έπρεπε απλά εγώ να κάνω τα φωνητικά πάνω από τα τύμπανα. Επίσης, όταν έκανα τα φωνητικά ο ιδιοκτήτης του studio λάμβανε μεγάλο feedback απο τα ακουστικά και εξεπλάγη, καθώς δεν του είχε ξανατύχει κάποιος να τραγουδάει τόσο δυνατά και ακραία και αυτός να είναι αναγκασμένος να υπομείνει κάτι τέτοιο (γέλια).

Σε σύγκριση με τους προηγούμενους δίσκους της μπάντας, εντοπίζεις διαφορές μεταξυ αυτών και του "Deathhammer";
Ναι, σίγουρα υπάρχουν. Σε ό,τι έχει να κάνει με τις συνθέσεις των τραγουδιών, αυτά είναι τα πιο «ώριμα» και ολοκληρωμένα κομμάτια που έχουμε γράψει ποτέ. Οπωσδήποτε είναι μια εντελώς διαφορετική περίοδος. Δεν μπορείς να συγκρίνεις το "Deathhammer" με το "The Rack", ήταν μια εντελώς διαφορετική εποχή. Ήμασταν πολύ νεότεροι, ηχογραφούσαμε τους δίσκους σε τρεις ημέρες, ενώ τώρα πήραμε τον χρόνο μας. Η διαδικασία γίνεται με διαφορετικό τρόπο, αφού επεξεργαζόμαστε τις ιδέες μας πολύ περισσότερο και έχουμε κατά νου τι ακριβώς επιδιώκουμε και με βάση αυτό δουλεύουμε. Τώρα πια έχουμε τον ήχο που ακριβώς θέλουμε και θεωρώ ότι με την μίξη πετύχαμε τον πιο δυνατό ήχο που είχαμε ποτέ. Αυτό φαίνεται τόσο στις κιθάρες, όσο και στα drums που έχουν το βάρος που ζητούσαμε. Για να ολοκληρώσω την εικόνα, η ατμόσφαιρα μέσα στην μπάντα δεν ήταν ποτέ τόσο καλή όσο είναι τώρα. Υπάρχει ένας ενθουσιασμός και ευχαρίστηση για αυτό που κάνουμε και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι από αυτήν την κατάσταση και το τελικό αποτέλεσμα.

Αυτό αφήνει την υπόσχεση ότι θα σας έχουμε για αρκετά χρόνια ακόμα.
Το ελπίζουμε. Είμαστε πολύ καλά τώρα.

Τα φωνητικά σου είναι για μια ακόμα φορά εντυπωσιακά. Πώς μπορείς και τραγουδάς με αυτό το brutal στυλ όλα αυτά τα χρόνια; Δεν αντιμετώπισες ποτέ κάποιο πρόβλημα με τη φωνή σου;
Όχι, ποτέ. Μερικές φορές μπορεί να έχεις κάποιο πρόβλημα, όπως συνέβη σε ένα-δυο show με τους Hail Of Bullets στην Ολλανδία και την επόμενη ημέρα στη Γερμανία, όπου διαπίστωσα στο soundcheck ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά το ξεπέρασα γρήγορα και στο τέλος δεν υπήρξε κάποιο πρόβλημα στη συναυλία. Εξασκώ τη φωνή μου κάθε εβδομάδα επειδή κάθε εβδομάδα έχουμε συναυλίες, αλλά είναι καλό να κάνεις κάποια διαλείμματα και να μην κουράζεις την φωνή σου συνέχεια. Τώρα πια προσπαθώ να μην έχω γεμάτο πρόγραμμα μέσα στην εβδομάδα. Υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορεί να σε επηρεάσουν, όπως είναι ο κλιματισμός, κάτι που διαπίστωσα πηγαίνοντας για κάποιες συναυλίες στις ΗΠΑ, στο Maryland, όπου μετά από δέκα ώρες στο αεροπλάνο, με τον όχι φρέσκο αέρα, βγήκα κατευθείαν στο ζεστό κλίμα της περιοχής και μετά στο κλιματιστικό του ξενοδοχείου. Αλλά αυτό είναι κάτι που μπορεί να εξηγηθεί. Από εκεί και πέρα, αυτό που κάνω είναι να εξασκώ τη φωνή μου ακολουθώντας φυσιολογικούς ρυθμούς.

Παρακολουθώ τους Asphyx για περισσότερα από είκοσι χρόνια και αισθάνομαι ότι η μπάντα ακόμα διαθέτει έμπνευση και η μουσική σας απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί βαρετή. Ποιές είναι οι κυριότερες πηγές έμπνευσης για την μπάντα, ώστε να δημιουργεί τέτοια μουσική;
Ένα από τα πράγματα που μας έχει βοηθήσει είναι ότι έχουμε νέες προσθήκες. Έχουμε αλλαγές στη θέση του κιθαρίστα, κάτι το οποίο φέρνει νέο αέρα. Σίγουρα ο τρόπος που παίζει ο Paul διαφέρει από αυτόν του Eric (σ.σ. Daniels), χωρίς βέβαια να αλλάζει τον χαρακτήρα των Asphyx. Ο Paul είναι νεότερος από εμένα και τον Bob (σ.σ. Bagchus), που έχουμε ακούσματα από παλιότερα συγκροτήματα, οπότε όταν ακούει κάτι από το παρελθόν που δεν το γνωρίζει, το παίρνει σπίτι, το ακούει και μέσα από αυτό μπορεί να αντλήσει νέα στοιχεία και τα συνδυάζει με τις δικές του ιδέες και ακούσματα. Πολλές φορές η μουσική προκύπτει από την θεματολογία και την ατμόσφαιρα που θέλουμε να δημιουργήσουμε σε ένα τραγούδι, είτε αυτό μπορεί να είναι brutal ή apocalyptic. Για μας αυτός είναι ένας φυσιολογικός τρόπος να δουλεύουμε. Γενικότερα, αν ένα τραγούδι μας κάνει το κρατάμε, αν όχι το αφήνουμε. Γιατί πάνω από όλα σκεφτόμαστε ως οπάδοι. Αν δεν μας αρέσει κάτι, πιθανότατα δεν θα αρέσει και στους οπαδούς της μπάντας. Ασφαλώς και έχουμε διατηρήσει το πνεύμα της μουσικής αναλοίωτο, τόσο στον ήχο όσο και στον τρόπο που παίζουμε.

Ένα πράγμα που μου αρέσει από την μπάντα είναι αυτός ο τραχύς και βαρύς ήχος και ο οποίος έχει παραμείνει αμετάλλακτος όλα αυτά τα χρόνια. Θα ξεχώριζες κάποιο από τα άμπουμ που έχετε κυκλοφορήσει; Ποιό είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο;
Όχι τόσο σε σχέση με την μουσική, αλλά σε σχέση με την σύνθεση της μπάντας και το γενικότερα κλίμα θα έλεγα ότι είναι δύο διαφορετικοί περίοδοι. Για μένα τα δύο αγαπημένα μου είναι το "Deathhammer" και το "Last One On Earth".

Το δικό μου αγαπημένο άλμπου είναι το "Last One On Earth".
Για μας είναι ένας σημαντικός δίσκος. Αυτό το άλμπουμ είναι η βάση πάνω στη οποία αρχίσαμε να δουλεύουμε με τον Bob μετά την επανένωση, το αγαπάμε και δεν θα αλλάζαμε τίποτα από αυτό, τις βαριές κιθάρες, την σκοτεινή και doomy ατμόσφαιρά του. Ακόμα παίζουμε τραγούδια από αυτό το άλμπουμ και απο το "The Rack" ασφαλώς.

Θα ήθελα τώρα να πάμε λίγα χρόνια πίσω. Τι ήταν αυτό που οδήγησε στην επανένωση της μπάντας το 2007;
Υπήρχε μια πίεση με διαφορετική βέβαια έννοια. Πηγαίναμε σε διάφορα φεστιβάλ και επέμεναν να μας ρωτάνε τι θα κάνουμε με τους Asphyx. Εγώ και ο Bob απαντούσαμε συνέχεια όχι, όχι, όχι. Ο Eric είπε επίσης όχι. Κάποια στιγμή κάναμε μια «συνάντηση» σε ένα μπαρ με τον Paul, τον πρώτο καιρό της γνωριμίας μας, και με ρώτησε τι θα γίνει με τους Asphyx. Του είπα ότι δεν ξέρω και απάντησε ότι μπορεί αυτός να κάνει τη δουλειά (σ.σ. στην κιθάρα). Αυτό μάλλον το είπε γιατί είχε πιεί λίγο παραπάνω (γέλια). Το πρότεινα στον Bob. Ο Bob αρχικά είπε ότι κανένας δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον Eric, του πρότεινα να δοκιμάσουμε και ό,τι προκύψει. Οπότε όλοι μαζί και με τον Paul αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε. Όταν κάναμε την πρώτη πρόβα, με όχι τον καλύτερο δυνατό ήχο ασφαλώς, υπήρχε ένας ενθουσιασμός και ένα θετικό κλίμα. Μας έλειπε ένας μπασίστας βέβαια, τον βρήκαμε και έτσι ξεκινήσαμε. Πέρα από αυτά υπήρχε πάντα αυτή η ερώτηση «ποιά μπάντα θέλετε να δείτε στο φεστιβάλ της επόμενης χρονιάς;» και οι Asphyx ήταν πολλές φορές στην κορυφή της λίστας.

Μετά την επανένωση κάνατε αρκετές συναυλίες. Ποιά ήταν η αντίδραση του κόσμου, όχι μόνο στις συναυλίες αλλά και γενικότερα;
Η ανταπόκριση ήταν καλή, όχι μόνο μετά την επανένωση, αλλά πάντα ήταν πραγματικά καλή. Διαπίστωσα ότι έχουμε αφοσιωμένους οπαδούς. Εκτιμούσαν ότι προσπαθούσαμε περισσότερο από το 100%, ότι διασκεδάζαμε με αυτό που κάναμε και με το γεγονός ότι πραγματοποιούσαμε καλές ζωντανές εμφανίσεις. Δεν θυμάμαι να ήρθε ποτέ κάποιος και να είπε ότι η συγκεκριμένη συναυλία δεν ήταν καλή.

Αν δεν κάνω λάθος, η Ελλάδα είναι μέρος της επερχόμενης περιοδείας σας.
Φυσικά και είναι, τον ερχόμενο Μάιο. Έχουμε κλείσει ήδη τα αεροπορικά εισιτηρία. Είναι το Σαββατοκύριακο των γενεθλίων μου και θα είναι κάτι ιδιαίτερο για μένα. Την προηγούμενη φορά που είχαμε έρθει στην Αθήνα πιθανότατα βρεθήκαμε μπροστά σε ένα από τα καλύτερα κοινά  που είχαμε ποτέ. Ήταν πολύ ωραία στιγμή για μας.

Για προσωπικούς λόγους δεν μπόρεσα να παραβρεθώ.
Έχασες κάτι νομίζω. Κάτι περίεργο που διαπίστωσα στην Ελλάδα, την προηγούμενη φορά με τους Hail Of Bullets, είναι ότι μπορεί την ίδια ημέρα κάποιος άλλος διοργανωτής να έχει προγραμματίσει άλλη συναυλία που σημαίνει ότι ξαφνικά μπορεί να παίζουν δύο καλές μπάντες την ίδια βραδιά και να μην ξέρει ο κόσμος τι να διαλέξει. Ελπίζω να μην συμβεί αυτή την φορά.

Οι οπάδοι της μπάντας θα έρθουν σίγουρα.
Είμαι σίγουρος για αυτό. Τους θυμάμαι και από την προηγούμενη φορά. Είναι λίγες οι συναυλίες που μπορώ να θυμηθώ τα πάντα, περάσαμε πολύ ωραία.

Μπορούμε να περιμένουμε κάτι ξεχωριστό από αυτή τη συναυλία;
Συνήθως ο κόσμος τρελαίνεται (σ.σ. είπε «goes crazy») όταν παίζουμε το "The Rack". Στην Ελλάδα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Έχουμε τη συνήθεια να επεκτείνουμε το set πέρα από το προγραμματισμένο, ανάλογα με το πώς εξελίσσεται η βραδιά. Αν πραγματικά δείχνει το κοινό ότι το θέλει, του το προσφέρουμε.

Τι πιστεύεις για την σύγχρονη death metal ή γενικότερα για την extreme metal σκηνή; Παρακολουθείς τις εξελίξεις ή κάποιες μπάντες;
Κατά κάποιον τρόπο, ναι. Αλλά γενικότερα παρακολουθώ μπάντες που μου αρέσουν. Δεν μου αρέσουν και δεν με ενδιαφέρουν μπάντες που αρέσκονται σε ασταμάτητα blastbeats ή άλλες στις οποίες υπάρχουν κιθαρίστες που παίζουν το ένα riff μετά το άλλο. Για μένα δεν υπάρχει νέο ή παλιομοδίτικο death metal. To death metal είναι πάντα death metal. Υπάρχουν στην Ολλανδία νέες μπάντες οι οποίες είναι αρκετά ενδιαφέρουσες και αξίζει να τους δώσεις προσοχή. Ακόμα και από το thrash υπάρχουν ενδιαφέροντα συγκροτήματα όπως είναι οι Suicidal Angels από την Ελλάδα, οι οποίοι μου αρέσουν ιδιαίτερα. Περισσότερο λειτουργώ με το ένστικτο και παρακολουθώ μπάντες οι οποίες παίζουν το metal που θέλω να ακούσω.

Τι μπορούμε να περιμένουμε από τους Ashpyx στο μέλλον;
Πρώτα από όλα, γυρίζουμε ένα video. Αρκετά αστείο, είδαμε κάποια πρώτα αποτελέσματα. Θα υπάρξει πιθανότατα στο ίντερνετ σε έναν-δυο μήνες. Από εκεί και πέρα θα περιοδεύσουμε. Θα πάμε για πρώτη φορά στην Πορτογαλία, θα παίξουμε στο Obscene Extreme Festival στην Τσεχία και θα κάνουμε μερικά show στη Γερμανία και στην Αυστρία. Θα είμαστε κυρίως στην Ευρώπη και ίσως πάμε και στην Αμερική για να προμοτάρουμε το άλμπουμ όσο μπορούμε περισσότερο. Γενικά δεν θα κάνουμε περιοδεία των τεσσάρων-πέντε εβδομάδων. Μετά σκοπεύουμε να αρχίσουμε να δουλεύουμε σιγά-σιγά σε κάποιο καινούριο άλμπουμ.

Οι τελευταίες κουβέντες είναι δικές σου. Τι θα ήθελες να πεις στους αναγνώστες του Rocking.gr;
Ευχαριστούμε πολύ για την υποστήριξη. Ελπίζω να κάνουμε ένα ακόμα καλύτερο show ή τουλάχιστον να έρθουμε και να περάσουμε τόσο καλά όσο και την προηγούμενη φορά. Όλη η μπάντα θέλει ειλικρινά να έρθει και να παίξει στην Ελλάδα. Είναι κάτι που το εννοούμε πραγματικά.

Martin, σε ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη. Ήταν χαρά μου να μιλήσω μαζί σου. Θα σε δούμε πάνω στην σκηνή τον ερχόμενο Μάιο.
Και εγώ σε ευχαριστώ. Θα τα πούμε από κοντά στην Αθήνα.