Συνέντευξη The Ocean

«Δεν ήθελα στίχους που να μιλάνε για φάλαινες να παλεύουν με γιγάντια καλαμάρια»

Από τον Μάνο Πατεράκη, 30/04/2013 @ 11:23
Με αφορμή την τελευταία δισκογραφική τους δουλειά, "Pelagial", μιλήσαμε με τον ιθύνοντα νου των The Ocean, Robin Staps. Εκείνος, ομιλητικότατος όπως πάντα, μας μίλησε για το διπλό concept του δίσκου που ξεκινά από την επιφάνεια του πελάγους και καταλήγει στον Tarkovsky, για τις δυσκολίες του να είσαι full-time μουσικός και για το ενδιαφέρον του για τα βάθη των ωκεανών και τη φιλοσοφία.

The OceanΑς μιλήσουμε, λοιπόν, για τον τελευταίο σας δίσκο, το "Pelagial". Κάθε κομμάτι βυθίζεται όλο και περισσότερο στην άβυσσο. Θα ήθελες να μας μιλήσεις σχετικά με το concept, τις επιρροές από τον Tarkovsky και τις αναλογίες που λαμβάνουν χώρα στους στίχους του δίσκου;
Φυσικά. Ο δίσκος διχοτομείται σε δύο concept, δύο προσεγγίσεις του ίδιου πράγματος. Το πρώτο είναι ένα ταξίδι προς το βυθό του ωκεανού, μέσα από τις διάφορες ζώνες του. Αυτό είναι που προσπαθήσαμε να οπτικοποιήσουμε και να ...μουσικοποιήσουμε. Θέλαμε να φτιάξουμε ένα δίσκο που να αντικατοπτρίζει το όλο και λιγότερο φως που συναντάς καθώς κατεβαίνεις προς τον πάτο. Να ξεκινάει πιο ελαφρά και να γίνεται σταδιακά πιο βαρύ και δυνατό, δημιουργώντας κλειστοφοβική αίσθηση. Η δεύτερη πτυχή αποτελεί μια αναλογία με αυτό το ταξίδι. Δεν ήθελα στίχους που να μιλάνε για φάλαινες να παλεύουν με γιγάντια καλαμάρια (γέλια) ή με κανένα άλλο πλάσμα του ωκεανού. Θα ήταν βαρετό. Γι' αυτό αποφασίσαμε να κάνουμε μια μεταφορική προσέγγιση. Αρχικά, οι στίχοι βασίζονταν αποκλειστικά στο "Stalker" του Tarkovsky, το οποίο επίσης είναι ένα ταξίδι μέσα από διαφορετικές ζώνες. Μιλάει για τρεις ανθρώπους οι οποίοι ταξιδεύουν στην καρδιά της ζώνης όπου πραγματοποιούνται οι ευχές τους. Όσο πιο πολύ πλησιάζουν τόσο πιο πολύ τρομάζουν. Το μέρος μοιάζει δελεαστικό και συναρπαστικό στην αρχή, αλλά στο τέλος δεν ξέρουν τι πρέπει να εύχονται και τι όχι. Αυτό συμβαίνει επειδή βρίσκονται στην περιοχή των ευχών του υποσυνειδήτου, οι οποίες επίσης πραγματοποιούνται -κάτι που οι ίδιοι δεν το επιθυμούν. Πρόκειται για μια πολύ σκοτεινή ταινία. Αρχικά, οι στίχοι ήταν οι μεταφρασμένοι στα αγγλικά υπότιτλοί της, αυτούσιοι. Ταίριαζαν πολύ καλά και είχαμε ήδη ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις όταν ήρθε ο εκδότης μας και είπε: «παλικάρια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό, δεν έχετε πάρει άδεια.» Βασικά, ήμουν χαζός που πίστευα ότι μπορούσαμε να το κάνουμε επειδή το είχαμε κάνει παλιότερα. Τότε είχαμε χρησιμοποιήσει το ποίημα του Edgar Allan Poe, "The City In The Sea", αλλά επιτρεπόταν γιατί ο Poe έχει πεθάνει εδώ και πάνω από 70 χρόνια. Τελικά, έγραψα στο ρωσικό κινηματογραφικό στούντιο αλλά δεν απάντησαν ποτέ, συνεπώς έπρεπε να παραφράσω τους στίχους και να ξεκινήσω από την αρχή γράφοντας τους δικούς μου. Βέβαια, βασίζονται πάλι στο ίδιο πράγμα, στα ίδια ερωτήματα σχετικά με την πηγή των ευχών και των εμπειριών μας, από πού προέρχονται και αν έχουμε καμιά ελπίδα να τις αλλάξουμε... Στην πραγματικότητα, ολόκληρο το άλμπουμ περιστρέφεται γύρω από αυτό. Πρόκειται για ένα ενδοσκοπικό ψυχολογικό ταξίδι προς τα μέσα.

The Ocean - PelagialΩστόσο, όπως έχεις αποκαλύψει, ο δίσκος αρχικά προοριζόταν να κυκλοφορήσει σαν instrumental. Γιατί το είχατε αποφασίσει αυτό και τι άλλαξε στην πορεία;
Ο δίσκος γράφηκε αρχικά με σκοπό να είναι instrumental επειδή δεν ήξερα πώς να τον προσεγγίσω στιχουργικά. Αυτός ήταν ο κύριος λόγος. Δεν ήθελα να μιλάει για πλάσματα του βυθού, οπότε ενδεχομένως θα ήταν καλύτερα να μην έχει στίχους. Επιπλέον, είχαμε και το θέμα με τον τραγουδιστή, τον Loic, ο οποίος είχε πρόβλημα με τις φωνητικές χορδές του για καιρό και δεν ξέραμε αν μπορούσε να συνεχίσει να περιοδεύει μαζί μας. Ο δίσκος ηχητικά στέκεται και μόνος του, σαν instrumental. To 2012 μετά την αυστραλιανή περιοδεία μας κάναμε ένα μεγάλο διάλειμμα, κάτι που βοήθησε τον Loic να αναρρώσει οπότε τον θέλαμε στο δίσκο. Ο Loic παίζει πολύ σημαντικό ρόλο όσον αφορά τη μεταφορά της ενέργειας από τη σκηνή στο κοινό. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να βάλουμε στίχους στα δύο τελευταία κομμάτια του CD. Τα ηχογραφήσαμε πολύ γρήγορα και έπειτα αρχίσαμε να κάνουμε βλακείες στο στούντιο και μια μέρα καταλήξαμε σε ένα φοβερό session. Και ο Loic και εγώ είχαμε κάποιες φοβερές ιδέες για τα υπόλοιπα κομμάτια και μέχρι το τέλος της εβδομάδας είχαμε φωνητικά για ολόκληρο το άλμπουμ! Αποφασίσαμε να βγάλουμε δύο ανεξάρτητες εκδοχές. Η instrumental έκδοση δεν λειτουργεί σαν μπόνους, αλλά πρόκειται για την αρχική έκδοση του δίσκου. Απλά, τα φωνητικά προσθέτουν επιπλέον βάθος και αυτός είναι ο λόγος που μου αρέσουν.

The OceanΣε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές σας, τι κάνατε διαφορετικά τώρα;
Η κύρια διαφορά είναι ότι ο δίσκος γράφτηκε σαν ένα ενιαίο κομμάτι μουσικής από την αρχή μέχρι το τέλος. Αυτό δε συμβαίνει σε κανέναν από τους προηγούμενους δίσκους μας, οι οποίοι ήταν στην ουσία μια σύνδεση μεταξύ ανεξάρτητων τραγουδιών, όπως στο "Heliocentric" και το "Anthropocentric", τα οποία έβαλα σε σειρά και συνέδεσα μεταξύ τους μέσω του concept. Αυτός εδώ ο δίσκος γράφτηκε χρονολογικά από την αρχή μέχρι το τέλος, πάντα έχοντας στο μυαλό μου τη γενικότερη εικόνα. Οπότε, όταν έγραφα ένα riff, πάντα ήξερα αν ήταν riff της επιφάνειας ή riff για το τον βυθό και το τέλος του άλμπουμ. Αυτός είναι ο λόγος που ολόκληρος ο δίσκος μου φαίνεται πιο συναφής και κατανοητός από τις προηγούμενες δουλειές μας.

The OceanΜετά από τόσα χρόνια, ποιος από τους δίσκους σας είναι πιο κοντά στο μουσικό σας όραμα; Έχεις μετανιώσει για κάποια από τις επιλογές σας;
Στην πραγματικότητα, όχι. Μου αρέσει οτιδήποτε έχω κάνει με αυτό το συγκρότημα. Φυσικά έχω μετανιώσει για κάποιες αποφάσεις. Το πώς έχουμε προσεγγίσει τις περιοδείες, για παράδειγμα. Έχουμε βρεθεί σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, ειδικά στις Η.Π.Α. με μπλεξίματα με εταιρίες πούλμαν και τέτοια πράγματα. Κυρίως τεχνικά ζητήματα και ζητήματα οργάνωσης. Όσον αφορά τους δίσκους μας, ακόμα μου αρέσουν όλοι. Μερικοί είναι καλύτεροι από άλλους, μερικά κομμάτια είναι καλύτερα από άλλα, όλα τους όμως αντικατοπτρίζουν μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής της δικής μου και της μπάντας. Ακόμα παίζουμε ζωντανά αρκετά από τα παλιά μας κομμάτια, όμως όχι τώρα επειδή θέλουμε να παίζουμε ολόκληρο το νέο μας άλμπουμ. Άρα χρειάζεται να κάνουμε συμβιβασμούς όταν δεν είμαστε headliners. Επίσης, δεν έχουμε παίξει κομμάτια από το "Fluxion" εδώ και καιρό, αλλά σίγουρα θέλω να παίξω μερικά από αυτά. Αισθάνομαι ότι είναι πολύ επίκαιρα.

The OceanΑυτός είναι ο πέμπτος σας δίσκος με τη Metal Blade... Πόσο σημαντική είναι η στήριξη μιας δισκογραφικής σαν τη Metal Blade για μια μπάντα σαν τους The Ocean στη μουσική βιομηχανία του 2013;
Είναι σημαντική. Πολύ σημαντική, για την ακρίβεια, διότι αναλαμβάνει όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες, τις οποίες εγώ δεν έχω τους πόρους για να αναλάβω. Μια και το αναφέρουμε, να πω ότι διευθύνω κι εγώ μια δισκογραφική εταιρεία, την Pelagic Records, μέσω της οποίας κυκλοφορούμε πολλά βινύλια, δικά μας και άλλων συγκροτημάτων. Αλλά είναι αρκετά μικρή και δεν έχουμε το απαιτούμενο εκτεταμένο δίκτυο που έχουν εκείνοι για την προώθηση και τη διανομή. Θεωρητικά, ναι, θα μπορούσα να κυκλοφορώ μόνος μου τους δίσκους μας, αλλά συνειδητά αποφασίσαμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε με τη Metal Blade, αφενός λόγω των πόρων και αφετέρου λόγω της πολυετούς εμπειρίας τους. Σαν εταιρεία έχουν και το παρακλάδι τους στην Αμερική, το οποίο μας βοηθάει πολύ, καθώς με την Pelagic Records δραστηριοποιούμαστε μόνο στην Ευρώπη ουσιαστικά. Τα κανάλια διανομής μας είναι ευρωπαϊκά και δε θα τα είχαμε καταφέρει με τέτοια επιτυχία αν δεν ήταν η Metal Blade. Αυτοί είναι η αιτία που έχουμε χτίσει το όνομά μας σαν μπάντα και που έχουμε κλείσει καλές περιοδείες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό επειδή η αγορά είναι τεράστια εκεί.

The OceanΥπάρχει ένας συγκεκριμένος στίχος στο "Hadopelagic"...  Λες ότι «αυτό που ονομάζουν πάθος είναι απλά μια αναταραχή προκαλούμενη από την καταστολή των φιλοδοξιών τους». Αυτός ο στίχος με έκανε να σκεφτώ και να κάνω αναλογία με το μουσικό πάθος. Ισχύει το ίδιο και εκεί; Είναι το μουσικό πάθος κι αυτό μια προσπάθεια να ξεπεράσουμε την καταπίεση στην καθημερινή της μορφή;
Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα αναλογία, πραγματικά. Η ατάκα στην ταινία δεν αναφέρεται όντως στη μουσική, αλλά θα μπορούσε. Αυτή είναι η ομορφιά του να γράφεις στίχους χωρίς άμεσο νόημα, αλλά αφηρημένους κατά μία έννοια. Σου επιτρέπουν να τους συσχετίσεις με πράγματα που έχουν νόημα στη δική σου προσωπική ζωή. Και αυτό είναι το τέλειο παράδειγμα γι' αυτό... Αυτός ο στίχος δεν μιλάει για τη μουσική στην πραγματικότητα, αλλά φυσικά μπορείς να τον συνδέσεις και με αυτό.

Πώς είναι η ζωή σου όταν δεν είσαι σε περιοδεία ή στο στούντιο; Όταν δε γράφεις καινούργιες μουσικές έχεις κάποιο άλλο επάγγελμα στο οποίο επιστρέφεις; Τι κάνεις;
Αυτή την περίοδο οι The Ocean είναι δουλειά πλήρους απασχόλησης για μένα και η δισκογραφική που έχω είναι επίσης δουλειά πλήρους απασχόλησης για μένα, κι έτσι έχω δύο δουλειές πλήρους απασχόλησης, κάτι που είναι οξύμωρο... (γέλια) Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, δεν κάνω τίποτα άλλο. Παλιά δούλευα σαν μεταφραστής αλλά έχω σταματήσει όλες τις μισθωτές δουλειές. Παίζω, επίσης, και με ένα άλλο συγκρότημα που ονομάζονται The Old Wind, το οποίο έχει τρία μέλη των Breach. Με αυτούς ξεκινήσαμε επίσης να περιοδεύουμε οπότε πρέπει να τους συνδυάσω με τους The Ocean και τη δισκογραφική μου. Όλα αυτά είναι κάτι παραπάνω από αρκετά για να με κρατούν απασχολημένο.

Robin Staps (The Ocean)Κατ' εμέ, είναι ευλογία να μπορείς να είσαι ένας μουσικός πλήρους απασχόλησης...
Είναι. Είναι όμορφο και δεν έχω παράπονα. Είναι, βέβαια, δύσκολο να είσαι άυπνος για εβδομάδες και να κάνεις περιοδεία. Είναι, επίσης, πολύ δύσκολο να συμβαδίσει με οικογένεια, σχέσεις και τέτοια πράγματα, επειδή λείπεις συνέχεια. Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μου που είχα δεύτερες σκέψεις, αλλά συνολικά δεν παραπονιέμαι. Μου αρέσει πολύ η ζωή μου. Δεν δουλεύω για κανέναν άλλο και συγκεντρώνω όλη την ενέργεια στον εαυτό μου. Δεν πειράζει αν δουλεύεις μέχρι τις 3 το πρωί, επειδή κάνεις τα δικά σου πράγματα, για τα δικά σου project και αυτό σου δίνει πολλή περισσότερη ικανοποίηση από μια δουλειά γραφείου. Δεν μπορώ να φανταστώ τώρα πια τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο, μου φαίνεται αδύνατο.

The OceanΕίναι φανερό από τους δίσκους σας ότι σε ενδιαφέρει η φύση, η ιστορία της φύσης και η ιστορία του πλανήτη γενικότερα. Από πού προέρχεται όλο αυτό το ενδιαφέρον;
Δεν ξέρω... Γενικά μου προκαλούν το ενδιαφέρον όλα αυτά τα πράγματα. Φυσικά, στην αρχή οι στίχοι πραγματεύονταν τον ωκεανό - και όχι μόνο επειδή παίζω σε αυτό το συγκρότημα. Η διπλωματική μου ήταν πάνω στην καταγραφή κοραλλιογενών υφάλων και στους δύτες. Έπειτα σπούδασα φιλοσοφία και ήρθα αντιμέτωπος με πολλά πράγματα για τα οποία μιλάω στους στίχους των δίσκων, όπως στα "Heliocentric" και "Anthropocentric", τα οποία στην ουσία αποτελούν μια κριτική για τη θρησκεία.

Ποιά είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
Θα είμαστε στο δρόμο μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη σαν support σε Cult Of Luna, Mastodon, στο Roadburn κτλ. Έπειτα θα κάνουμε headline περιοδεία μέχρι τον Νοέμβρη. Οπότε, είμαστε κλεισμένοι για όλο το χρόνο. Θα παίξουμε πολλές συναυλίες και έχουμε επίσης πολλές συνεντεύξεις και προετοιμασίες. Έχουμε πολλά να κάνουμε μέχρι να τελειώσει το έτος.

The OceanΠοιούς δίσκους ακούς τελευταία;
Δύσκολη ερώτηση επειδή -πίστεψέ το ή όχι- δεν ακούω πολλή μουσική τελευταία. Όταν δουλεύεις στο στούντιο για οχτώ ή εννιά ώρες, συνήθως δεν θες να ακούσεις άλλη μουσική όταν γυρνάς σπίτι. Έχω πολλούς δίσκους στο i-pod μου που ανυπομονώ να ακούσω τις επόμενες τρεις εβδομάδες. Θα ξαπλώσω στο πούλμαν τις περιοδείας μας, θα κάνω ένα τσιγάρο και θα αφεθώ... Θα είναι φοβερά! Παρόλα αυτά, έχω προλάβει και έχω ακούσει τον τελευταίο δίσκο των Intronaut, το "Habitual Levitations", το οποίο μου έχει πάρει τα μυαλά. Εκπληκτικό. Επίσης, ήμασταν σε περιοδεία στην Ευρώπη με μια μπάντα που λέγεται The Atlas Moth και άκουγα τον δίσκο τους στο βαν χθες. Παίξαμε δύο συναυλίες με τους Intronaut και με αυτούς και μας έδωσαν τον δίσκο τους. Εγώ δεν τους ήξερα ούτε σαν όνομα. Πραγματικά μου άρεσε το άλμπουμ. Είναι αρκετά διαφορετικό, σαν stoner metal αλλά φτιαγμένο με πιο cool τρόπο. Αυτοί ήταν οι δύο δίσκοι που άκουσα τελευταία...

The OceanΑυτό ήταν, λοιπόν. Χάρηκα που μιλήσαμε. Τα τελευταία λόγια προς τους οπαδούς σας στην Ελλάδα σου ανήκουν.
Ελπίζω να επιστρέψουμε στην Ελλάδα φέτος. Είχαμε κάποιες φοβερές συναυλίες, αλλά δυστυχώς μόνο στην Αθήνα. Μακάρι να καταφέρουμε να παίξουμε και σε άλλες πόλεις, αν και η Αθήνα ήταν όντως φοβερή για εμάς, ανυπομονούμε να ξαναρθούμε. Ίσως τα καταφέρουμε με τη headline περιοδεία τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο.
  • SHARE
  • TWEET