Συνέντευξη New Device (Roz Ison)

Φαίνεται να υπάρχει κάποιο είδους κινητικότητα στο Νησί και συγκεκριμένα στον χώρο του μοντέρνου μελωδικού hard rock. Οι New Device φαίνεται να αποτελούν μια από τις μπάντες οι οποίες έχουν τα φόντα να ηγηθούν αυτού του «κινήματος». Με αφορμή λοιπόν την κυκλοφορία της δεύτερης full length δουλειάς τους, "Here We Stand", βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον drummer της μπάντας, Roz Ison. Διαβάστε παρακάτω τα όσα ενδιαφέροντα έχει να μας πει.

Γεια σου Roz. Συγχαρητήρια για την νέα σας δουλειά. Πριν μιλήσουμε για το νέο άλμπουμ θα ήθελες να μας δώσεις ένα σύντομο βιογραφικό της μπάντας;
Σε ευχαριστώ! Η μπάντα ξεκίνησε το 2007. Ηχογραφήσαμε ένα E.P. στα Long Wave Studios με τον Romesh Donangoda (Funeral For A Friend, Bullet For My Valentine) το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα να υπογράψουμε με την Southworld Recordings το 2008. Το ντεμπούτο άλμπουμ μας, "Takin' Over", ηχογραφήθηκε όχι πολύ αργότερα στα Outhouse Studios στο Reading με παραγωγό τον Jon Mithell. Περιοδεύαμε συνεχώς με συγκροτήματα όπως οι Gun, Heaven's Basement, Europe και Backyard Babies. Όλα αυτά τα χρόνια που περιοδεύαμε, οι δρόμοι μας χώρισαν με κάποια από τα αρχικά μέλη και έτσι έμεινα μόνο εγώ και ο Daniel Leigh (φωνητικά) για να ξεκινήσουμε να δουλεύουμε πάνω στο καινούριο υλικό.

Το "Here We Stand" είναι το δεύτερο άλμπουμ σας. Ποιές βασικές διαφορές πιστεύεις πως έχει από το ντεμπούτο σας;
Θέλαμε αυτός ο δίσκος να έχει ένα δυνατό θετικό μήνυμα από πίσω. Έχει να κάνει με το να κυνηγάς κάτι στο οποίο πιστεύεις και να πολεμάς για αυτό, κάτι με το οποίο πιστεύω όλοι μπορούν να ταυτιστούν, για κάθε έκφανση της ζωής. Το κάναμε και στο πρώτο μας δίσκο με τραγούδια όπως το "Never Say Never" αλλά θέλαμε αυτή τη φορά να το πάμε πιο πέρα. Επίσης φέραμε και τρίτο κιθαρίστα κάτι που έχει δώσει όγκο στον ήχο μας.

Το καινούριο σας άλμπουμ ακούγεται αρκετά μοντέρνο. Αν και είναι heavy σε σημεία υπάρχει και αυτό το «ραδιοφωνικό στοιχείο» καθ' όλη τη διάρκειά του. Εσύ πώς θα περιέγραφες αυτόν τον ήχο;
Είναι δύσκολο να καταλήξεις σε ένα μόνο στιλ, αλλά μελωδικό hard rock είναι μάλλον η περιγραφή που πλησιάζει περισσότερο.

Πόσο σας πήρε να ηχογραφήσετε το δίσκο; Πόσο ικανοποιημένος είσαι με το αποτέλεσμα; Αν σου δινόταν η δυνατότητα θα άλλαζες κάτι;
Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε για το δίσκο στα μέσα του 2011, εγώ και ο Dan, και τελειώσαμε την όλη διαδικασία τον Δεκέμβριο του 2012. Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με το τελικό αποτέλεσμα. Υπήρχαν πράγματα τα οποία μας πήγαν πίσω όλο αυτό το διάστημα, αλλά πιστεύω πως ό,τι συνέβη γενικότερα έκανε αυτό το δίσκο να ακούγεται όπως θα θέλαμε να ακούγεται. Γι' αυτό κανένας ενδοιασμός και καμία αλλαγή! Νομίζω πως βρήκαμε τον ήχο μας με αυτό το άλμπουμ.

Ποιός έκανε την παραγωγή στον δίσκο;
Βασικά κάναμε την παραγωγή μόνοι μας. Ξέραμε πως θα θέλαμε να ακούγεται ο δίσκος και ήμασταν αρκετά τυχεροί να δουλεύουμε με ανθρώπους που μας βοήθησαν να το καταφέρουμε. Είχαμε ηχογραφήσει σε μορφή demo όλο το δίσκο πριν μπούμε στο studio οπότε είχαμε μια πολύ καλή εικόνα για το που θέλαμε να πάμε.

Περιέγραψέ μας τον ρόλο του κάθε μέλους στην διαδικασία της δημιουργίας του δίσκου.
Το άλμπουμ ξεκίνησε με τον Dan και εμένα. Ο Dan θα ερχόταν με ένα κουπλέ, ρεφρέν ή κάποιο riff και θα καθόμασταν στο δωμάτιο των drums και θα τζαμάραμε μέχρι να είμαστε και οι δύο ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα. Περάσαμε ώρες δουλεύοντας επιμέρους τμήματα των τραγουδιών προσπαθώντας να κάνουμε αλλαγές ώστε αυτό που ακούμε τελικά να είναι και το καλύτερο. Άλλες φορές ο Dan μπορεί να ερχόταν με ένα ολοκληρωμένο τραγούδι από άποψη ακόρντων και μελωδιών. Το "Feel The Wrath" και "Wreckage Of Me" είναι δύο από αυτά τα τραγούδια. Μετά δούλευα το κομμάτι των drums. Αυτή τη διαδικασία ακολουθήσαμε για εννέα τραγούδια πριν φέρουμε και το υπόλοιπα παιδιά στο συγκρότημα. Έκτοτε ο St Nick, ο Matt και ο Nixx πρόσθεταν και αυτοί κάποιες ιδέες μέχρι να ήμασταν όλοι ικανοποιημένοι από το τελικό αποτέλεσμα.

Υπάρχουν κάποιες φοβερές heavy συνθέσεις στο δίσκο με δυναμικά refrain, αλλά επίσης υπάρχει και η πιο «ελαφριά» πλευρά με τραγούδια όπως το "New York". Νομίζεις πως κάτι τέτοιο μπορεί να έχει αντίκτυπο στην ομοιομορφία του δίσκου;
Αυτό που θέλαμε να κάνουμε είναι να γράψουμε ένα δυναμικό album το οποίο θα εκπέμπει διαφορετικού τύπου «αύρα» καθ' όλη τη διάρκειά του. Δεν θέλαμε να κάνουμε έναν μονοδιάστατο δίσκο, οπότε νιώθαμε την ανάγκη να βάλουμε και αυτές τις ήσυχες στιγμές ώστε να ισορροπούν με τις δυνατές.

Υπάρχουν κάποια πολύ καλά τραγούδια στο δίσκο αλλά ένα από τα αγαπημένα μου είναι το "Feel The Wrath". Είναι heavy, είναι γρήγορο, έχει φοβερές φωνητικές μελωδίες και γενικότερα ...είναι φοβερό! Έχεις εσύ κάποια αγαπημένα;
Χαίρομαι που σου άρεσε φίλε! Πρέπει να παραδεχτώ πως κάτι τέτοιο μου είναι δύσκολο να το απαντήσω. Μάλλον το "Wreckage Of Me" είναι ένα από τα αγαπημένα μου, τόσο να το παίζω, όσο και ν το ακούω. Ήταν το δεύτερο τραγούδι που δουλέψαμε για αυτόν τον δίσκο.

Μπορείς να κατονομάσεις κάποιες από τις επιρροές που έχετε σαν μπάντα;
Συνολικά έχουμε μια ευρεία γκάμα από επιρροές σαν συγκρότημα. Από metal μέχρι κλασική μουσική. Alter Bridge και Stone Sour είναι μπάντες οι οποίες μας εμπνέουν να τις ακούμε και να τις βλέπουμε live.

Για εσένα προσωπικά τώρα, ποιός drummer θα έλεγες πως έχει επιρρεάσει περισσότερο το στιλ στο παίξιμό σου;
Θα πρέπει να πω ο Roy Mayorga, ο drummer των Stone Sour. Πάντα ήμουνα από αυτούς που χτυπάνε δυνατά τα δέρματα. Το αισθάνομαι καλύτερα και τα τύμπανα ακούγονται καλύτερα. Έτσι όταν άκουσα πρώτη φορά τον Mayorda να παίζει με αυτό το «σκληρό» στυλ, ένοιωσα αμέσως πως είναι κάτι που μπορώ να σχετιστώ και να με εκφράζει. Προσπαθώ να αντλώ έμπνευση από όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη. Όταν γράφω τα μέρη μου στο δίσκο ακούω τα πάντα. Αν σε κάποιον αρέσει το παίξιμό μου θέλω να ακούσει το γιατί!

Έχετε περιοδέψει όλα αυτά τα χρόνια με κάποιες σημαντικές μπάντες. Πώς νομίζεις σας έχει επηρεάσει αυτό;
Το να περιοδεύουμε είναι ο λόγος για το οποίο κάνουμε όλα τα υπόλοιπα, για να βγούμε στο δρόμο και να γνωρίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Είναι διασκεδαστικό! Φέρνει τα μέλη της μπάντας πιο κοντά και επίσης μας δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε κάποιους φοβερούς ανθρώπους.

Ποιά κατά τη γνώμη σου μεγάλη μπάντα είναι περισσότερο κατάλληλη να περιοδεύσετε ώστε η μουσική σας να φτάσει σε πιο πολλούς οπαδούς οι οποίοι δεν σας γνωρίζουν και στους οποίους πιθανόν να αρέσει η μουσική σας;
Νομίζω πως θα τα πηγαίναμε καλά με το κοινό των Stone Sour, όπως επίσης και με αυτό των Alter Bridge και Shinedown. Πάντως είμαστε ανοιχτοί στο να περιοδεύσουμε με τον οποιοδήποτε και ξέρεις, κάποιες φορές οι καλύτερες συναυλίες είναι αυτές στις οποίες πρέπει να κερδίσεις το κοινό.

Ποιά είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
Τα άμεσα σχέδιά μας είναι να συνεχίσουμε να περιοδεύουμε. Ανυπομονούμε να ταξιδέψουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη και να δώσουμε τη δυνατότητα σε κόσμο που δεν μας γνωρίζει να ακούσει την καινούρια μας δουλειά. Θα μας άρεσε να γυρίσουμε την Ευρώπη. Πάντως αν θες πίστεψέ το, έχουμε ξεκινήσει να γράφουμε υλικό για την επόμενη κυκλοφορία μας!

Φαίνεται πως η Αγγλία ξαναμπαίνει στην παγκόσμια hard rock/heavy σκηνή, με μπάντες όπως εσάς και τους Heaven's Basement μεταξύ άλλων. Πιστεύεις και εσύ κάτι τέτοιο;
Ναι, φαίνεται πως αναπτύσσεται μια δυναμική στην αγγλική σκηνή. Οι Heaven's Basement είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα και πιστεύω πως ο δίσκος τους είναι σπουδαίος. Είναι επίσης πολύ καλοί μας φίλοι. Νομίζω πάντως πως το όλο θέμα έχει να κάνει με το ότι οι οπαδοί αρχίζουν να κοιτάνε λιγότερο προς την Αμερική και περισσότερο προς εμάς εδώ στην Αγγλία. Πολλές μπάντες κάνουνε το επόμενο (σημαντικό) βήμα και μετά από κάποια χρόνια περιοδειών καταφέρνουν και υπογράφουν με κάποια δισκογραφική. Νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό αυτό που γίνεται.

Θες να μας περιγράψεις πώς είναι ένα live των New Device;
Μπορώ να πω μόνο πως νιώθει η μπάντα στη σκηνή. Τα δίνουμε όλα σε κάθε εμφάνιση. Η ενέργεια που παίρνουμε από το κοινό μας είναι απίστευτη.

Υπάρχουν κάποιες καινούριες μπάντες που θα συνέστηνες σε κάποιον;
Πάρα πολλές! The Treatment, Baffalo Summer, Scarlett Riot, Motherload και Riot Noise είναι κάποιες με τις οποίες παίξαμε πρόσφατα.

Νομίζω πως έχω διαβάσει κάπου πως αρχικά προμοτάρατε τη μουσική σας μέσω του Myspace. Πώς αισθάνεσαι για το internet τώρα; Είναι όντως καταστροφικό για τα συγκροτήματα ή μήπως υπάρχει και μία φωτεινή πλευρά την οποία μπορούμε να δούμε (Monty Python mode on);
Χαχα! Ναι, πριν το Μyspace εξαφανιστεί! Το βρίσκουμε καταπληκτικό μέσο για να επικοινωνούμε με τους οπαδούς μας. Το internet είναι ένα σπουδαίο μέσο για κάποιον που θέλει να βρει και να ακούσει νέα συγκροτήματα τα οποία δεν βρίσκονται καν στην ίδια χώρα. Επίσης πιστεύω πως το να κατεβάσεις ένα τραγούδι μπορεί να έχει να κάνει με το «άκουσε πριν αγοράσεις». Οι άνθρωποι δεν έχουν λεφτά  τα οποία να ρισκάρουν σε μπάντες που δεν έχουν ακούσει. Από την άλλη δεν νομίζω πως έχουν καταλάβει τον αντίκτυπο του να κατεβάζεις την πλήρη δισκογραφία κάποιας μπάντας που τους αρέσει η μουσική της για την ίδια την μπάντα. Ο δίσκος ενός συγκροτήματος αντιπροσωπεύει χιλιάδες ώρες δουλειάς, χρήμα και χρόνο. Άσχετα αν είναι το ντεμπούτο μιας άσημης μπάντας η ο τελευταίος δίσκος των AC/DC. Δεν έχει να κάνει με την απληστία. Έχει να κάνει με τα συγκροτήματα να προσπαθούν να ισοσκελίσουν το κόστος της ηχογράφισης του δίσκου, των εξόδων της επόμενης περιοδείας κλπ. Το να κατεβάζει κάποιος τον δίσκο μιας μπάντας μπορεί να είναι «δωρεάν» για αυτόν που το κάνει, αλλά σίγουρα το συγκρότημα θα το έχει πληρώσει.

Greg, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Συνεχίστε την καλή δουλειά.
Εγώ σε ευχαριστώ Κώστα. Χάρηκα που μιλήσαμε.