Συνέντευξη Clutch (Neil Fallon)

«Γνωρίζω πολύ καλά τι θα απογίνω αν πάψω να είμαι δημιουργικός: Ένας μαλάκας σπαζαρχίδης»

Αφού παρουσιάσαμε το "Psychic Warfare", τον καθόλα άξιο διάδοχο του "Earth Rocker", και σας προτείναμε τα άλμπουμ των Clutch που αξίζει να έχετε στην δισκοθήκη σας, ήρθε η ώρα να συνομιλήσουμε με τον Neil Fallon και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε μεταξύ άλλων τι βρίσκεται στο μυαλό ενός εξαιρετικού λεξιπλάστη.

Γεια σου Neil! Πώς τα πας;
Πολύ καλά, ελπίζω κι εσύ το ίδιο.
 
Μια χαρά κι εδώ. Πες μας, τι οδήγησε τους Clutch τόσο σύντομα στο στούντιο, παρ' όλο που το "Earth Rocker" ακούγεται ακόμα;
Νομίζω έχει να κάνει με το ότι περιοδεύσαμε πολύ για το "Earth Rocker" και κάπου κουραστήκαμε να παίζουμε μέρα παρά μέρα τα ίδια τραγούδια. Το άλλο που έχει σημασία είναι πως καλύτερα να μην χαλαρώνεις και να απολαμβάνεις την επιτυχία ειδικά από την στιγμή που έχεις ένα καλό momentum. Είναι πιο εύκολο να συνεχίσεις από το να σταματήσεις κι εμείς είχαμε αρκετές φορές το πάνω χέρι, οπότε αποφασίσαμε να συνεχίσουμε.

Σας ήταν δύσκολο να συγκεντρωθείτε στα νέα τραγούδια με την τόση επιτυχία του "Earth Rocker";
Είμαι της άποψης πως όσο εύκολο είναι να σε ρίξει μια άσχημη κριτική, άλλο τόσο εύκολο είναι για μια θετική να σε κάνει να νομίσεις πως έγινες ένα είδωλο της rock. Είναι σημαντικό να μην επαναπαύεσαι και πάντα να προσπαθείς για το καλύτερο, πάντα να μαθαίνεις και να ακολουθείς το ένστικτό σου.

Clutch

Μιλώντας για το νέο άλμπουμ, θεωρώ την ερμηνεία σου στο "Our Lady Of Electric Light" εκ των πλέον συναισθηματικά φορτισμένων. Θα ήθελες να μας αποκαλύψεις την αληθινή της ταυτότητα;
Να σου πω, το τραγούδι έχει να κάνει με μια σκηνή που διαδραματίζεται σε μια αίθουσα χορού και με μια είδους υπερφυσική επίσκεψη. Θα μπορούσε να αφορά και την Παναγία, αλλά καταλαβαίνεις...τι δουλειά θα μπορούσε να έχει η Παναγία εκεί; Δεν μπορώ να το συγκεκριμενοποιήσω, αλλά υποτίθεται πως είναι κάτι σαν όνειρο.

Από πού άντλησες έμπνευση στους στίχους σου αυτήν τη φορά;
Προσπαθώ να γράφω τραγούδια βασισμένα σε μικρές ιστορίες κι αντλώ έμπνευση από οπουδήποτε μπορώ. Πολλοί από τους στίχους έχουν να κάνουν με τα ταξίδια καθώς είμαστε μια μπάντα που περιοδεύει αρκετά. Υπό μια έννοια, υπάρχει ένας χαρακτήρας που επαναλαμβάνεται στα "X-Ray Visions", "Firebirds" & "Sucker For The Witch", ίσως ακόμα και στο "Our Lady..." όπου τον αντιλαμβάνομαι σαν μια οντότητα που περνάει δύσκολες ώρες και είτε τρέχει από κάτι, είτε τρέχει να φτάσει σε κάτι. Δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα τι απ' τα δυο.

Αφηγείσαι ιστορίες μέσω των στίχων σου. Έχεις σκεφτεί ποτέ να γράψεις ένα βιβλίο, ένα μυθιστόρημα ίσως;
Το 'χω σκεφτεί αρκετές φορές μάλιστα, αλλά είναι λίγο τρομακτικό στην δημιουργία του. Βλέπεις, στην μουσική υπάρχει ένας ρυθμός και μια πατέντα ρίματος, ένα ρεφρέν. Όταν όμως κοιτάς μια κενή σελίδα τα πάντα εξαρτώνται από τις λέξεις. Μου είναι ακόμα μια προοπτική που δημιουργεί φόβο και δεν έχω ιδέα πως να τα καταφέρω.

Η επικοινωνία είναι το Άλφα και το Ωμέγα για την υγεία μιας μπάντας. Πόσο εύκολα επικοινωνείτε μεταξύ σας πλέον έπειτα από τόσα χρόνια;
Υπάρχει ένα συν κι ένα πλην στο θέμα αυτό. Το καλό είναι πως μουσικά γνωριζόμαστε τόσο καλά μεταξύ μας , που προσμένει ο καθένας τις αντιδράσεις του άλλου επί σκηνής κι ελπίζουμε να βγαίνει προς τα έξω αυτό. Από την άλλη, μπορεί να βαρεθείς κάποιον που ξέρεις τόσο καλά γι' αυτό είναι αναγκαίο να μην επαναπαυόμαστε μεταξύ μας. Είμαστε μαζί κοντά 25 χρόνια, είμαστε οικογένεια και μερικές φορές υπάρχουν διαφωνίες, άλλες περνάμε καλά, αλλά στο τέλος της ημέρας αυτό που μετράει είναι η μουσική, περισσότερο από την διάθεση του καθενός μας που στην τελική θα περάσει κιόλας. Μπορούμε πάντα να βασιζόμαστε στην μουσική.

Neil Fallon (Clutch)

Εκτός του ότι σας αρέσει να παίζετε ζωντανά, θα έλεγες πως κάνετε κι αρκετές πρόβες; Τελειομανείς ή απλά γουστάρετε να παίζετε;

Να σου πω την αλήθεια, δεν προβάρουμε σχεδόν ποτέ τα τραγούδια μας. Εκτός από σήμερα ίσως μιας κι έχουμε όλα αυτά τα καινούργια και σε δυο βδομάδες βγαίνουμε σε περιοδεία. Μετά το τέλος αυτής όμως, βρισκόμαστε για να παίξουμε κάτι καινούργιο ακόμα κι αν αυτό καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων. Αυτό έχει πιο πλάκα από το να παίζουμε κάτι που έχουμε ήδη συνθέσει.

Κάποτε δήλωσες πως έχει έναν σαδιστικό φόβο περί του να επαναλαμβάνεστε μουσικά. Από πού πηγάζει αυτός;
Μάλλον έχει να κάνει με το ότι δεν μας φαντάζομαι για πάντα ως μπάντα, πόσο μάλλον να κάνουμε τα ίδια και τα ίδια. Παρόλο που οι δίσκοι μας έχουν μια διαφορετικότητα, δεν είναι και τόσο δα ανεξάρτητοι μεταξύ τους επειδή είμαστε τα τέσσερα ίδια άτομα πάντα. Πιστεύω επίσης πως κάθε τέχνη πρέπει να είναι ένα είδος ταξιδιού από την στιγμή μάλιστα που μαθαίνεις κάτι και προτιμώ να δημιουργήσω κάτι νέο ακόμα κι αν το κάνω λάθος, από το να κάνω δυο φορές το ίδιο πράγμα, έστω κι επιτυχημένα. Τώρα όμως με τα "Earth Rocker" και "Psychic Warfare", έχουμε αντιληφθεί το μέγεθος της εμβέλειας μας σε σχέση με το παρελθόν, ξέρουμε τι κάνουμε καλά και μπορούμε πλέον να το ενισχύσουμε.

Τραγουδάς τον στίχο «You got to know your history son of Virginia». Τι το σπουδαίο έχει η ιστορία της;
Επίτρεψέ μου να φιλοσοφήσω για λίγο. Πολλοί άνθρωποι και ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πολύ κοντή μνήμη κι αυτή ήταν πάντα η υπόθεση εδώ, ακόμα περισσότερο τώρα λόγω της τεχνολογίας. Έχουμε την τάση να θεωρούμε μακρά την ιστορία της χώρας αυτής ενώ δεν είναι. Όλα όσα θεωρούμε αρχαία ιστορία στην πραγματικότητα συνέβησαν εχθές κι όντας μεγαλωμένος στην περιοχή αυτή, παρατηρώ πως ο Εμφύλιος Πόλεμος μαζί με άλλα ιστορικά γεγονότα παρόλο που μέχρι και σήμερα δείχνουν ακόμα ζωντανά, έχουν ξεχαστεί από αρκετούς.

Έχεις κάποια αγαπημένη ταινία γουέστερν που θα ήθελες να ακούγεται κάποιο από τα τραγούδια σας;
(Γελώντας) Δυο ταινίες μου έρχονται στο μυαλό αυτή την στιγμή. Το -ίσως- αγαπημένο μου από τις καινούργια γουέστερν είναι το "Καμιά Πατρίδα Για Τους Μελλοθάνατους". Λατρεύω την ταινία αυτή και τώρα όσον αφορά τα παραδοσιακά, θα έλεγα το "Περιπλανώμενος Πιστολέρο". Υπάρχει και μια ιστορία που αφορά το τραγούδι μας "Ghost" από το "Blast Tyrant", όπου κάποιος που δεν γνωρίζω προσωπικά, το πήρε κι έβαλε εικόνες από την "Δολοφονία Του Jesse James" και φαίνεται πως έχουμε ξοδέψει κανά εκατομμύριο δολάρια για το βίντεο, ενώ στην πραγματικότητα ο τύπος απλά συγχρόνισε την μουσική μας με εικόνες της ταινίας. Πολύ δυνατό όμως αποτέλεσμα.

Clutch

Στο "Behold The Colossus" ακούγεσαι λίγο θυμωμένος και θέλεις να πάρεις εκδίκηση. Από ποιόν και γιατί;
(Γελώντας) Όταν άκουσα το riff αυτό, καταλαβαίνεις αυτόν τον καλπάζοντα ρυθμό, μου έκανε κάτι από παραδοσιακό heavy metal, κάτι από Iron Maiden ή κάποιο συγκρότημα του NWOBHM κι όποτε ακούω τον ρυθμό αυτό μου θυμίζει μάχη κι έτσι δεν μπορούσα να βάλω τους στίχους του "Our Lady..." σε τέτοια μουσική. Μου αρέσει ακόμα το φανταστικό, μεγάλωσε με "Dungeons And Dragons" και τέτοιες συνθέσεις μου δίνουν την ευκαιρία να κάνω μια αναδρομή σ' αυτό. Είναι αρκετά διασκεδαστικό.

Μιας κι ανέφερες τους Maiden και το NWOBHM, ήσουν ποτέ fan του είδους αυτού;
Όχι ιδιαίτερα, ο Tim και ο Jean Paul ήταν κι εξακολουθούν να είναι οι «μεταλλάδες» στους Clutch. Ήμουν πιο πολύ του punk rock και του hardcore, είχα όμως πολλούς φίλους που άκουγαν αυτό το είδος κι έτσι εξ ορισμού άκουγα κι εγώ.

Εδώ και καιρό βιώνουμε μια παγκόσμια οικονομικο-κοινωνική αναταραχή. Θεωρείς πως η μουσική και γενικά οι καλλιτέχνες μπορούν να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο; Πρέπει να έχουν ρόλο;
Είναι μερικές φορές που ανησυχώ όταν η μουσική χρησιμοποιείται ως πολιτικό δεκανίκι ακόμα κι όταν συμφωνώ με την πολιτική αυτή κι αυτό γιατί μπορεί να αποπροσανατολίσει τον κόσμο και φυσικά η πολιτική δεν πρέπει να είναι είδος διασκέδασης. Αυτό το κάνει η μουσική πολύ καλύτερα και είναι και πιο σημαντική. Πρέπει να μας υπενθυμίσει αυτό, πως η ζωντανή μουσική υπάρχει εδώ κι εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια κι όπου κι αν βαδίζει ο κόσμος, όταν παίζεις ζωντανά κι από κάτω πίνουν τις μπύρες τους με σβηστά τα φώτα, όλοι οι άνθρωποι τότε είναι ίσοι, με την ίδια προσωπικότητα κι ευελπιστώ η μουσική να το υπενθυμίζει αυτό στην ανθρωπότητα. Στην εποχή της πληροφόρησης και της συνδεσιμότητας, υπάρχει μεγάλη αποσύνδεση με τα ΜΜΕ που μας κάνουν περισσότερο αντικοινωνικούς. Ένα πολύ παράξενο φαινόμενο κι ελπίζω η μουσική να είναι το αντίδοτο.

Ο Brian Johnson των AC/DC δήλωσε πρόσφατα πως θα αποσυρθούν αργά ή γρήγορα. Είναι αυτό ο μεγαλύτερος φόβος ενός καλλιτέχνη;
Έτσι νομίζω και ισχύει το ίδιο όπως για τον καθένα. Όταν ο ναύτης δεν μπορεί πλέον να σαλπάρει, πεθαίνει γρήγορα. Όταν ο ζωγράφος δεν μπορεί πλέον να ζωγραφίσει, παθαίνει κατάθλιψη και το ίδιο συμβαίνει και με τους μουσικούς. Πιθανώς να μην θέλεις άλλο να περιοδεύεις ή να είσαι μέλος ενός ροκ συγκροτήματος, θαρρώ όμως πως ο κάθε μουσικός θα πρέπει να συνεχίσει να φτιάχνει μουσική ακόμα και στο υπόγειό του. Είναι προϋπόθεση για να παραμείνει χαρούμενος και γνωρίζω τι θα απογίνω αν τυχόν σταματήσω να είμαι δημιουργικός: Ένας μαλάκας σπαζαρχίδης. Ναι, είναι ένας μεγάλος φόβος και είμαι τυχερός που το κάνω για επάγγελμα και δύναμαι να συντηρώ την οικογένειά μου μέσω αυτού. Δεν το συναντάς συχνά αυτό κι έτσι πάντα υπάρχει μια μικρή φωνή στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου που λέει «μπορεί και να τελειώσει, οπότε παρ' το αμέσως τώρα στα σοβαρά».

Neil Fallon (Clutch)

Αν δεν κάνω λάθος, πριν λίγους μήνες έκανες μια επέμβαση προκειμένου να φτιάξεις ένα πρόβλημα στην μέση σου. Η πιθανότητα να επηρεαστούν οι φωνητικές σου χορδές, έφυγε για τα καλά;
Η επέμβαση έγινε στον λαιμό μου και χρειάστηκε να μετακινήσουν τον λάρυγγα, οπότε σε περίπτωση που παρουσιαζόταν κάποια επιπλοκή θα συνέβαινε άμεσα εκεί. Το γεγονός αυτό με έκανε να εκτιμήσω την υγεία μου και να πάψω να υποκρίνομαι κάθε βράδυ πως είμαι 22 χρονών, να πηγαίνω μερικές φορές για ύπνο από νωρίς και να ξεκουράζομαι, όπως και να μην προσπαθώ να πίνω όλες τις μπύρες κάθε φορά.

Έχεις κάποια εξήγηση για τον δεσμό του ελληνικού κοινού με τους Clutch;
Δεν ξέρω και δεν θέλω να κάνω πολλές ερωτήσεις προκειμένου να μάθω, μου αρκεί πως υπάρχει. Ο πρώην ατζέντης μας, μάς είχε πει να μην μπούμε καν στον κόπο να σκεφτούμε εμφάνιση στην Ελλάδα διότι δεν έχουμε πουλήσει δίσκους. Εν συνεχεία μας πλησίασε ένας Έλληνας διοργανωτής, μας το πρότεινε και κάπως έτσι αποφασίσαμε να έρθουμε για πρώτη φορά. Ήταν το μεγαλύτερο show μας επί ευρωπαϊκού εδάφους με διαφορά, αλλά δεν στέκομαι μόνο σ' αυτό το γεγονός. Το κοινό, όχι μόνο τραγούδαγε το "Earth Rocker" αλλά και τραγούδια από άλμπουμ που έχουν βγει εδώ και χρόνια όπως τα "Blast Tyrant", "Pure Rock Fury" & "Elephant Riders" κι αυτό είναι κάτι που σε γεμίζει με ευγνωμοσύνη. Μια από τις μεγαλύτερες ικανοποιήσεις που παίρνω από αυτό που κάνουμε, είναι όταν πηγαίνουμε σε μέρη για πρώτη φορά και βλέπω τον κόσμο να τραγουδάει τους στίχους που έγραψα στο υπόγειό μου και είναι απίστευτο συναίσθημα. Το να βλέπεις κάποιον για πρώτη φορά στην ζωή σου και να ξέρει ένα τραγούδι που το έγραψα μόνος μου. Τότε ξαφνικά αισθάνεσαι ένα δέσιμο με αυτούς τους ανθρώπους και η Ελλάδα είναι ένα τέλειο παράδειγμα, καθώς χιλιάδες ανθρώπων τραγουδούσαν.

Οπότε η επόμενη και τελευταία ερώτηση είναι εύλογη: Πότε σκοπεύετε να μας ξανάρθετε;
Τον Νοέμβριο θα εμφανιστούμε στην Δυτική Ευρώπη αλλά αυτό είναι το πρώτο σκέλος της περιοδείας, οπότε φαντάζομαι πως τέλος χειμώνα ή αρχές της άνοιξης θα επισκεφτούμε και πάλι την Ελλάδα. Δεν γνωρίζω ακριβώς το πότε καθώς είναι μεγάλος ο πλανήτης κι έχουμε ένα σωρό μέρη που θέλουμε να πάμε, ειδικά από την στιγμή που δεν θα είμαστε στον δρόμο για περισσότερες από τρεις βδομάδες σερί μιας κι έχουμε όλοι οικογένειες, αλλά σίγουρα θα έρθουμε σε Αθήνα & Θεσσαλονίκη. Οι εκεί εμφανίσεις μας ήταν απίθανες.
  • SHARE
  • TWEET