Mechanimal: «Επανάληψη στην μουσική σημαίνει εξερεύνηση»

Ο Γιάννης ION Παπαϊωάννου μας πηγαίνει μια βόλτα στα πέριξ του βιομηχανικού τοπίου του ήχου των Mechanimal

Από την Κέρη Καραλή, 01/02/2016 @ 16:04

Οι Mechanimal, αφού εξερεύνησαν το καιόμενο, έγκλειστο, αστικό περιβάλλον των τελευταίων χρόνων, που στάθηκε σημείο κοινωνικής συσκότισης και ανθρωπίνου μηδενισμού, αναχαράσσουν μια νέα διαδρομή αποκέντρωσης. Περπατούν στην Φύση, στο απέραντο τοπίο. Σ' ένα τέτοιο φυσικό περιβάλλον, στην ησυχία του Εθνικού Κήπου, ο Γιάννης ION Παπαϊωάννου, δημιουργός των Mechanimal, περπατάει ανάμεσα απ' τις μυρωδιές των δένδρων και σταματάει, για να μοιραστεί μαζί μας την δημιουργία του "ΔΠΔ" και την συνεργασία με την Ελένη Τζαβάρα (Film, Etten), να θυμηθεί το "Repulsion" και τους Rehearsed Dreams, να μιλήσει για την επανάληψη στην μουσική και στην ζωή, την καταστροφή, τον θάνατο.

Το τρίτο full length άλμπουμ των Mechanimal ακούει στο όνομα "ΔΠΔ". Τι σημαίνει το ακρώνυμο;

Είναι η λέξη «δίποδο» χωρίς φωνήεντα. Από αυτή την ιδέα των τριών γραμμάτων, έτσι όπως στέκονται μόνα τους, γεννήθηκε ο τίτλος του άλμπουμ, ο οποίος για τους Mechanimal σημαίνει ότι το μηχανικό τέρας το οποίο χειρίζονται, στέκεται πλέον καλά στα πόδια του.

Ενώ στην συνείδηση πολλών είστε ένα γκρουπ της πόλης, εν τούτοις, το "ΔΠΔ" τριγυρίζει στα πέριξ αυτής. Ποιά ανάγκη το δημιούργησε;

Το "ΔΠΔ" ξεκίνησε να ηχογραφείται τον Ιανουάριο του 2015 και μέχρι την ολοκλήρωσή του τον Αύγουστο, μεσολάβησε μια έντονη περίοδος εσωτερικών αναταραχών και έντονων κοινωνικών συγκρούσεων ανάμεσα σε ένα Ναι ή ένα Όχι. Όλο αυτό που συνέβαινε στην πρωτεύουσα, θεώρησα, ότι ήταν μια -ακόμη- σαχλή επανάληψη λαθών του παρελθόντος, ένα βαρετό, και καθόλου εμπνευσμένο, παιχνίδι. Αποφάσισα να κάνω βόλτες μακριά από το κέντρο και εκεί είδα, πώς η εξοχή και η φύση που βρίσκονται κοντά στην πόλη, μπορούν να επιδράσουν θετικά στη μηχανική μουσική των Mechanimal. Έτσι, για το "ΔΠΔ" ξεφύγαμε από τα στενά πλαίσια των τεχνικών περιορισμών, που ήθελαν τους Mechanimal να είναι μια μπάντα της πόλης και με αντρικά φωνητικά μόνο.

Αυτή η μετατόπιση, προς το φυσικό περιβάλλον, κρύβει και την δική σου πίστη ότι στην φύση -πλέον- ο άνθρωπος δύναται να βρει έναν οικείο χώρο, μακριά από το «αστικό φορτίο»;

Και εγώ και η Ελένη (Τζαβάρα) τρέφουμε μια ιδιαίτερη αγάπη για το απέραντο σουηδικό τοπίο. Έχουμε ζήσει και οι δύο εκεί, σε άσχετες χωροχρονικές συντεταγμένες, αλλά σε κάποιες συζητήσεις μας παρατηρήσαμε, πως μερικές φορές, η φύση σε κάνει να αισθάνεσαι πραγματικά αδύναμος απέναντί της. Όσον αφορά στην οικειότητα που αισθάνεται κανείς με την φύση, έχει να κάνει με το πόσα συναισθήματα μπορείς να νιώσεις μέσα σ' αυτήν. Όπως, το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και στην πόλη. Μόνο που μια μέρα στην πόλη θα δεις χιλιάδες αγνώστους και μπορεί κανένας να μην σε κοιτάξει στα μάτια. Αλλά μια βόλτα στη φύση σε μαθαίνει να εκτιμάς την επιθυμία της επικοινωνίας με κάποιον, που μπορεί να συναντήσεις τυχαία στο δάσος ή στο βουνό.

Σ' αυτόν τον δίσκο, ο ήχος και το attitude, αν θέλεις, έχουν γίνει λίγο πιο «ανθρώπινα». Συντελούν σ' αυτό τα γυναικεία φωνητικά. Πώς δημιουργήθηκε το "ΔΠΔ";

Τα κομμάτια γράφτηκαν έχοντας στο μυαλό μου γυναικεία φωνητικά. Ο ήχος των Mechanimal δεν έχει αλλάξει, τα συστατικά του δεν έχουν αλλάξει. Έχει απλά γίνει λίγο πιο μελωδικός, έχει γίνει πιο συναισθηματικός, δεν είναι τόσο απόκοσμος σε σχέση με τα δύο προηγούμενα. Αλλά αν το πρώτο άλμπουμ ήταν ένα πείραμα σε κάποιο εργαστήριο και το δεύτερο συμβολίζει την αφύπνιση και την έγερση ενός ζωντανού οργανισμού, τότε στο νέο άλμπουμ, ο οργανισμός αυτός αρχίζει να καταλαβαίνει τα συναισθήματά του.

Η φωνή της Ελένης Τζαβάρα άλλαξε την φυλετική ταυτότητα των Mechanimal. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Η Ελένη έχει μια σπάνια, σχεδόν μοναδική ιδιαιτερότητα στη φωνή της. Αυτή με γοήτευσε πριν την προσεγγίσω. Και με αυτήν την ιδιαιτερότητα ήθελα να παίξω, σε βάσεις που ακόμη και η ίδια δεν είχε κάνει στο παρελθόν. Όπως ας πούμε, να κατεβάσει την φωνή της σε πιο χαμηλές οκτάβες, να την αφήσει πιο ακατέργαστη ή πιο άγρια. Η ιδέα αυτή ήταν αυθόρμητη, σχεδόν από την πρώτη στιγμή που μιλήσαμε μαζί, η ίδια ενθουσιάστηκε με την ιδέα, οι ηχογραφήσεις κύλησαν σαν νερό σε ποτάμι και τα κομμάτια ηχογραφήθηκαν πολύ γρήγορα. Η Ελένη μπήκε στους Mechanimal, έχοντας το ταλέντο και το χάρισμά της, αλλά έδεσε πολύ όμορφα μαζί μας.

Με την προσθήκη της γυναικείας φωνής αποφεύγεται -τίνι τρόπω- η επανάληψη της φόρμας. Ποιά η σχέση σου με την επανάληψη;

Για μένα δημιουργία σημαίνει έκπληξη. Βαριέμαι αφόρητα την επανάληψη των πράξεων μου. Αντίθετα στην μουσική, με ενθουσιάζει η ανάπτυξη μιας μινιμαλιστικής επανάληψης, όπως με γοητεύει και μια πιο μαθηματικά, χαοτική προσέγγιση στην εξέλιξη μιας λούπας. Η επανάληψη στην μουσική σημαίνει για μένα εξερεύνηση, δομή, στρατηγική, εξέλιξη, αλλά και απόκλιση. Αλλά αυτό χωρίς να δημιουργεί άγχος και χωρίς να έχω φορμαλιστικές εμμονές. Όμως, είμαι σίγουρος, ότι -εκ των υστέρων- θα το θεωρούσα καλλιτεχνικό πλεονασμό, αν ο εκάστοτε καινούργιος δίσκος μου είναι ίδιος με τον προηγούμενο.

Έχοντας -ήδη- ολοκληρώσει τρεις δίσκους, ποιό είναι το όραμά σου για τους Mechanimal;

Όπως έχω ξαναπεί οι Mechanimal αντιπροσωπεύουν έναν ζωντανό οργανισμό που εξελίσσεται, δυναμώνει, ωριμάζει και ανακαλύπτει συνέχεια καινούργια πράγματα στο σύμπαν μέσα στο οποίο ζει. Δεν κάνω μεγαλόπνοα σχέδια σε ό,τι αφορά την μουσική μου γενικά, γιατί μου αρέσει να εστιάζω στο τώρα, δηλαδή σε αυτό που συμβαίνει δίπλα μου αυτή τη στιγμή.

Mechanimal - ΔΠΔ

Το "ΔΠΔ", θα έλεγα ότι είναι πιο «φωτεινός» από τους προηγούμενους δίσκους, αν το θέτω σωστά.

Για μένα το φως και το σκοτάδι δεν είναι συγκρουόμενα στοιχεία. Το ένα συμπληρώνει το άλλο. Εδώ, στο τρίτο άλμπουμ έχουμε γίνει πιο ανθρώπινοι, γιατί τώρα ξέρουμε ότι μπορούμε να αισθανθούμε πιο χαλαρά και ότι δεν χρειάζεται να ζούμε κάτω από κανόνες. Αυτή η σκέψη φέρνει και φως και ελπίδα. Έτσι, αυτός ο δίσκος συμβολίζει το διάχυτο φως στο μυαλό των Mechanimal.

Ο ήχος τους δηλαδή, για σένα, κινείται στο μουσικό διηνεκές, δίχως να προσωποποιείται;

Οι Mechanimal είναι ένα οπτικοακουστικό project, το οποίο προσωποποιείται με την εκάστοτε ομάδα που δίνει ηλεκτρισμό σε κάθε βήμα του. Είναι ένα όνομα, μια ιδέα, ένα σύμβολο, μια ζωντανή μπάντα ή μια μουσική κολεκτίβα, μα πάνω απ' όλα είναι ένας ήχος που γεννήθηκε στην Αθήνα, και αύριο μπορεί να μορφοποιηθεί από μια άλλη ηχητική παλέτα, ενός κοινού κώδικα εξέλιξης και αισθητικής των ατόμων που γουστάρουν να παίζουν μαζί σε αυτό το σχήμα.

 

Πώς θα χαρακτήριζες το "ΔΠΔ";

Η βασική διαφορά του από τα δύο προηγούμενα είναι ότι δεν αφηγείται, αλλά τραγουδάει. Οπότε θα το χαρακτήριζα πιο μελωδικό. Αυτή η μελωδία είναι που του δίνει την άνεση να είναι και ο πιο ονειρικός δίσκος των Mechanimal.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο δίσκος αυτός -εν σχέσει- με τους δύο προηγούμενους είναι πιο «βατός». Κατά πόσο ενστερνίζεσαι μια τέτοια αντίληψη;

Δεν έχω πρόθεση να κάνω εγκεφαλική μουσική, ούτε μουσική που θα ικανοποιήσει τα αυτιά μιας μουσικόφιλης ελίτ, αντίθετα θέλω η μουσική μας, να συγκινεί και να ταξιδεύει τον ακροατή. Πιστεύω ότι το "ΔΠΔ" είναι πιο ταξιδιάρικο. Τα δύο προηγούμενα άλμπουμ ήταν το ταξίδι μιας νέας ύπαρξης στην πόλη που γεννήθηκε, ενώ το τρίτο είναι το ταξίδι στα πέριξ της πόλης, όπως το έθεσες πιο πριν. Προτείνει, να ξεφύγουμε από τον εγκλωβισμό της οθόνης, να θυμόμαστε και όχι να νοσταλγούμε παθητικά, να αποφύγουμε την παγίδα της όποιας άχρηστης μηντιακής πληροφορίας και να βγούμε έξω από το «ασφαλές» μας περιβάλλον.

Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς θα αντιδρούσαν οι Mechanimal, σ' ένα αναλογικό, οργανικό περιβάλλον;

Δεν θα είχαν το παραμικρό πρόβλημα να εναρμονιστούν σε ένα καθαρό οργανικό ηχητικό σύμπαν. Απλά, από μικρή ηλικία ερωτεύτηκα τα αναλογικά συνθεσάιζερ, την εξέλιξη της midi λογικής τους, τους υπολογιστές και την ψηφιακή τεχνολογία, που σήμερα γεννάει συχνότητες, μέσα από κυκλώματα και γεννήτριες. Και η τεχνολογία με έχει μάθει ένα πράγμα: δεν έχει καμία σημασία από πού προέρχεται ένας ήχος, αλλά τί μπορείς να κάνεις με αυτόν. Οι Mechanimal γεννήθηκαν από μια ανάγκη να γράψω τραγούδια, τα οποία θα ένωναν δύο μεγάλες μου αγάπες. Την αγάπη μου για την ηλεκτρονική μουσική και την αγάπη μου για την rock μουσική.

Ο θάνατος του Lemmy και του Bowie συνεκλόνισε τον κόσμο της μουσικής. Αισθάνεσαι εξοικείωση με τον θάνατο;

Φοβάμαι τον θάνατο που μπορεί να κρύβει πόνο. Αλλά, ξέρω ότι ο θάνατος με περιμένει πάντα στην γωνία. Έχω μάθει να ζω πλέον μ' αυτή τη σκέψη, ειδικά μετά από μια δύσκολη κατάσταση υγείας, αρκετά κρίσιμη για την ζωή μου. Κάπως έτσι εξοικειώθηκα με την ιδέα, ότι κάποια στιγμή όλα σβήνουν και δεν υπάρχει τίποτα, όπως ακριβώς δεν υπήρχε τίποτα πριν γεννηθούμε. 

Αν και το τωρινό άλμπουμ είναι, όπως είπα πιο πριν, «φωτεινό», το "Repulsion" των Rehearsed Dreams απετέλεσε ένα άλμπουμ ωδή στον θάνατο.

Το "Repulsion" είναι ένας φόρος τιμής σε εκείνους που δεν φοβήθηκαν τον θάνατο. Ένα διεστραμμένα όμορφο και πολύ σκοτεινό άλμπουμ για το οποίο ουσιαστικά ευθύνονται οι καταραμένοι ποιητές και λογοτέχνες που σημάδεψαν την εφηβεία μου. Το γράψαμε με τον Σπύρο (Φάρο) και τον Βασίλη (Σορίλο), σε ηλικία 19 χρονών. Δεν θα έλεγα ότι τότε ζούσαμε τα πιο χαρούμενα χρόνια της ζωής μας, αλλά -αν μη τι άλλο- διασκεδάζαμε πραγματικά παίζοντας οι τρεις μας. Ναι, είναι ένας φόρος τιμής στους σκοτεινούς ποιητές, ένας φόρος τιμής στον μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου. Αλλά ήταν τόσο αυθόρμητο όλο αυτό το παιχνίδι για εμάς. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε μέσα σε δύο νύχτες. Έχει πολλά λάθη, λάθη στο παίξιμο μας, λάθη στην ηχογράφηση, λάθη στην μίξη, αλλά το κάναμε μέσα σε δύο βράδια. Σε ένα από αυτά τα βράδια γεννήθηκε το "Screaming For Marianne", δεν το είχαμε ξαναπαίξει ποτέ πριν. Έτσι αυθόρμητα, επειδή κάθισα στο πιάνο έπαιξα την μελωδία και τραγούδησα, έπαιξε κι ο Σπύρος κάτι άλλο από πίσω, το γράψαμε και σε κάποιους είναι το κομμάτι που τους μιλάει περισσότερο από κάθε άλλο του δίσκου.

Mechanimal

Γράφει το δελτίο Τύπου, ότι ο τρίτος -αυτός- δίσκος προσπαθεί να «σβήσει τα γεγονότα ενός έντονου και δύσκολου παρελθόντος». Τι εννοεί;

Οι Mechanimal συνδέθηκαν έντονα με την οικονομική κρίση, ως μία μπάντα που γέννησε η κοινωνικοπολιτική φθορά της Αθήνας. Η φράση εννοεί ότι θέλουμε να κάνουμε ένα βήμα πέρα από αυτό. Σέβομαι απόλυτα το γεγονός, ότι υπάρχει μια πολύ δύσκολη κοινωνική κατάσταση, η οποία βασανίζει και εμποδίζει την όποια εξέλιξη σε αυτή τη χώρα, αλλά -πλέον- πιστεύω πως ο καθένας μας είναι άξιος των πράξεων του.

Πιστεύεις πως η Δημιουργία προϋποθέτει την Καταστροφή;

Από μια καταστροφή έρχεται πάντα η ανάγκη της δημιουργίας. Αλλά για να υπάρξει δημιουργία δεν είναι απαραίτητη η καταστροφή. Η καταστροφικότητα, όπως και η δημιουργικότητα, είναι αναπόσπαστα στοιχεία του ανθρώπινου ψυχικού κόσμου. Κάθε άτομο έχει βαθιά μέσα του μια θετική ψυχική ενέργεια για αγάπη και δημιουργία, αλλά ταυτόχρονα αυτή η θετική ενέργεια έχει και έναν αρνητικό πόλο. Η Φύση δεν γνωρίζει καταστροφή, ό,τι καταστρέφεται το αναπαράγει. Κάπως έτσι κι εγώ, είμαι από εκείνους που δεν θα πετάξουν κάτι χαλασμένο, αλλά θα το κρατήσω και θα προσπαθήσω να το κάνω να λειτουργήσει πάλι ή να χρησιμεύσει κάπου αλλού.

Επομένως, δεν συμφωνείς με το θέμα του "V For Vendetta". Η καταστροφή των παλαιών συμβόλων δεν οδηγεί σε νέα γένεση;

Η Αναγέννηση δεν θα έρθει καταστρέφοντας σύμβολα, αλλά οπισθοδρομικές ιδέες.

Είσαι νιχιλιστής;

Όχι, αλλά καμιά φορά μπορεί να γίνω, επειδή το απαιτεί η κατάσταση.

Βλέπεις τις εποχές να επαναλαμβάνονται;

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Σαν να ζούμε μέσα σε μια λούπα. Σαν να είμαστε όλοι μας μέρη μιας λούπας. Κάπως έτσι νοιώθω ότι πολλά στη σημερινή δεκαετία, μου θυμίζουν έντονα την υπόγεια ενεργητικότητα που υπήρχε στη δεκαετία του '80, με την μόνη διαφορά ότι σήμερα έχουμε όλοι κινητά, έχουμε άμεση πρόσβαση σε οποιαδήποτε πληροφορία, περνάμε την μεγαλύτερη διάρκεια της ημέρας μπροστά από μια οθόνη και συχνά, αυτό καταπιέζει την διασκέδαση ή την καλλιτεχνική δημιουργία.

Η σύγχρονη τέχνη -των ημερών μας- σε εμπνέει, σε επηρεάζει;

Η σύγχρονη τέχνη δεν με εμπνέει, όπως ενδεχομένως μπορεί να έκανε στο παρελθόν η ιστορία του Ντανταϊσμού ή του Σουρεαλισμού. Δεν βλέπω μεγάλη αφοσίωση, δουλειά και κούραση στη σύγχρονη τέχνη, δεν συγκινούμαι από την μαζική της έκθεση στα μέσα, δεν βλέπω κάτι καινούργιο, το οποίο με έχει κάνει να νοιώσω έκπληξη και δέος.

Ποιό βιβλίο διάβασες τελευταία; Θέλω επίσης να μου πεις, ποιός είναι ο αγαπημένος σου περίπατος στην πόλη και ποιό το αγαπημένο σου μουσείο;

Ολοκλήρωσα την "Μουσικοφιλία" του Oliver Sacks. Αγαπημένος μου περίπατος είναι το Παγκράτι, με όλες τις γωνιές του και το Σκοπευτήριο στην Καισαριανή. Το Σκοπευτήριο με οδηγεί προς το βουνό, το Παγκράτι προς το κέντρο. Μου αρέσει η αρχιτεκτονική κυβιστική γραμμή του Πολεμικού Μουσείου και της Εθνικής Πινακοθήκης.

mechanimal.gr
facebook.com/Mechanimal.Official
facebook.com/soundofion

  • SHARE
  • TWEET