Chelsea Wolfe: «Η επαφή με τον κόσμο, φέρνει τη μουσική σε άλλο επίπεδο»

Γεια σου Chelsea! Πού είσαι τώρα;

Γεια. Είμαι στο σπίτι. Στο δάσος της βόρειας Καλιφόρνια, σε μια μικρή πόλη.

Το τελευταίο σου άλμπουμ ήταν πάρα πολύ καλό. Υπάρχει μια αίσθηση ότι εκανες ένα διαφορετικό βήμα, προκειμένου να προσελκύσεις και διαφορετικό κοινό.

Ευχαριστώ πολύ. Αυτό είναι παράξενο, απλά πραγματικά ήθελα να κάνω ένα βαρύ άλμπουμ και ήρθε μετά από μια πορεία προς τα βάθη του εαυτού μου και του σκοταδιού που κρύβεται εκει. Δεν είμαι σίγουρη αν κέρδισε ευρύτερο κοινό!

Πότε ξεκίνησες να παίζεις μουσική; Σε ποια ηλικία και υπό ποιες συνθήκες;

Ημουν παιδί, ηλικία περίπου εννιά, που ηχογράφησα το πρώτο μου τραγούδι. Με τα χρόνια ο πατέρας μου μου έμαθε μερικά πράγματα στην κιθάρα και μου έδειξε πώς να γράφω σε ένα παλιό 8-track. Αλλά δεν έκανα τίποτα ευρύ και δεν είχα την αυτοπεποίθηση να συνεχίσω τη μουσική μέχρι τα είκοσι μου!

Τι μουσική προτιμούσες τότε;

Οι γονείς μου είχαν πολύ μεράκι με τη μουσική κι έτσι άκουγα Joni Mitchell, Bonnie Raitt, Led Zeppelin, Fleetwood Mac... Επίσης άκουγα και τον τοπικό R&B ραδιοφωνικό σταθμό, καθώς και Aaliyah και The Fugees!

Ποια συγκροτήματα / καλλιτέχνες από το παρελθόν, σε έχουν επηρεάσει;

Σϊγουρα οι Sibylle Baier, Tricky, Black Sabbath, Vladimir Vysotsky, Johnny Cash και άλλοι.

Πότε αποφάσισες να εξερευνήσεις βαρύτερες μουσικές και να προχωρήσεις από pop/εναλλακτικά στα πιο θορυβώδη είδη;

Δεν αισθάνομαι ότι ήμουν ποτέ εντελώς pop. Θέλω να πω, έκανα σκατά μουσική όταν ήμουν είκοσι χρονών, γιατί ήξερα ότι ήθελα να κάνω μουσική, αλλά δεν ήμουν σίγουρη για τη φωνή μου ακόμα. Έγραψα πράγματα που πραγματικά δεν μου άρεσαν και κάποια στιγμή τα παράτησα, αλλά στη συνέχεια ένας καλλιτέχνης φίλος, ο Steve Vanoni με βοήθησε να επανέλθω, καλώντας με σε μια ευρωπαϊκή περιοδεία. Έπαιζα ένα μικρό σετ με δανεικά όργανα στο τέλος κάθε νύχτας, σε διάφορους χώρους και αίθουσες τέχνης. Αυτό με βοήθησε να καταλάβω πού ήθελα να πάω με τη μουσική, ωμά και ξεκάθαρα, έτσι άρχισα πάλι, γράφοντας ενστικτωδώς. Όταν έβαλα μια ζωντανή μπάντα γύρω μου συνειδητοποίησα πόσο πολύ μου άρεσε να περιβάλλομαι από ήχο και να είμαι σε θέση να δημιουργώ ατμόσφαιρες. Έτσι, μπορώ να πω ότι από τότε εξερευνώ πάρα πολύ και πολλά μουσικά είδη.

Συνηθίζεις να γράφεις μουσικές στο στούντιο;

Και ναι και όχι. Γράφω στο σπίτι στο δικό μου στούντιο, το οποίο είναι απλά ένα επιπλέον υπνοδωμάτιο που έχει μετατραπεί σε έναν δημιουργικό χώρο, με μικρό recorder. Πρέπει να είμαι στον δικό μου χώρο, ώστε να εργάζομαι με τον δικό μου ρυθμό, είτε αυτό είναι νωρίς το πρωί ή πολύ αργά το βράδυ. Όταν νιώσω ότι πλησιάζω στην ολοκλήρωση ενός δίσκου, κλείνω ένα πραγματικό στούντιο. Βέβαια, εγώ και η μπάντα μου, πριν πάμε εκεί, έχουμε ήδη προηχογράφησει τα πάντα σε μορφή demo.

Πόσο συχνά περιοδεύεις, και πόσο οι περιοδείες επηρεάζουν την καθημερινή σας ζωή;

Καθημερινά γράφω, ψάχνω νέα πράγματα και δημιουργώ. Μπλέκω πολλά εσωτερικά συναισθήματα και μπορώ να πω ότι είμαι μοναχική, σχεδόν ερημίτης. Στη συνέχεια, ζητάω να παίξω σε κάποιο φεστιβάλ ή κλείνω περιοδεία. Τότε αρχίζει να αλλάζει το μέσα μου προς τα έξω, και αρχίζω να σκέφτομαι πώς θα παρουσιάσω και πώς θα οργανώσω τα show, ώστε να βγουν φανταστικά. Με τη βοήθεια της μπάντας φυσικά χτίζουμε και τα setlist. Η αλήθεια είναι ότι από το 2012 περιοδεύουμε αρκετά συχνά. Ήταν κάτι που έπρεπε να μάθω να αγαπώ γιατί δεν είναι πάντα εύκολο να εκθέτεις τον εαυτό σου σε κάτι τέτοιο. Είναι τόσο σημαντικό όμως να έχουμε αυτήν την εμπειρία με το κοινό σε ένα ζωντανό περιβάλλον που δεν θέλω να το αποφύγω. Αυτό να ξέρεις είναι που φέρνει τη μουσική σε νέο επίπεδο.

Είναι o Dylan, ο Ben και ο Mike σταθερά μέλη της μπάντας σου, ή ήταν μαζί σας μόνο για το τελευταίο άλμπουμ;

O Ben Chisholm είναι o κύριος μουσικός συνεργάτης μου και παίζει στην μπάντα μου με συνέπεια από το 2011 νομίζω. Το project αυτό από solo έφτασε να είναι πλέον μια πλήρης μπάντα, και στη συνέχεια, υπήρξαν διάφορες εκδοχές της - δηλαδή αλλάζουμε, μεταβαλλόμαστε, πληθαίνουμε και πάλι μερικές φορές αναμπαίζω μονή μου. O Dylan ήταν o δεύτερος ντράμερ που συνεργάστηκα. Έφερε ένα δροσερό, ωραίο και πειραματικό αέρα στη μουσική, και πάντα διασκεδάζαμε μαζί του στον δρόμο. Κάλεσα και τον Mike Sullivan για να παίξει στο "Abyss" αφού είχε παίξει σε ένα από τα demo καθώς κάναμε παρέα. Σκέφτηκα, αν είναι σε ένα τραγούδι, γιατί να μην είναι σε περισσότερα! Είναι τόσο καλός παίκτης και πρόσθεσε μια αίσθηση άβολου θριάμβου στα τραγούδια, που μου άρεσε. Όλοι είμαστε πολύ καλοί φίλοι.

Ποια είναι η κύρια πηγή έμπνευσης σου;

Η πραγματικότητα, η ανθρωπότητα, η φύση, η ιστορία, η αγάπη και ο θάνατος.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο;

Είναι το "1Q84", του Haruki Murakami.

Πιστεύεις στον Θεό ή οποιαδήποτε θρησκεία;

Η μουσική και η φύση ειναι η μόνη θρησκεία μου.

Εσύ σκηνοθέτησες το video του "Hypnos"; Πώς προέκυψε αυτό;

Είχα συνεργαστεί με μια οργάνωση διάσωσης φιδιών για το βίντεο του "Mer" με σκηνοθέτη τον Zev Deans πίσω στο 2011, και αυτοί οι γλυκοί πύθωνες έμειναν στο μυαλό μου όλα αυτά τα χρόνια. Ήθελα να δημιουργήσω ένα ονειρικό βίντεο για το "Hypnos" γι' αυτό συγκέντρωσα μερικούς φίλους και μερικούς πύθωνες και κλείσαμε ένα φτηνό στούντιο για μια ημέρα και πειραματιστήκαμε αρκετά για να βγάλουμε κάτι ονειρικό. Για μένα, ο τρόπος που αλληλεπιδρώ με τα φίδια προοριζόταν να εκφράσει και να παρουσιάσει μια μητέρα ή έναν εραστή.

Υπάρχουν σχέδια για το μέλλον; Εχεις νέο δίσκο στα σχέδια;

Ναι, υπαρχει νέο αλμπουμ στα σκαριά. Μάλιστα ελπίζω να το κυκλοφορήσω φέτος.

Σε περιμένουμε για την εμφάνισή σου στην Αθήνα, σε λίγες μέρες. Έχεις κάποιο μήνυμα προς τους οπαδούς σου;  

Απλά, ανυπομονώ να σας δω! Ευχαριστώ.