Black Stone Cherry: «Δεν είμαστε rock stars. Είμαστε χωριατόπαιδα»

Μιλήσαμε με τον drummer των Black Stone Cherry, John Fred, για το νέο τους άλμπουμ, την αλλαγή δισκογραφικής στέγης και πολλά άλλα

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 22/03/2016 @ 09:48

Προσπαθούσα χρόνια να κλείσω αυτή την συνέντευξη με τους Black Stone Cherry και όλο δεν γινόταν την τελευταία στιγμή, για διάφορους λόγους. Τελικά, χρειάστηκε να αλλάξουν δισκογραφική εταιρεία για να γίνει πραγματικότητα, αλλά αυτή είναι λεπτομέρεια σε σχέση με όσα μας λέει ο drummer της μπάντας, John Fred, ότι χωρίζουν την Roadrunner με την Mascot. Είχε τόσα (πολύ) ενδιαφέροντα να πει για αυτή την αλλαγή δισκογραφικής στέγης, για τις μουσικές επιρροές της μπάντας, τις ζωντανές εμφανίσεις του και φυσικά για το νέο, εξαιρετικό άλμπουμ της μπάντας, "Kentucky", που τελικά δεν μας έφτασε ο χρόνος. Την επόμενη φορά τα υπόλοιπα...

Black Stone Cherry

Γειά σου John. Xαίρομαι πολύ που έχω την ευκαιρία να μιλήσω μαζί σου, γιατί προσπαθώ τα τελευταία χρόνια να κανονίσω μια συνέντευξη με κάποιον από την μπάντα και πάντοτε κάτι πήγαινε στραβά...

Κι εγώ φίλε... Χαίρομαι που το ακούω αυτό. Συνεργαζόμαστε με μια φανταστική νέα δισκογραφική, τη Mascot Records που εργάζεται πραγματικά σκληρά για μας και για να είμαι ειλικρινής, μας κρατάνε απασχολημένους με συνεντεύξεις... (γέλια)

Είμαι σίγουρος... Λοιπόν, πώς είναι τα πράγματα τώρα στην περιοδεία;

Καλά! Είμαστε στην Κολωνία απόψε και παίζουμε εδώ. Μετά θα πάμε στο Βερολίνο κι έπειτα έχουμε άλλη μια εμφάνιση στη Γερμανία, νομίζω στο Ντόρτμουντ. Και οι τρεις εμφανίσεις μας είναι sold out, κάτι το οποίο είναι φοβερό. Μετά πάμε στη Στοκχόλμη, τη Νορβηγία, τη Δανία κι έπειτα δυο εμφανίσεις στη Φινλανδία και θα πάμε σπίτια μας! Είμαστε στο δρόμο εδώ και έξι εβδομάδες τώρα...

Φαίνεται αρκετά εκτενής περιοδεία για κάποιον που δεν είναι από την Ευρώπη...

Είναι όντως εκτενής, έχεις δίκιο. Είναι όμορφα όμως. Περνάμε πολύ καλά εδώ και ειλικρινά μου αρέσει πολύ.

Σκεφτόμουν ότι πέρασαν εννέα χρόνια από την κυκλοφορία του ντεμπούτου σας, κάτι που με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι ο καιρός περνά πολύ γρήγορα, έτσι δεν είναι; Θα έλεγες πως είστε πιο έμπειροι πλέον;

Νομίζω πως είμαστε λίγο πιο έμπειροι, αλλά ακόμη μαθαίνεις πολλά κάθε μέρα που ξυπνάς. Είναι μεγάλη τύχη να μπορείς να παίζεις μουσική όπως κάνουμε εμείς και πιστεύω πως έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία. Είναι απόλαυση. Είμαστε τέσσερα άτομα στην μπάντα που είμαστε μαζί εδώ και δεκαπέντε χρόνια και όπως είπα μαθαίνουμε όλο και περισσότερα πράγματα καθημερινά.

Μόλις ολοκληρώσαμε το "Kentucky" και για πρώτη φορά μπορέσαμε να κάνουμε μόνοι μας την παραγωγή του δίσκου, κάτι που ήταν πολύ συναρπαστικό. Ξέρεις, έχουμε κάνει αρκετούς δίσκους στο παρελθόν με μεγάλους παραγωγούς, ιδιαίτερα ταλαντούχα άτομα.

Η αλήθεια είναι πως φύγαμε από τη δισκογραφική μας - έληξε μια συνεργασία δέκα χρόνων- και κάναμε μια νέα αρχή με τη Mascot Label Group που είναι φοβερή εταιρία, δουλεύουν τόσο σκληρά και είναι μια ωραία οικογένεια σκληρά εργαζόμενων ανθρώπων. Θέλουν να πάει καλά η μπάντα, ενώ ο ιδιοκτήτης της εταιρίας είναι σπουδαίος άνθρωπος και μουσικός! Είναι φοβερό να έχεις κάποιον στη βιομηχανία που είναι κιθαρίστας και απλός άνθρωπος, ξέρεις! Νωρίτερα είχαμε ένα γεύμα μαζί του...

Έχουμε όλα αυτά τα shows εδώ στην Ευρώπη και είναι απίστευτο ότι κλείνουμε δέκα χρόνια εδώ την επόμενη χρονιά. Δουλέψαμε πολύ σκληρά για να χτίσουμε το fanbase μας και νομίζω πως αρχίζει να φαίνεται το αποτέλεσμα. Αποδεικνύει ότι αν περιοδεύεις συχνά, ακόμη και χωρίς υποστήριξη από το ραδιόφωνο, μπορείς να κερδίσεις την προσοχή του κόσμου. Τις προάλλες παίξαμε στο Παρίσι και είχαμε σχεδόν 800 άτομα στο κοινό. Στο Μιλάνο την άλλη βραδιά παίξαμε μπροστά σε 1000 άτομα... Ποτέ πριν δεν είχαμε τόσο μεγάλο κοινό. Μετά στο Άμστερνταμ που συνήθως παίζαμε σε μικρούς χώρους, είχαμε 1500 άτομα περίπου...

Φαίνεται ότι τα πράγματα προχωράνε γρήγορα και ο δίσκος δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη! Ξέρεις, βγαίνει την 1η Απριλίου. Είναι κάπως αστείο να βλέπεις πόσο καλά πηγαίνουμε χωρίς καν να έχει κυκλοφορήσει κάτι, είναι πραγματικά φοβερό. Νομίζω πως η νέα δουλειά θα αρέσει στον κόσμο όταν κυκλοφορήσει, επειδή είναι διαφορετική. Υπάρχουν πολλά σπουδαία κομμάτια σε αυτό το άλμπουμ και θεωρώ πως ο κόσμος θα ακούσει το ότι είχαμε τον έλεγχο πάνω σε αυτό που κάναμε. Αυτό είναι κάτι που θέλαμε να κάνουμε. Πολλές φορές όταν δουλεύεις ένα δίσκο με κάποιον παραγωγό μπορεί να βγάλει σπουδαία πράγματα από μέσα σου, αλλά άλλες φορές μπορεί σχεδόν να χάσεις τη δημιουργικότητά σου ως καλλιτέχνης εάν είναι το λάθος άτομο, ο λάθος παραγωγός. Νομίζω πως με τα χρόνια έχουμε κρατήσει όλα τα θετικά στοιχεία που μάθαμε ευρισκόμενοι σε μεγάλα στούντιο και αυτή τη φορά επιστρέψαμε σπίτι μας και ηχογραφήσαμε εκεί.

Έτσι, βγήκε κάτι πολύ ωραίο. Έχουμε δεκατρία κομμάτια κι ένα b-side με τίτλο "War", μια εκδοχή στο τραγούδι του Edwin Starr, το οποίο βγήκε τόσο καλό που ενώ σκοπεύαμε να το χρησιμοποιήσουμε ως b-side τελικά αποφασίσαμε να το βάλουμε στο δίσκο. Διότι, στους καιρούς που ζούμε, σκεφτήκαμε πως είναι ένα καλό κομμάτι να συμπεριληφθεί στο άλμπουμ, με ένα πολύ θετικό μήνυμα για τον κόσμο. 

Επίσης, γίναμε και πάλι μια ζωντανή rock n' roll μπάντα, χωρίς να ανησυχούμε ότι θα έχουμε κάποιον πάνω από το κεφάλι μας να μας λέει «αυτό το κομμάτι είναι πολύ σύντομο», «το άλλο κομμάτι δεν είναι αρκετά μικρό», «το hook δεν μπήκε στα 30 δευτερόλεπτα»... Γράφουμε μουσική για τους οπαδούς μας.

Έως τώρα, όλα πάνε πολύ καλά. Έχουμε παίξει δυο κομμάτια ζωντανά, το "In Our Dreams" και το "The Rambler". Και φίλε ο κόσμος δείχνει να τα αγαπάει. Είναι φοβερό.

Κάτι που παρατήρησα βλέποντας το εξώφυλλο του ντεμπούτου σας εδώ μπροστά μου. Είσαι ο μοναδικός μακρυμάλλης στη μπάντα πλέον, ενώ τότε είχατε όλοι μακρύ μαλλί. Μήπως υποδεικνύει κάτι αυτό; (Γέλια)

Ναι, όλοι έκοψαν τα μαλλιά τους, αλλά εγώ φίλε... δεν ξέρω... πρέπει να το κρατήσω... Πρέπει να κρατήσω το μακρύ μαλλί μου...

Μήπως το μακρύ σου μαλλί δείχνει πως ο ροκάς μέσα σου είναι ακόμη ζωντανός;

Νομίζω πως ο κόσμος σίγουρα δεν θα ήθελε να δει το κεφάλι μου με κοντό μαλλί, γιατί μοιάζει σαν άσχημο πεπόνι χωρίς το μακρύ μαλλί... (γέλια)

Διάβαζα επίσης τις σημειώσεις στο booklet και σκεφτόμουν το εξής. Τα παιδιά από τους Shinedown ήταν αυτοί που έστειλαν τα demos σας στη δισκογραφική που εν τέλει υπογράψατε και τώρα είστε το support στην περιοδεία αυτή. Τι έχεις να πεις γι’ αυτό;

Λοιπόν, θα σου πω, είναι πολύ ενδιαφέρον. Περάσαμε φοβερά σε αυτή την περιοδεία, ήμαστε μαζί με τους Halestorm και τους Shinedown και ήταν τέλεια. Για να είμαι ειλικρινής, στην Αμερική ακόμη ανοίγουμε τόσο για τους Shinedown όσο και τους Halestorm, καθώς τα πάνε πολύ καλά εκεί. Αλλά τα πράγμτατα είναι διαφορετικά στην Ευρώπη, καθώς εμείς χτίσαμε το όνομά μας εδώ σαν μια live rock μπάντα, ενώ οι Shinedown έχουν μεγάλη ραδιοφωνική προβολή στην Αμερική. Είναι απλά διαφορετικές πλατφόρμες. Πάντως έχουμε κλεισμένη κι άλλη περιοδεία με τους Shinedown και τους Halestorm στην Αμερική, τον Ιούνιο, όπου θα ανοίγουμε εμείς τις συναυλίες. Δεν υπάρχει εγωϊσμός σε αυτό. Αρκεί να παίζουμε σε κοινό που θέλει να μας δει και να δει rock 'n' roll, αυτό είναι το σημαντικότερο.

Ο Jasin Todd, ο αρχικός κιθαρίστας των Shinedown, μας έφερε το τραγούδι "The Rambler" σε μας. Αλλάξαμε κάποια πράγματα, γράψαμε μια γέφυρα κι έγινε ένα σπουδαίο Black Stone Cherry κομμάτι. Έχει υπάρξει καταλυτικός στο να μας βοηθήσει να γνωρίσουμε τον manager μας, οπότε του χρωστάμε πολλά και είναι ακόμη πολύ καλός φίλος μας.

Χρειάζεται πολλούς ανθρώπους για να αρχίσει να το πράγμα, φίλε. Ο πατέρας μου, που ήταν κιθαρίστας στους Kentucky Headhunters, από την πρώτη μέρα ήταν εκεί για μας. Για την ακρίβεια ήταν και παραγωγός στο πρώτο μας άλμπουμ, το ντεμπούτο μας, και θυμάμαι πως δούλεψε τόσο σκληρά και εάν δεν υπήρχε αυτός δεν θα είχαμε ούτε συμβόλαιο με δισκογραφική. Το να έχουμε τους Headhunters ήταν σαν οδηγός, ο θείος μου παίζει drums σε αυτή τη μπάντα και είναι μεγάλη επιρροή για μας. Φυσικά, ήταν μια μεγάλη μπάντα στην Αμερική, κέρδισαν Grammys και υπήρξαν μια άρτια rock μπάντα. Οπότε μεγαλώσαμε ακούγοντάς τους και τους βλέπαμε να παίζουν και να προβάρουν στο σπίτι που είναι στο εξώφυλλο του δίσκου, μεγαλώσαμε παίζοντας εκεί. Είδαμε όλα αυτά τα εξώφυλλα από τα '60s και '70s και ήταν πολύ όμορφο το να μεγαλώνουμε με όλα αυτά, με όλες τις επιρροές που είχαν και οι Headhunters μεγαλώνοντας τις δεκαετίες του '60 κ του '70. Ήμαστε πολύ τυχεροί φίλε μου. Περιστοιχιζόμαστε από πολλούς σπουδαίους ανθρώπους και αυτό μας βοηθά πάρα πολύ... τις οικογένειές μας, τους φίλους μας πίσω στο σπίτι που έρχονται στις συναυλίες μας και αγοράζουν merchandise, βοηθώντας μας να πληρώνουμε διάφορα (γέλια)... Πρέπει να υπάρχει ομάδα...

Ανέφερες δυο πράγματα προηγουμένως. Το ένα ήταν η σημαντική μετακίνηση από τη Roadrunner στη Mascot και το δεύτερο πως έχετε μεγαλύτερη επιτυχία στην Ευρώπη απ' ότι στην Αμερική. Μπορεί να σχετίζονται μεταξύ τους αυτά, υπό την έννοια ότι η Mascot δίνει μεγαλύτερη σημασία στην Ευρώπη απ' ότι έκανε η Roadrunner;

Φύγαμε από τη Roadrunner περίπου πέρση τον Ιανουάριο και ήμαστε μαζί τους, όπως είπα, για σχεδόν δέκα χρόνια. Ήταν μια σωστή απόφαση, γιατί ειλικρινά είχε χαθεί το οικογενειακό κλίμα, επειδή όλοι έφυγαν, οπότε δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε και δεν μπορούσαμε να πάμε παρακάτω. Βρήκαμε ένα σπουδαίο σπίτι στη Mascot και ο κόσμος εκεί είναι φοβερός, δουλεύουμε μαζί πολύ σκληρά.

Αλλά ναι, νομίζω πως τα πάμε καλύτερα χρόνο με το χρόνο στην Ευρώπη και το Ηνωμένο βασίλειο, γιατί παίζουμε πάρα πολλές συναυλίες και ο τρόπος που συνθέτουμε είναι αυθεντικός και ο κόσμος το εκτιμά αυτό. Είμαστε απλοί άνθρωποι και αυτό είναι κάτι που αρέσει. Τους αρέσει η μπάντα, αλλά επίσης μας γνωρίζουν και βλέπουν πως είμαστε απλά μερικοί φυσιολογικοί τύποι. Δεν είμαστε rock stars, απλοί πατεράδες είμαστε (γέλια). Είμαστε χωριατόπαιδα και αυτό είναι ό,τι πιο αυθεντικό μπορείς να βγάλεις προς τα έξω...

Black Stone Cherry

Γιατί επιλέξατε τον τίτλο “Kentucky” για το νέο δίσκο; Εκτός από το τελευταίο κομμάτι ("The Rambler") δεν βρίσκω κάποια άλλη αναφορά στους στίχους...

Ταίριαζε στον δίσκο, επειδή το ηχογραφήσαμε στην πατρίδα μας και είμαστε περήφανοι που καταγόμαστε από το Kentucky.

Ας πούμε πως κάποιος (εγώ για παράδειγμα) δεν έχει πάει ποτέ στις Η.Π.Α. Δώσε μου μερικούς καλούς λόγους γιατί το Kentucky πρέπει να είναι το πρώτο μέρος να επισκεφθεί κανείς εκεί...

Είναι πανέμορφο. Γενικά το Kentucky είναι μια όμορφη πολιτεία και ειλικρινά φίλε υπάρχουν πολλά ωραία μέρη να δεις. Ο κόσμος είναι πολύ φιλικός εκεί και υπάρχει πολλή φύση. Μπορείς να πας στο Nashville Park, που είναι ένα από τα επτά θαύματα του φυσικού κόσμου, είναι μια από τις μεγαλύτερες υπόγειες σπηλιές που μπορείς να μπεις. Ξέρεις, έχουμε το Kentucky Derby... Έχουμε διαφορετικές εποχές, μπορείς να ζήσεις άνοιξη, φθινόπωρο, καλοκαίρι και χειμώνα. Είναι όμορφα, ο κόσμος εκεί εκτιμά τη ζωή, υπάρχουν πολλοί διάσημοι που κατάγονται από εκεί. Ο Johny Depp, ο Geogre Clooney, επίσης μαθαίνω ότι και οι Black Stone Cherry είναι από εκεί... Ο Muhammed Ali... Το Kentucky είναι γενικά μια φοβερή περιοχή, είναι πολύ διαφορετικά από άλλες πολιτείες. Νιώθω πολύ περήφανος που κατάγομαι από εκεί.

Μουσικά τώρα, θέλω να σε συγχαρώ για το νέο άλμπουμ καθώς νιώθω πως κάνατε άλλη μια πολύ δυνατή δουλειά. Πώς νιώθεις γι αυτό;

Μου αρέσει πολύ! Νομίζω πως είχαμε μια πραγματικά σπουδαία ευκαιρία και είναι από αυτούς τους δίσκους που αξίζει ο κόσμος να νιώσει. Ακούγεται αρκετά διαφορετικός από τους προηγούμενους και πιστεύω πως ο κόσμος θα το εκτιμήσει αυτό. Είναι ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός!

Υπάρχουν μερικά κλασσικά Black Stone Cherry κομμάτια, αλλά επίσης μερικά που ξεφεύγουν από το βασικό σας στυλ. Αυτός ο συνδυασμός είναι κάτι που θέλατε να επιτύχετε σε αυτό το δίσκο;

Ναι, πάντοτε προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι τραγουδοποιοί και να σκεφτόμαστε εκτός προκαθορισμένου πλαισίου, γράφοντας υλικό που εμπνέει τον ακροατή και τον κάνει να νιώθει καλύτερα. Υπάρχει υλικό που ακολουθεί μια πιο rock φόρμα, κατάλληλη για ένα rock 'n' roll show ή οδηγώντας με το αμάξι σου... Από την άλλη υπάρχουν κομμάτια που είναι πιο αισθαντικά. Χρειάζονται όλα για να κάνεις έναν πλήρη δίσκο, οπότε αυτό προσπαθούμε να κάνουμε πάντα. Θέλουμε πάντοτε τα κομμάτια μας να είναι ξεχωριστά.

Προς το παρόν το αγαπημένο μου είναι το "Soul Machine" με την gospel χορωδία στο ρεφρέν που το κάνει φοβερό. Πώς σας ήρθε αυτή η ιδέα, και γιατί δεν το χρησιμοποιήσατε και σε άλλα κομμάτια;

Βασικά, ο λόγος που δεν βάλαμε αυτό το κομμάτι σε προηγούμενους δίσκους είναι γιατί ήμασταν σε μια εταιρία που δεν ήθελε να το κάνουμε και δεν ήθελε να εξερευνούμε νέες ενορχηστρώσεις...

Ειλικρινά φίλε, το όλο θέμα με τη Roadrunner… ήταν δύσκολο να είμαστε σε μια τόσο μεγάλη εταιρία γιατί ήθελε να είμαστε μια Αμερικανική rock μπάντα και να ακουγόμαστε σαν όλες τις υπόλοιπες μπάντες στον κόσμο, κάτι το οποίο ειλικρινά δεν είμαστε. Είμαστε μια δυναμική live rock 'n' roll μπάντα από τον Νότο. Επιτέλους βρισκόμαστε σε μια εταιρία που το καταλαβαίνει αυτό και δεν χρειάζεται να ανησυχούμε γι’ αυτές τις μαλακίες πλέον (γέλια)… Δεν ξέρω πως να το θέσω πιο όμορφα.

Αυτή είναι η κατάσταση της μουσικής βιομηχανίας. Τα στελέχη στις δισκογραφικές θέλουν να κάνουν τις μπάντες να ακούγονται σαν οτιδήποτε είναι σύγχρονο και αυτή είναι μια λάθος προσέγγιση. Πρέπει να βρεις κάτι το ξεχωριστό και πρέπει να επιτρέψεις σε μια μπάντα να είναι ο εαυτός της. Προσπαθούν να τους πλάσουν με διάφορους παραγωγούς και εν τέλει τους αφαιρούν αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς! Μα το Θεό, έπρεπε να παλέψουμε τόσο σκληρά γι’ αυτό που είμαστε όταν βρισκόμασταν στη Roadrunner, κάθε μέρα. Δεν τελείωνε ποτέ. Αυτοί πάντα μας έλεγαν «ίσως μπορούμε να κόψουμε το σόλο στο μισό» ή «ίσως να κάνουμε τα τύμπανα να ακούγονται σαν την τάδε μπάντα». Εμείς σκεφτόμασταν «ρε φίλε, άσε μας ήσυχους! Άσε μας να κάνουμε αυτό που θέλουμε!». Ήταν μια διαρκής μάχη αν θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σου. Αυτό έχω να πω πάνω σε αυτό το ζήτημα.

Τώρα είμαστε σε μια πολύ καλή φάση. Περιοδεύουμε τόσο καιρό τώρα, ξέρουμε τι θέλουν οι οπαδοί μας, είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό. Είχαμε μερικά καλά χρόνια στο παρελθόν με τη Roadrunner, αλλά ειλικρινά, το μέλλον φαίνεται τόσο ευοίωνο τώρα, είναι πρωτοφανές, δεν μπορούμε να περιμένουμε να συνεχίσουμε να είμαστε οι εαυτοί μας, και γι’ αυτό αυτά τα κομμάτια ακούγονται διαφορετικά. Γιατί μπήκαμε στο στούντιο και δεν υπήρχε κανείς πάνω απ' το κεφάλι μας να μας λέει «πρέπει να κάνεις αυτό» (γέλια)… Θα ακούσεις πολύ ενδιαφέρον υλικό από τους Black Stone Cherry, θα γίνεται όλο και πιο μοναδικό με κάθε δίσκο.

Ενώ άκουγα το "I'm Feeling Fuzzy", σκεφτόμουν πως αυτό το δεμένο παίξιμο με το ρυθμό και την όμορφη μελωδία από πάνω είναι το ισχυρότερο χαρακτηριστικό της μουσικής σας. Συμφωνείς;

Σίγουρα το ελπίζω. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Προσπαθούμε να έχουμε αυτό το δυνατό ρυθμό με διάφορα πράγματα παράλληλα. Μερικές φορές ο ρυθμός είναι αρκετά βαρύς... Δεν ξέρω, πρέπει να μπορείς να κουνήσεις το κορμί σου. Το αγαπώ αυτό το κομμάτι, είναι ένα από τα αγαπημένα μου στο δίσκο, οπότε σ' ευχαριστώ. Θέλουμε να γράφουμε riffs, ρυθμούς και μπασογραμμές που κουνάνε πραγματικά τον κόσμο!

Πώς και διαλέξατε το "In Our Dreams" σαν το βασικό single και video για το δίσκο; Όχι ότι είναι κακό, αλλά αν διάλεγα εγώ θα επέλεγα μερικά άλλα πριν από αυτό!

Ειλικρινά φίλε, η Mascot θεώρησε πως είναι ένα πολύ δυνατό κομμάτι και ο manager μας πίστεψε πως θα πάει καλά στο Αμερικανικό ραδιόφωνο, οπότε έχουμε ακόμη να αντιμετωπίσουμε κι αυτόν (γέλια)… Είναι ένα καλό κομμάτι, πιστεύω θα τα πάει καλά και στην Ευρώπη, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Βόρεια Αμερική. Είναι πραγματικά heavy και το γράψαμε το 2011. Είμαστε πολύ περήφανοι που επιτέλους το βλέπουμε σε έναν δίσκο. Το βίντεο βγήκε πολύ όμορφο, είμαστε και γι’ αυτό περήφανοι!

Τώρα, θέλω να μάθω τη θεωρία πίσω από το "It's Cheaper To Drink Alone". Πώς φτάσατε σε αυτό το συμπέρασμα; (γέλια)

Νομίζω πως κάθε άντρας ξέρει ότι είναι φθηνότερο να πίνεις μόνος σου. Ακόμη φθηνότερο είναι να μένεις στο σπίτι και να μην πας καθόλου στο μπαρ...(γέλια). Γράψαμε αυτό το κομμάτι με έναν τύπο από το Nashville και είχαμε σκοπό να το στείλουμε σε έναν country καλλιτέχνη στην Αμερική, αλλά βγήκε τόσο ωραίο οπότε αποφασίσαμε να το κρατήσουμε στο δίσκο σαν ένα party κομμάτι. Μας αρέσει, είναι πολύ cool. Έχει δομή που φέρνει στο μυαλό το "Blame It On The Boom Boom" και το "White Trash Millionaire", οπότε χαιρόμαστε που βρίσκεται στο δίσκο.

Black Stone Cherry

Ακούγοντας αυτό το κομμάτι, μου ήρθε μια ερώτηση στο μυαλό. Τι πιστεύεις για το "Load" των Metallica;

Οι γονείς μου δεν με άφηναν να ακούω τέτοια μουσική! Πλάκα κάνω, ήμουν νομίζω μεγαλύτερος οπαδός των "Load" και "Reload" παρά των παλαιότερων δίσκων, όπως το "Kill 'Em All" και "Master Of Puppets", "Ride The Lightning". Γεννήθηκα το 1984 οπότε δεν άκουγα μουσική μέχρι που ήμουν περίπου 5 ετών. Ήμουν μες στη μουσική από τη γέννησή μου, αλλά μιλώντας γι’ αυτό σήμερα, οι Metallica έχουν σπουδαία δισκογραφία, αλλά εγώ μεγάλωσα ακούγοντας Led Zeppelin, Cream και Beatles, δεν ήξερα τους Metallica μέχρι που έγινα έφηβος. Προφανώς και οι Metallica είναι επιρροή για μας, αλλά μεγαλώσαμε ακούγοντας κλασσικό rock, blues και Motown. Με τον πατέρα μου, δεν μπορούσα να πάω στο σπίτι χωρίς να ακούσω Beatles ή Zeppelin ή Traveling Wilburys. Ήμουν πολύ επηρεασμένος από κλασσικό βρετανικό rock. Επίσης Aerosmith, The Rolling Stones, ZZ Top, τέτοια πράγματα...

Ο λόγος που σου έκανα αυτή την ερώτηση είναι γιατί το riff αυτού του κομματιού μου θύμισε το αντίστοιχο του κομματιού "Ronnie" και σκεφτόμουν πως είναι κρίμα που οι Metallica δεν κράτησαν αυτό το στυλ songwriting και επέστρεψαν στο παλιό τους στυλ. Πιστεύεις πως θα έπρεπε να συνεχίσουν να εξελίσσονται σε αυτό τον ήχο;

Νομίζω πως κάθε καλλιτέχνης πρέπει να εξελίσσεται. Ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ των Metallica είναι το "Garage Inc" (γέλια). Πιστεύω πως ήταν σπουδαίο άλμπουμ. Πρέπει να ξανακούσω αυτό το κομμάτι, θα είναι ενδιαφέρον αν μοιάζουν αυτά τα riffs. Πριν δυο χρόνια μάλιστα ανοίξαμε για τους Metallica, στο Roc Am Park / Rock Am Ring στη Γερμανία, ήταν φοβερά, ξεχωριστή εμπειρία.

Αλλά ξέρεις, όπως σου είπα, μεγάλωσα ακούγοντας Free, Bad Company και Led Zeppelin, δεν άκουγα Metallica μέχρι αρκετά αργότερα, και ειλικρινά, ακόμη και τώρα ακούω παλιά μουσική. Δεν θέλω να ακούσω καθόλου σύγχρονη μουσική... Ακούω Adele, είναι φοβερή, ειλικρινά. Και Chris Stapleton, Ellie Goulding... Αυτούς ακούω από σύγχρονη μουσική.

Ιδέα μου είναι ή η μελωδία στο τέλος του "Long Ride" μοιάζει με το μουσικό θέμα της σειράς "Friends"; Μήπως έγινε επίτηδες;

"Friends". Ω ρε φίλε!

(ο συντάκτης προσπαθεί να το σιγοτραγουδήσει)

Ναι, ναι το ξέρω, το έχω ακούσει. Θα πρέπει να το πω στα παιδιά από τη μπάντα. Ο μπασίστας μας λέει πως μοιάζει σαν έναν από τα Dr. Seuss cartoons, το Lorax; Δεν ξέρω. Υπήρχε μια φάση στο στούντιο που ο Chris είχε φάει ένα κόλλημα και προσπαθούσε να έχει την «κιθαριστική φετιχιστική ώρα» του και το έβαλε αυτό το μέρος. Έχει πλάκα, είναι σαν κάτι από το "White Album" κατά τη γνώμη μου. Αλλά ναι, αν το παίξεις πιο γρήγορα, θα μπορούσε να μοιάζει με το θέμα αυτό. Το μόνο κακό είναι πως δεν βλέπω να έχουμε την Jennifer Aniston μαζί μας όταν παίζουμε...

Όσον αφορά το "War"; Είναι ενδιαφέρουσα επιλογή για διασκευή, αρκετά διαφορετικό με τα πνευστά και έχει ένα funky/soul ύφος. Πες μου λίγο γι’ αυτό...

Σκεφτόμασταν να έχουμε ένα b-side για το δίσκο και αφού το ηχογραφήσαμε, θεωρήσαμε πως είναι τόσο καλό που το βάλαμε στο δίσκο τελικά. Είμαστε περήφανοι γι’ αυτό το κομμάτι. Στο σημερινό κόσμο έχει ένα τόσο καλό, θετικό μήνυμα. Νομίζω πως θα αρέσει στον κόσμο η δική μας εκδοχή. Είναι όμορφη και διαφορετική. Ακούγεται ακόμη σαν το αυθεντικό κομμάτι, αλλά έχει αλλά έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Είναι ένα ακόμη κομμάτι για το οποίο αισθανόμαστε περήφανοι.

  • SHARE
  • TWEET