Corey Taylor

Ο Corey ο Taylor είναι από τους ελάχιστους μουσικούς του σήμερα που μπορούν να χαρακτηριστούν rock star. Έχει το βιογραφικό, έχει τη φωνή και την πόζα, και δεν έχει κανένα πρόβλημα να μοιράζεται τις αποψάρες του. Ακόμα και σε περιόδους που δεν απασχολεί δισκογραφικά, θα πετύχετε το όνομά του, γιατί απλά κάποιος του έδωσε ένα μικρόφωνο και τον πίκαρε όσο χρειάστηκε για μία βαρύγδουπη δήλωση. Σε κάθε περίπτωση, με τους Slipknot προσέφερε μουσικές που έγιναν σημείο αναφοράς μίας ολόκληρης γενιάς· ίσως και κάτι παραπάνω. Δεν υπάρχουν πολλές μπάντες στον ευρύτερο μεταλλικό χώρο που να μπορούν να περηφανευτούν κάτι αντίστοιχο τις τελευταίες δεκαετίες.

Κι αν ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για το mainstream και τον μοντέρνο σκληρό ήχο (βλ. Stone Sour), περιέργως χρειάστηκαν δύο δεκαετίες για την σόλο στροφή. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, στην πρώτη αυστηρά προσωπική δουλειά του υπάρχει υλικό που έχει γραφθεί σε όλο αυτό το διάστημα, και που δεν ταίριαζε σε κανένα από τα δύο σχήματά του. Τα πρώτα δείγματα είναι τουλάχιστον ενδιαφέροντα. Μεταφράστε το αυτό όπως θέλετε. Όποιος βρίσκει πολύ ανάλαφρους δίσκους σαν το "House Of Gold & Bones", εδώ θα κόψει πέρα πριν το δίλεπτο. Οι λάτρεις της εμπορικής πλευράς του frontman θα βρουν λόγο να ελπίζουν ότι κάπως, κάπου, σε κάποιο ραδιόφωνο μπορεί να ακούσουν τη χαρακτηριστική χροιά του.

Προφανώς δεν είναι ότι ο Taylor ξαφνικά βρέθηκε σε pop χωράφια. Μιλάμε για κάποιον που έχει γράψει κι ένα "Through Glass" στο κάτω-κάτω. Τα δύο τραγούδια όμως μοιάζουν με ό,τι κοντινότερο σε pop έχει επιχειρήσει, ως προς λογική και προσέγγιση. Ούτε μαυρίλα υπάρχει, ούτε οργή. Η παραγωγή είναι πιο καθαρή από καλοκαιρινό ουρανό. Κάποιοι θα πουν ότι για τα λεφτά τα κάνει όλα. Κάποιοι θα δείξουν τα τσαχπίνικα post στα κοινωνικά δίκτυα και τις βέρες. Αν ρωτάτε εμένα η αλήθεια είναι πολύ πιο κοντά στο δεύτερο. Το υπερβολικά feelgood "Black Eyes Blue" θα έφτανε. Τα περάσματα της Miss Taylor, ανάμεσα στους υπόλοιπους, στο βίντεο του "CMFT Must Be Stopped" γέρνει τη ζυγαριά ακόμα περισσότερο.